Yeşil Kiraz 🍒

6. Bölüm

Bir sürü yağmur yağıyor,gök gürlüyor,şimşek çakıyor... Ama o kadar şeye rağmen gökkuşağı çıkıyor. Acaba benim bu acı dolu hayatımda da birgün gökkuşağı açacak mı?

Yataktan kalktım ve rutin işlerimi hallettim. Üstümü giydikten sonra evden çıktım. Kulaklığımı takarak yürümeye başladım. Okula geçtim. Yine bahçedekiler bana bakarak birşeyler söylüyordu. Hiçbirine kulak asmadım. Sınıfıma çıkıp yerime oturdum. O gelmemişti daha. Ders başladı. Yoklama alındı. Adını ögrenmiş oldum. Aras Ateş... Çok güzel ismi vardı. Ama hâlâ gelmedi. Acaba birşey mi oldu diye düşünmeden edemedim. Kapı birden açılınca gözlerimi oraya çevirdim. Uyuyakalmıştı galiba. Hocaya birşey demeden yanıma oturdu. Pencereden dışarı bakmaya başladım. Bana baktığını hissediyordum. Hiç o tarafa dönmedim.

Okuldan çıkıp eve doğru yürümeye başladım. Eve geldiğimde kapı ben açmadan açılmıştı. O adam... Saçımdan tutarak içeri sürükledi beni. Sesimi çıkaramıyordum. "Ben sana okula gitmeyeceksin demedim mi? Benim sözümü dinlememek neymiş göreceksin sen" dedi ve saçımdan sürüklemeye devam ederek odama götürdü. Dolabımı açtı ve kıyafetlerimi yere dökmeye başladı. Zaten 2-3 parça kıyafetim var. Onları poşete doldurmaya başladı. Poşeti yatağın üstüne attıktan sonra yanıma geldi. Yine dövmeye başladı. Hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Sonunda kolumdan tutarak yerden kaldırdı. Kalkacak gücüm yoktu. Kapıya doğru götürmeye başladı. Kapıya geldiğimizde kolumdan dışarı fırlattı. Nefret dolu gözlerle bakarak "Artık bu evde yaşamayacaksın. Sokakta mı kalırsın artık arkadaşında mı nerde kalırsan kal umrumda değil. Bu eve birdaha gelmeyeceksin." Dedi ve kapıyı kapattı. Yavaş yavaş yürümeye çalıştım. Vurduğu yerler çok acıyordu. Yürümekte zorlanıyordum. Parka doğru gittim. Ne yapacaktım nereye gidecektim bilmiyordum. Aklıma Aras'a gitmek geldi ama hemen bunu aklımdan çıkardım. Parkta oturdum,oturdum,oturdum... Nereye kadar burada oturacaktım. Hava zaten soğuktu. Üstümdekiler ince olduğu için bana daha soğuk geliyordu. Ceketimi bile vermemişti ki. Kollarımı dizime koydum. Yüzümü de avuç içlerime yasladım. Ağlamaya başladım. Ne yapacaktım dışarıda. Kimsem yok ki...

Gece olmuştu. Ben titriyordum soğuktan. Hiçbirşey düşünemiyordum. Bünyem çok hassas olduğu için hemen hasta olurdum. Çok uykum vardı. Uyumak istemiyordum. Bir yardım istiyordum. Daha fazla dayanamıyordum. Gözlerimi kapatmadan önce ismimin söylendiğini duymuştum. Bu Aras'ın sesine çok benziyordu. Gözlerimi açmaya çalıştım. Açamıyordum... Kendimi uykunun kollarına bıraktım.

Yorum ve vote unutmayalım 😍❤