1 Ay Sonra...
Aras hergün düzenli olarak vücudumdaki yaralara ilaç sürüyordu. Bu sürede daha da yakınlaşmıştık. Artık okulda beraber iniyorduk. Hatta bazen Aras kolunu belime sarıyordu. Bundan ne kadar utansam da birşey diyemiyordum. Hep yemek yemem konusunda ısrar ediyordu. Canım istemeyince gelip kendisi yediriyordu.
Kısacası onun yanında hiç olmadığım kadar mutluydum. Şimdi ise okul tatildi ve ben Aras'ın film seçmesini bekliyordum. Ayağa kalkarak "Sen film seçene kadar ben de mısır patlatayım" dedim.
Mutfağa geçince malzemeleri tencereye koydum ve kapağını kapattım. Artık herşeyin yerini öğrenmiştim. Mısır patlayınca tabağa koyup içeri geçtim. Aras da film seçmiş beni bekliyordu. Tabağı ona uzatarak "Ne tür seçtin?" diye sordum. Tabağı alıp "Komedi" dedi. Televizyonun karşısına yani Aras'ın yanına oturdum.
Film başladı. İlk başlarda pek komik değildi. Ama ortalara gelince kahkahalarımı tutamadım. Durmadan gülüyordum. Ben hayatımda hiç böyle gülmemiştim. Gülmekten karnım ağrımıştı.
Aras'a döndüğümde bana baktığını gördüm. O da gülümsüyordu ama ona dönünce eski haline döndü. Hemen önüme döndüm ve ayağa kalkarak tabakları mutfağa götürdüm. İçeri geçtiğimde koltuğa geri oturdum ve saate baktım. Erkendi. Ayağa kalkıp "Ben biraz bahçede oturacağım" dedim. Bana bakıp başını salladı. "Gelmemi ister misin?" diye sordu. "Hayır, yalnız kalmak istiyorum" dedim. Bahçeye çıkıp salıncağa oturdum.
Başımı arkaya yaslayıp gökyüzüne baktım. Yıldızlar parıl parıldı. Birden ağlamaya başladım. Babamın benden nefret etmesine... Annemin olmayışına... Herşeye ağladım. Canım yanıyordu. Hem fiziksel hem ruhsal... Omzumda tonlarca yük vardı. Ben bu yükü taşımakta zorlanıyordum.
Salıncak büyük olduğu için uzandım ve gözlerimi kapattım. Hemen geri açtım. Kapattığımda o adamın bana vurduğu anlar gözlerimin önüne geliyordu. Tekrar kapattım ama bahçede bir hareketlilik hissedince geri açtım. Açınca gözlerime inanamadım.
Karşımdaydı. Bulmuştu beni. Salıncakta oturur hale geldim. "Araas" diye çığlık attım. Ben çığlık atınca kaçmıştı. Aras gelince titremekten konuşamıyordum. "Ne oldu Alya?" diye bağırınca parmağımı o adamın geldiği yere doğru uzattım. "O g-geldi. Buradaydı. B-beni buldu." dedim. Aras'ın sert bir küfür savurduğunu duydum. Gelip yanıma oturdu. Hala titriyordum.
"A-aras ben çok korkuyorum" dedim. Aras beni kendine çekti. "Lütfen beni yalnız bırakma" dedim. Daha sıkı sardı beni. "Şşt tamam bırakmayacam" dedi. Yüzümü avuçlarının içine aldı ve gözlerime baktı. "Kendine gel. Ağlama" dedi. Başımı salladım. Ayağa kalkınca korku dolu gözlerle ona baktım. "Su almaya gidiyorum geleceğim korkma" dedi. Ayağa kalktım. "Ben de geleyim" dedim. Başıyla onayladı. İçeri girince bahçe kapısını kapattı.
Mutfağa girince Aras beni sandalyeye oturttu. Bardağa su doldurup bana içirdi. Suyu içirdikten sonra "Hadi uyu saat geç oldu" dedi. Başımı salladım. Odaya çıkarken Aras "İyi uykular" dedi. Ben de karşılık verdim.
Odaya girince nasıl uyuyacağımı düşündüm. Yatağa uzandım. Gözlerimi kapatamıyordum. Yine gelir diye çok korkuyordum. Gözyaşlarım ne ara akmaya başladı bilmiyordum. Yataktan yavaşça kalktım. Koridora çıktım. "Aras" dedim. Sesim ağladığımdan dolayı kısık çıkmıştı.
Sesimi biraz daha yükseltmeye çalışarak "Aras" dedim. Duymuyordu. Yere oturdum. Daha şiddetli ağlamaya başladım. Kapı sesini duyunca sıçradım. Aras yanıma gelerek "Alya ne oldu?" dedi. "Aras ben çok korkuyorum. Uyuyamıyorum. Ne zaman gözümü kapatsam o anlar gözümün önüne geliyor." dedim. O anki cesaretle ona sarıldım. "Tamam geçecek hepsi bitecek" dedi.
"Bitmeyecek" dedim ve devam ettim. "O adam bana çocukluğumu yaşatmadı. Geceleri haram etti bana. Bu dünyaya geldiğim için lanetler ettim. Bu anılar zihnimde kaldıkça bunların hiçbiri geçmeyecek" dedim. Son anlara doğru sesim yükselmişti. Aras da bir kolunu belime sarmış bir eli de saçlarımda dolaşıyordu. Bunu uyumam için yaptığını biliyordum. Onun yanında kendimi çok güvende hissediyordum. Başım omzuna düşünce gözlerim de kendiliğinden kapanmıştı.
Yorum ve vote unutmayalım😊❤
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yeşil Kiraz 🍒
RomanceAlya ; Babası tarafından sevilmeyen , her gün dayak yiyen , hiçbir şeye umudu kalmayan bir kız... Acılar içinde yoğurulmuş küçücük bedeni bunları yaşamaya mahkûm kalmıştı... Her hikaye bir şansı hak eder... Sen de bu hikayeye bir şans verir misin?