Wonderful (HERSCHRIJVEND)

_(+24+_)

Ik sla meteen mijn boek open. Wat zijn de kenmerken van een waterbeschermer? Alec was ondertussen al terecht en is met Simon hout aan het zoeken voor het kampvuur voor vanavond. Ik zit tegen de hut aan en lees gehaast het boek door.

Daar zul je het niet vinden. 

Hoor ik ineens naast me. Daar zit ze, een meisje met blonde bijna witte haren en grijs-blauwe ogen. Een kleine mond met neus en vriendelijke ogen. Haar stem zit vol rust. 

Ik staar haar aan en steek mijn arm uit. Ze keek weg.

Ik ben niet in jouw wereld Dream... Maar jouw wereld is even belangrijk voor onze wereld. 

Ze stopte met praten en keek me recht aan. 

Een oog is opgedeeld in verschillende dingen. Zo zitten er in een oog bijvoorbeeld: Vlekjes, streepjes, kleuren en een patronen. Een waterbeschermer heeft altijd bruine ogen met links-onderin in een van de ogen een vlekje dat donkerbruin kleurt. Het patroon lijkt net een zon van streepjes. 

Ineens herinner ik me de ogen van Alec en Simon. Dat vlekje... Dat vlekje met bruine ogen. Mijn ogen vergroten. Dus... We waren het alle drie? 

"Is dat altijd?"

Vertrouw niemand zomaar Dream... Niemand...

En ze vaagde langzaam weg. Alsof ze er nooit was geweest kwamen Simon en Alec de bossen uit. Ze hadden veel hout op hun armen liggen. Nadat ze het neer hadden gelegd kwam Alec naast me zitten. 

"En? Wat wordt het plan?"

"We moeten ze verzamelen, oproepen, vinden..." zei ik afwezig.

"En hoe wil je dat precies doen dan?" mengde Simon zich in het gesprek. 

Ik zucht.  "Ik heb geen idee..."

En dan schiet me iets te binnen. 
"We kunnen misschien naar de stad en mensen op iets aanspreken. Als ze de kenmerken hebben nodigen we ze uit voor een datum."

Alec en Simon beginnen te lachen.

Met grote ogen kijk ik ze aan. 

"Wat u wilt." zegt Alec

"Wat is er zo grappig?"

"Denk je echt dat we in de stad mensen echt goed kunnen bekijken? Dat we ze echt goed kunnen selecteren?" antwoordt Simon.

Ik zucht weer. 

"Jullie zijn het ook. Maar dat wisten jullie waarschijnlijk al." zeg ik.

Ze knikken afwezig. 

"Morgen gaan we naar de stad. We moeten weten wat er aan de hand is daar." zegt Alec tot mijn verbazing.

"Oke, maar niets meer als kijken."

De volgende middag staat we in Tilburg. Het is druk en alles gaat door.  Maar anders dan eerst.  Het is heftiger dan eerst. Mensen zijn nog gestrester,  nog neutraler en hebben nog meer haast. Ze kijken met strakke ogen naar het einde van de straat.  Het lijkt net een mierensoort dat een weg baant naar het nest of voedsel. Kinderen zijn nergens te bekennen en ieder is zwart of wit gekleed. Alsof er een soort begrafenis aan de gang is. 

We lopen een steegje in. Voor ons zien we een paar jongens met losse kleding. Met petten en joggingbroeken. Het ziet er comfortabel uit. 

Ze verheffen hun stemmen.  Uitdagende bewegingen worden uitgedeeld. Als we nog maar 10 meter van ze vandaag zijn worden er echt klappen uitgedeeld. 

Alec en Simon rennen er naartoe en gaan tussen het gevecht staan. Ze leggen hun duim tussen hun wenkbrauwen en de rest van hun vingers op hun kruin.  De twee mannen lijken wel in een soort trans... Hun ogen worden groot en hun mond gaat langzaam open. De piercing in de mond van een van de jongens wordt zichtbaar. Als Simon en Alec hun vinger weglaten lijkt het net alsof de jongen niet meer weten wat er is gebeurd. Ze kijken om zich heen terwijl wij erdoorheen lopen. 

We lopen door. Nog altijd versteend van wat er voor mijn neus gebeurde.

"Wat deden jullie daarnet eigenlijk?" vraag ik dan toch maar.

"We hebben in leerjaar  2 ooit les gehad in zelfverdediging." vertelt Simon.

"Daarbij legde ze deze techniek uit dat in verband staat met de blokkering van de 2 chakra's op die plaats." maakt Alec af alsof het de normaalste zaak van de wereld is. 

Ik knik en laat het er maar bij.

We komen uit bij de achterkant van de Hema. We lopen de ingang binnen. Achter me hoor ik iemand die mijn naam roept. Ik kijk om. Maar niemand is daar. Het is alsof ik in een soort trans zit. Mijn benen worden zwaarder en zwaarder gedurende tijd ik stil blijf staan. Ik voel druk op mijn vingertoppen. Mijn oren suizen. Ik kijk naar mijn voeten en zie mezelf op de grond vallen. 

Wacht, ik zie mezelf op de grond vallen? 

Ik kijk om me heen en hang 2 meter boven de grond. Wat is er gebeurd! Ik hoor weer mijn naam. Ik kijk om me heen en dan zie ik het. Een man van rond de 40 hangt voor me. 

Je oma heeft me gestuurd. Hoor ik. Er is iets wat je moet weten. Water beschermers en vuur beschermers kunnen gemaakt woorden. Liefde zal water maken en haat zal vuur laten branden. 

Hij kijkt me recht in mijn ogen aan. Ze zijn turquoise, onmenselijk. 

De manier waarop de mensen ziet en voelt zie je in het oog. Jij bent als water beschermer geboren. Maar andere moeten het nog worden. En dat is jouw taak.