Wonderful (HERSCHRIJVEND)

":3:"

"Hoe heet je eigenlijk? Ik bedoel, ik heb je hier nog nooit gezien. Dus vroeg ik het me af." vraagt hij spontaan. 

Ik lach. Ik begin hem steeds meer te mogen. Ik weet niet... Hij is speciaal. Ik vind het leuk als hij snel een excuus bedenkt. Ook al maakt het niet uit wat hij vraagt. Het is lief...

"Dream..." ik houd een korte pauze "En jij, hoe heet jij?"

"Alec" 

"Mooie naam..."

"Dankje, jij ook."

Ik voel dat ik bloos. Dat is lang geleden trouwens... Dat ik heb gebloosd. 

Waarom blozen we eigenlijk? 

Bij het uitzetten van de bloedvaten wordt de bloeddruk en de lichaamstemperatuur verlaagd. Dat doet ons lichaam meestal om overtollige warmte kwijt te raken.  

Zo kan je lichaam te warm worden. Dit kan komen door verschillende dingen: 

- Emotie

- Hormonen

- Koorts

Och wat leuk...

Ik kijk hem weer aan. 

"Je bent schattig als je bloost." zegt hij. 

Ik verbreek het oogcontact door naar beneden te kijken. Ik friemel met mijn handen. 

Hij tilt mijn hoofd voorzichtig omhoog door zijn vinger onder mijn kin te leggen. 

Hij is wel heel er dichtbij... 

De les begint. 

"Pak jullie boeken er allemaal even bij" zegt de docent die volgens mij Wiskunde geeft. 

"Uh mag ik met je mee kijken? Ik heb nog geen boeken..." vraag ik met een glimlach en een schuin hoofd. 

Hij houdt zijn hoofd ook schuin en fluistert: Altijd. 

Vervolgens lopen we samen naar scheikunde. We trekken de lab-jassen aan en zetten een veel te grote veiligheidsbril op. Ik lach bij het gezicht van Alec met de spullen aan. 

"Is er iets professor?" vraagt hij bloed serieus. 

"Niks aan de hand dokter." antwoord ik bloedserieus terug. 

Allebei beginnen we keihard te lachen.

We gaan om de tafel staan waar onze docent de opdracht uitlegt. 

"100 ml azijn vervolgens in de fles gieten. Daarna kun je het zuiveringszout er voorzichtig bijgooien. Er ontstaat een chemische reactie. Maar pas op, als je er te veel in gooit wordt het zelf opruimen" eindigt hij het verhaal. 

Alec en ik gaan ergens staan. Ik pak de azijn en de fles. Alec heeft het zuiveringszout al bemachtigd. 

Ik meet precies 100 milliliter af in de fles. 

Alec pak de zak zuiveringszout en houdt hem boven de fles. 

"Pas op!" roep ik nog. Maar het is te laat Alec laat veel te veel zout erin vallen.

De fles overstroomt. 

"Gast wat doe je nou!" lach ik door mijn verbazing.

"Oeps." 

"Sukkel." lach ik en geeft hem een duwtje. 

Na de dag loop ik naar het meer. 

Het meer buiten de stad. 

Het is 30 minuten lopen. Maar dat maakt niet uit. Ik moet gewoon even tot rust komen. Wat is er vandaag gebeurd? 

Alec... Dat is het enige wat me echt bijblijft. Zijn ogen, zijn glimlach... 

Ik loop het zebrapad over. Een auto toetert. Ik schrik ervan en wordt weer wakker. De man kijkt me boos aan. Terwijl ik toch echt op een zebrapad loop. Of stond ik stil? Ik weet het niet. Ik steek mijn hand op en loop snel door. 

Er is iets... Er is iets in hem...

Het is een soort bijzonder gevoel. 

Ik loop naar het meer. 

Het weer is prachtig vandaag. 

Ik ga in een kleermakerszit zitten en sluit mijn ogen. Even schakel ik al mijn zintuigen uit. Om even terug te komen op mezelf. 

Iedereen komt op een andere manier tot rust. Iedereen heeft een andere manier tot ontspanning. Iedereen heeft een ander gevoel. Ik doe het zo. Je kunt erover oordelen. Maar wat brengt dat jou verder? Dat geld voor meerdere dingen. Ook al heb je een oordeel. Hoe ga je er mee verder? Deel je het met iedereen? Uit je het? Of houd je het liever voor jezelf? Een keuze? Dat is het. Maar wat brengt jou er mee verder?

Vooral in deze tijd. In deze multiculturele samenleving. Met allemaal andere gedachtes. Oordelen we te snel. Omdat het ons is geleerd. Vanaf buitenaf. Het is aan jezelf om er aan mee te doen. Je kunt er in geloven. Of je kunt de waarheid zoeken. Verbanden leggen. Maar nooit zonder kennis een conclusie trekken. 

Net als je zegt dat je een bepaalde plant niet mooi vindt. Het kan. Maar elke plant is anders. Elke plant groeit op zijn eigen manier. Hij kan de maat niet bepalen. Maar de stand wel. Hij bepaald niet wanneer het regent of wanneer de zon schijnt. Hij bepaald alleen zijn stand... Verder niets...