The Knife That Cuts Deep

18

Aphrodite pov.

Nanakit ang aking ulo. At dahan dahan kong minulat ang aking mga mata. At nakita ko na nasa isa akong kwarto na hindi ko makilala.. Napasinghap ako at napabalikwas ng bangon. My head ache.. Kaya napahawak ako sa aking noo.. At naramdaman ko ang isang manipis na tela.. Doon..

" mama.. Gising na si miss ganda" rinig kong sabi ng isang maliit na boses. Kaya Napalingon ako sa pinanggalingan non at nakita ko ang isang maliit na bata.. Na lalake. He gaze at me while curiosity written on his bluish eyes.

"Anak.. " i utter. Looking at the child. Kahit hina hina ay napalakad ako papalapit dito. And i can see fear in his eyes. Ngunit dahil sa aking pagkasabik ay nayakap ko ito.

Ngumiti ako dahil sa wakas na kasama ko din siya.. Nakasama ko na sa wakas ang aking anak.. "T-teka miss ganda--" sinubukan nito akong itulak pero mas humigpit lang ang aking yakap dito.. I really miss him.. And now i can hold him right beside me.. "Mama!!! " sigaw nito. Napatango naman ako. "Oo anak andito na si mama. Magkasama na tayo magagawa na kitang protektahan.. At Di kana lalayo diba?? Di mo na iiwan si mama.. D-diba?? " i face him and caress his hair. While my tears never stop. He look at me with sadness and questioning look.

"Miss ganda.. Hindi mo po ako ana--" umiling ako saka hinalikan ito sa noo sa pisnge ..

"No... Anak kita.. Diba hinahanap mo si m-mama.. ? A-andito na ako nandito na si mama.. " i hug him again closer to me..

"Naku ija gising kana pala narinig ko sigaw ni buknoy kaya nagmamadaling pumunta ako dito..teka .. Kamusta na ang lagay mo? " napahinto ako at napabaling ang aking tingin sa pinanggalingan ng boses ng bagong dating.. At Napakunot ang aking noo nang makitang isa iyong nakakatandang babae na may hawak na tray. Na naglalaman ng pagkain.

"Oh.. Bakit hawak mo si buknoy at bakit ka umiiyak??? " naramdaman ko ang pagpunas ng maliit na kamay sa aking pisnge. Kaya napaharap ako sa may-ari ng kamay na yon and i saw his cute smile..

"Wag kana umiyak miss ganda. Hindi man ako ang iyong anak alam kong mahahanap mo din siya. " pagkatapos non ay Lumayo na ito sakin at tumakbo papalapit sa matanda. Napakagat ako ng ibabang labi. Akala ko siya na talaga ang anak ko. Akala ko makakasama ko na siya ng tuluyan.., akala ko ay sa wakas nahanap ko din ang aking kaligayahan pero hindi pala..sana pala Kung akolo lang ang papipiliin mas okay pang mamatay na lamang ako.

"Mama.. Laro po muna ako ha.. " nanlulumong nanatili ako sa aking posisyon . Until he was no where to be found .. Nakaalis na ito. At tuluyan na akong iniwan

"Ineng tumayo ka nga diyan mula sa sahig dahil ang lamig diyan At umupo ka na lang dito sa kama. " sabi ng matandang babae ngunit pinagmasan ko lang ito na nag-aayos ng pagkain sa bedside table at hindi ako gumalaw kaya napabuntong hininga ito at nilapitan ako para ito na mismo ang umalalay sakin.

"Ano ba ang nangyare sayo at natagpuan ka ng amo ko sa may daan at nakahandusay.. " wala akong imik dahil ang sinabi nito ngayon ang nagpaalala sakin kung ano ang sinapit ko mula sa aking pamilya. They fully push me away. At kaya pala ako nandito ay dahil hindi ako tuluyan namatay at may nakapulot lamang sakin.. Ang malas naman ni hindi ko nakuha ang kalayaan na hinihingi ko.. Nakakainis na nakakaiyak. Dahil Bakit ba hindi ako kayang palayain all i want is to be free.. Gusto ko makatakas mula sa sakit.. Mula sa alaalang nagpaparamdam sakin na ako'y patuloy magiging mag-isa.. At baka kapag nawala na ako ay hindi lang ako ang magiging malaya kundi pati sila rin. Dahil hindi nw nila maiisip na minsan ay may arriane silang nakilala.

I look at the old woman in front of me....

"S-sino po ba kayo? " sambit ko pagkatapos ng ilang minutong namayani ang katahimikan.