The Knife That Cuts Deep

15

Neon pov

Napasabunot ako sa aking buhok dahil sa kalituhan. Pagkatapos kasi ng mga nangyari kanina ay inuwi na nila si Aphrodite or should I say Arriane na wala ng malay at iniwan ako na puno pa rin ng kalituhan. Para akong nasisiraang plaka dahil pabalik-balik ang aking mga tanong sa aking sarili ngunit sa kasamaang palad ay wala namang sumasagot I sigh.

Akala ko ba patay na siya? Lahat pala ng ginawa ko ay pawang wala ring kwenta? All I did in this past few years is regret what i have done. Sa mga lumipas na taon na wala akong ginawa kundi ang magpakain o magpalunod sa konsensiya na unti-unti akong nilalamon ay hindi ako naging masaya. At mas tumindi iyon ngayon sapagkat malalaman ko pala ngayong gabi na buhay pa pala siya at nasa harap ko na pala noon pa si Arriane at sa pagiging tanga ay hindi ko lang ito napansin. At ang masaklap sa muli naming pagkikita ay nasaktan ko na naman siya. Nagmukha ulit akong gago. I didn't just kill her in pain by hurting her emotionally, dahil dinagdagan ko pa. I hurt her physically and mentally.

Kaya ano na lang ang magagawa ko ngayon? Wala na akong mukhang maihaharap. I felt so bad gustong-gusto kong suntukin muli si Rico na walang ginawa kundi ngumisi habang pinagsusuntok siya kanina ng mga tauhan ni Zerrah. Pero mas gusto kong suntukin ang sarili ko dahil mas malaking kagaguhan ang nagawa ko. I have disappoint her again. Nangako ako na huli na ang nangyari noon pero ito ako. Gumawa na naman ng kamalian I rape her for fuck sake! I abuse her in many ways. Hindi ako nakinig. Naging tanga ako at nagtiwala ng gano'n-gano'n lang kadali sa tauhan ni Rico. Where in it leads me more to another problem. Tiyak hinding-hindi na nila ako mapapatawad. Tiyak 'di na niya ako mapapatawad.

"F-Fuck! What have I done?" I gritted my teeth at pinagsusuntok ang manibela ng sasakyan ko.
Tila ako'y mababaliw dahil sa aking nasaksihan kanina. Hindi ko lubos maisip na ang gabing ito kung saan ang layon ko lamang ay makahingi ng tawad ay naging isang pangyayaring magpapaguho sa aking isip. And I have met those eyes again that never fails to make me feel like a jerk than I am in the past.

At sa pangalawang pagkakataon ay nakita ko na naman ang isang imaheng humahabol sa akin simula pa noon. And Now I know why she's familiar dahil minsan ko nang nakita ang mga matang 'yon. 'Di tulad ng kay Xianne which has the light shade of blue eyes ang kay Arriane ay mas matingkad. Mas nakikitaan ng emosyon. I felt more than an asshole when her words left big holes in my heart hindi ako nito pinapatahimik.

"Arriane? No! I am not Arriane! Because Arriane is long gone! I am Aphrodite! The woman who is forgotten, forgotten by everyone pero ang nakakatawa the past never stop haunting me. Bakit kasi 'di n'yo na lang ako iwan dito. Because Here I felt home."

Napasandal na ang ulo ko sa manibela as my tears flow from my eyes. Masakit isipin na ako ang may kagagawan ng lahat ng ito. I am the reason why the woman that my girl loves the most is hurting. Mahal na mahal ko si Xianne pero kanina nakita ko na naman ito na nasasaktan dahil sa ginawa kong katarantaduhan. Bakit kasi hindi ako makagawa ng tama kahit minsan sa buhay ko?

Bakit parati ko na lang siya binibigo? bakit 'di ko magawang mahalin si Xianne na walang pipigil sa'kin. Isa pa walang kasalanan na ginawa si Arriane. Sadyang ako ang gagong sumira ng kanilang pagsasama ng kaniyang kambal. She also said that she's more home in the bar with many different faces of demon than to be with her family pero alam kong hindi iyon totoo. Alam kong nasasaktan din siya sa naging buhay niya sa bar and I am part of her nightmares

Nightmares in the past, as Arriane

And nightmare in the present, as Aphrodite.

Paano na? Paano ko na mamahalin si Xianne? She will never forgive me she will never love me.