Yeşil Kiraz 🍒

14. Bölüm

Karakterlerimiz medyada😊❤

Hissizlik... Hissettiğim koca bir hissizlik. Vücudumdaki acıları , bedenimdeki yaraları hissetmiyordum artık. Tek istediğim birazcık sevilmekti. Biri tarafından sevildiğimi hissetmekti. Onu da çok gördüler bana. Olsun alışıktım zaten. Çocukluğumu yaşayamamıştım. O günler aklımdan hiçbir zaman çıkmayacaktı. Hayatın gülmediği nadir insanlardan biriydim.

Göz kapaklarımı ağrıyla açtım. Ufak bir öksürük krizinden sonra yataktan kalktım. Banyoya geçip elimi yüzümü yıkadım. Hiç kolumu kaldıracak halim yoktu. Banyoda çıkıp tekrar yatağa yattım.

Eminim Aras beni aşağıda bekliyordu. Ama yerimden kalkamıyordum. Aradan biraz zaman geçtikten sonra kapım çalındı ve ardından açıldı. Peki neden heyecanlanmıştım? Aras ilk başını uzatarak bana baktı. Bu bende gülme isteği uyandırsa da kendimi tutmayı başardım.

Yanıma doğru yaklaştı. Yatağa oturup elini alnıma koydu. Memnun olmuşçasına gülümsedi. Gülüşünde takılı kaldım. Geriye doğru çekilip "İyi misin?" diye sordu. Dediğini pek anlamadığım için ağzımdan şaşkınca bir "Hı?" nidası çıktı. Sesli ve içten bir şekilde güldü ve gözlerime baktı. Gözlerimi kaçırdım. Başımı öne doğru eğip parmaklarımla oynamaya başladım.

Yaklaştığını hissettim ama başımı kaldırıp bakmadım. Elini çeneme getirip başımı kaldırdı. Gözlerini ayırmıyordu. "Gözlerime bak" dedi. Baktım. Cesaretlendim bir anda. Hiç kaçırmadım gözlerimi. Şuan kıpkırmızı olduğuma adım kadar emindim.

Ufak bir tebessüm ederek "İşte oldu" dedi. Ayağa kalktı ve kapıya doğru yürüdü. Kapıdan tam çıkarken "Bugün okula gitmiyoruz" dedi ve çıktı.

Yataktan çıkmadım. Burada daha ne kadar kalacaktım bilmiyordum. Ama daha fazla kalamazdım. O adam umursamıyor bile. O adam aklıma gelince nefes alamadığımı hissettim. Ölsem adamın umrunda olmazdı. Sevinçten havalara uçardı herhalde.

Kıyafetlerimi değiştirip aşağı indim. Aras burada değildi. Bahçeye çıktım. Hava çok güzeldi. Benim içimde fırtınalar koparken hava sanki bana inat güzeldi. Çimenlere oturdum.

Yoldan geçenleri izliyordum. Mesela az önce iki sevgili geçiyordu. Birbirlerine aşkla bakıyorlardı. Kıskanmadım demeyeceğim. Çünkü kıskandım. Hani derler ya 'Kızların ilk aşkı babalarıdır' diye. Benim ilk aşkım olmadı o adam. İlk nefretim... İlk lanet edişim... İlk gözyaşım... Bunlar oldu ama asla ilk aşkım olmadı. İlk sevincim,ilk mutluluğum olmadı.

Bir ses duymamla yerimde sıçradım. Yan tarafa döndüğümde yanıma ne zaman oturduğunu bilmediğim Aras vardı. İçimden bir ses Aras'a yük olduğumu söylüyordu.

Ona doğru döndüm. Bana bakıyordu. "Ben çıkıyorum biraz işim var fazla geç kalmam" dedi ve kalkıp gitti. Ben de mutfağa gidip zorla olsa da bir şeyler yedim. İçeri geçip koltuğa oturdum. Televizyon izlemeye başladım.

Hava kararmıştı. Bugün gidecektim. Daha fazla yük olmak istemiyordum. Odaya çıkıp çantama gerekli eşyalarımı koydum. Küçük bir kağıda not yazdım. Aşağı indim. Masanın üstüne notu yapıştırdım. Evden çıktım. Alışmıştım buraya. Gitmek zor geliyordu. Boğazımdaki yumruyu yok etmek istercesine yutkundum ama gitmek bilmedi.

Telefonu kapatıp cebime koydum. Yürümeye başladım. Aras benim için endişelenirdi belki ama aramaya koyulmazdı. Kimsesi değildim nasılsa. Acı bir şekilde güldüm.

Sahile geldiğimi farkettim. Çantamı kenara koyup kayalıklara oturdum. Canım acıyordu. Kimsem yok, beni düşünen yok, endişelenen yok, ölsem bile arkamdan ağlayacak kimse yok. Bu bir gerçekti. Gerçekler can acıtır derler çok doğru. Deli gibi bağırmak istiyordum.

Kaç saattir burada olduğumu bilmiyordum. Yolda kimseler yoktu. Arada sırada birkaç tane araba geçiyordu. Bir arabanın fren sesini duydum. Bakmadım. Bir şeyler fısıldadıklarını duydum ama dediklerini anlamadım. Yaklaştıklarını hissettiğim anda arkamı döndüm. İki tane takım elbiseli adam vardı.

Ayağa kalkıp yürüyecektim ki adamlardan biri kolumu tutup beni durdurdu. Kaşlarımı çatıp 'Ne var?' dercesine yüzüne baktım. Korkmuyordum. "Ne istiyorsun?" diye sesimi yükselttim. Belindeki silahı gösterdi. "Bin arabaya" dedi. Alaylı bir şekilde güldüm. "O metal parçasıyla mı korkutacaksın beni?" dedim.

Adamın sabrını zorlamıştım. Silahı aldığı gibi başıma dayadı. "Bin şu arabaya" diye dişlerinin arasından konuştu. "Biricik baban borçlarını ödemezse böyle olur. Kimsesi olmadığı için seni alıyoruz" dedi. Biricik baban mı? Midemin bulandığını hissettim.

O adam için hiçbir şey yapmazdım. "Binmeyeceğim. İstersen sık kafama sizden mi korkacağım" dedim. Böyle konuşuyordum ama iki adama karşı ne yapabilirdim. Korkuyordum. Keşke hiç çıkmasaydım evden. Diğer adam telefonla konuşuyordu.

Kolumu tutan kişi arabaya doğru sürüklemeye başlayınca en güçlü çığlığımdan attım. Adam eliyle ağzımı kapatmaya çalıştı. Ben de elini ısırdım. Adam acıyla inlerken diğer adam telefonu kapatıp yanımıza gelmişti. "Bırak kızı yürü" dedi. Ne ara ağlamaya başladığımı bilmiyordum.

Karşıdan koşarak gelen Aras'ı gördüm. "Alya kimdi o adamlar? Birşey mi yaptılar? İyi misin?" Diye ardı ardına sorular sordu. Daha çok ağlamaya başladım. Omzumdan çekip sarıldı. Kollarımı beline doladım. Dudaklarını saçıma bastırdı. "Tamam geçti" diye teselli ediyordu.

Kayalıklara doğru götürdü beni. Oturduk. Anlatmamı istiyormuş gibi baktı. "Babamın borcu varmış. Adamlar da beni götüreceklerdi. B-ben çok korktum." dedim. "Evdeki not?" dedi sorarcasına. Bakamadım yüzüne. Çenemi tutup ona bakmamı sağladı.

Derin bir nefes vererek "Sakın. Sakın bir daha böyle birşey yapma. Saçma düşüncelerini bir kenara at. Sen benim için asla yük olmadın" dedi. Gözlerim doldu. Ben nasıl bir salaktım? Gözlerindeki korkuyu görebiliyordum.

Güldüm. Ben gülünce Aras kaşlarını çattı. Gözlerimi denize çevirdim. "Biliyor musun?" diye sordum. Bana bakarak "Neyi?" dedi. "Benim için ilk defa telaşlanan birini görüyorum. Bu duygu çok ama çok farklı" dedim. Gözlerim doldu. Bu duygu gerçekten de çok farklı ama çok güzeldi. Sana değer veren birisi... Önemseyen birisi...

Aras'a döndüm. Gözleri hep üzerimdeydi. Başımı elleri arasına alıp gözyaşlarımı sildi. Gözlerini bir an olsun ayırmıyordu. Başımı omzuna yasladım. Hemen eli saçlarıma gitti. Oynamaya başladı. Yine uyumam için yapıyordu. Denizin huzurlu sesiyle birlikte gözlerimi kapattım.

Yorum ve vote unutmayalım 😊