Wonderful (HERSCHRIJVEND)

'~8~'

Die middag loop ik samen met Alec door de stad. Drukte. Een samenkomst van mensen.

Wanneer we door een drukke menigte lopen pakt hij mijn hand vast en trekt me ermee doorheen.

Zodat ik hem niet kwijt raak.

Zijn aanraking laat mijn arm tintelen tot aan mijn wang.

Zenuwen slaan op hol...

Hij houdt mijn hand vast. Het laat me op een of andere manier stralen.

Hij zelf heeft nog net als altijd een prachtige glimlach op zijn gezicht.

Hij trekt me een cafeetje in. Het is aan de rand van de stad in een hoekje verstopt. Het ziet er gezellig uit. De deur is versiert met een slinger van nep bloemen.

Wanneer we binnen komen is de sfeer te proeven.

Het maakt me spontaan blij. Het is zo mooi. Waarom is me dit niet eerder opgevallen? De ruimte is niet groot. Daarom staan de tafels en banken zo dicht mogelijk bij elkaar. Om ruimte te winnen. Aangezien het op de hoek staat zijn er 2 kanten met ramen. Een soort L. Naast de ramen zijn de meubels gezet. In het midden staat een soort balie/bar. Ik weet niet zo goed wat het moet voorstellen. Overal zijn bloemetjes te vinden. Zelfs de hoes om de banken is in die sfeer bedekt.

Terwijl ik nog in mijn gedachte de ruimte aan het ordenen wordt ik meegetrokken door Alec.

We gaan zitten aan het laatste tafeltje van de rij. De hoek. Heeft hij iets met hoeken trouwens? Ik lach vanbinnen om de gedachte. 

"Is er iets?" vraagt Alec voorzichtig.

"Haha nee hoor." lach ik. 

"Oke?" vraagt hij meer dan een bevestiging te geven. 

Ondertussen hebben we ons drinken besteld. 

"Dus..." zeg ik om de te lang durende stilte te verbreken.

 "Dus..." praat hij me na.

"Wat doen we hier?" vraag ik speels. 

"Ik wil je gewoon beter leren kennen..." antwoordt hij serieus terug. 

Ik schrok even van zijn emotieloosheid. Gelukkig glimlachte hij erachteraan. 

"En hoe wil je me dan leren kennen?" vraag ik met een schuin hoofd en een te brede glimlach. 

"Gewoon, hoe je bent, wat je leuk vind enzo." zegt hij nonchalant. 

Ik lach en mijn glimlach kan haast niet breder. 

"Ik heb een idee. Om de beurt stellen we een vraag en geven daar allebei antwoord op." stel ik voor. 

Op dat moment worden onze drankjes gebracht. We bedanken we serveerster die ongeveer even oud is als ons. Ze draagt een schort met uiteraard bloemetjes en een paardenstaart. 

"Wat is je lievelingsdier?" Alec begint duidelijk met een vraag te stellen. Ik voel me een beetje ongemakkelijk. Aangezien Alec met zijn handen om zijn chocomelk heeft omgeslagen en een beetje naar voren leunt. Zijn pupillen staan groot. 

Dat kan een paar dingen betekenen: Hij heeft alcohol of drugs op of hij heeft daadwerkelijk interesse in mijn antwoord. 

Eng.

Jammer dat je jezelf niet kan zien op zo'n moment. 

"Eehh... Een hert." is het eerste wat in me opkomt. "En die van jou?"

"Een beer denk ik." 

Ik lach. 

"Lievelingsboek?" vraag ik enkele seconde daarna.