Wonderful (HERSCHRIJVEND)

^*7*^

De lichten zijn uit. Terwijl het al langzaam donker is geworden. Ik doe snel de deur open. 

"Opa!"

"Opa!" herhaal ik. 

Geen antwoord. 

Ik begin als een gek door het huis heen te rennen. 

Hij is nergens te bekennen. 

Ik laat me vallen op de grond. Huilend. 

Op de tafel zie ik een brief liggen. Ik ren ernaartoe en begint te lezen. 

Lieve Dream,

We wensen je het allerbeste. We wensen je goed geluk voor je missie. Weten dat je het kunt. Je bent bijna klaar met school. Daarna kun je gaan werken voor een ander huis. Ons huis is gekocht en is helemaal van ons. Je kunt het het beste verkopen en je eigen weg kiezen.  Op zolder ligt een potje met al het geld dat we hebben opgespaard voor je. Gebruik het slim. We zijn allebei tegelijk gegaan om je het zelf uit te laten zoeken. Je bent slim genoeg. 

We zien elkaar weer.

Opa en oma

De tranen stromen over mijn wangen. Ik blijf alleen achter. Alleen. En moet alles ontdekken. Alleen. Mijn emoties moet ik voor me houden en me niet laten leiden. 

Hoe moet ik nu verder... 

Morgen gewoon naar school gaan? En ik heb niemand die voor me zorgt? 

Wat moet ik nou... 

Ik ga in de kleermakerszit op de bank zitten en schakel alles even uit. Kan het nog erger?

...

De volgende morgen fiets ik naar school. Niet wetend hoe ik me moet voelen. 

Ik laat mijn tas op de grond vallen. Ik zit weer. Net als altijd in de hoek. Ik staar weer naar buiten. 

Opnieuw wordt ik uit mijn gedachtes gehaald. Alec is naast me komen zitten. 

"Goedemorgen Dream." zegt hij met een iets te enthousiaste stem. Maar het maakt me niet uit. 

Uit het niets voel ik mezelf warm worden en mijn goede humeur terug keert. Water. 

"Hey." begroet ik hem terug. 

"Hoe was je weekend?" vraagt hij op een kalme manier wat me meteen weer geruststeld. 

Wat moet ik nu zeggen? 

"Gaat wel." zeg ik met een glimlach. Weer voel ik mezelf warmer worden. Ik begin blozen. 

Er heerst een stilte. Ongemakkelijk inderdaad. Ik weet niets te zeggen... 

"Heb je zin om een keer iets samen te doen?" vraagt hij met een overslaande stem. Nerveus is hij. Bang voor een negatief antwoord. 

Ik begin nog breder te glimlachen.

"Lijkt me leuk." bloos ik.