Yeni Bir Bembeyaz Sayfa

14

          

          

Yemin ediyorum içim daralıyor.

Yemin ederim çok daralıyor. İçime atıp durduğum için oldu bunlar biliyorum ama tedavisini gerçekleştirebilmem için pişman olmam gerekiyor. Olmuyorum, normalde olmam gerek olmuyorum.

Gerçekten uzunca süredir çok sevdiğim şeyleri yapasım gelmiyor. Yazmak gelmiyor içimden, tam yazacağım psikolojiye girdiğimde de resmen üşeniyorum. Normalde klavyeme soyunurdum ben hep ama şimdi, çok başka şeylere soyunuyorum. Herkesin hata olarak gördüğü şeylere soyunuyorum ve bana asla hata gibi gelmiyor. Hata olarak gelseydi eğer; şu iç daraltımın tedavisini gerçekleştirebilirdim biliyorum fakat ne yapsam hata yapıyormuşum gibi bir hisse kapılamıyorum.

Kayıyorum çılgınlar gibi ve yuvarlanıyorum deliler gibi. Aşağıda sonsuz bir boşluk var, neye düşeceğim belli değil ve ben sadece soyunuyorum.

"Pişman olman için herkesin değil, kendinin hata olarak gördüğün şeyleri yapmış olman gerekiyor." Diyor bir dostum. Ah dostum, dönüp düşünüyorum ve düşüyorum içime doğru. Ama bana bu hayatta hiçbir şey hata gibi gelmiyor. Peki, ben şimdi ne yapacağım dostum? Hata yapma inancımı da kaybetmişim resmen ben. Ne yapacağım, ne ile yaşayacağım şimdi ben?

Önce Tanrı'ya olan inancımı kaybettim ardından da hayallere olan inancımı. Daha sonra sevmeye olan inancım kayboluverdi ve de şimdi hatalara olan inancımı kaybediyorum. Caba olarak da pişmanlık duygumu kaybettim. İnsanoğlu'nun sahip olduğu tüm duyguları kaybediyorum. Sürekli kaybedip duruyorum ve şaka bir yana güzel kaybediyorum.

Şimdi bunların tüm üstünde de yaşamdaki amacımın ne olduğunu sorgulamaya başladım bu satırları yazarken. Gerçekten tüm insani duygularımı kaybetmişken neden halen hayattayım ben? Neden bir gün Boğaziçi Köprüsü'nden atlamıyorum ki ben?

Buldum. Sanırım korkuyorum.

Korkma duygumu kaybetmemişim henüz, korkmayı kaybettiğim vakit tüm her şey son bulacak. Sanırım yakında bu duygumu da kaybederim çünkü sinsice kemiriliyor içimdeki bu duygu hissediyorum.

Gerçekten neden yaşadığımı da bilmiyorum uzun süredir. Öncelerden çalışıyordum bir şeyler edinebilmek için ama, üst üste edinemeyince bitti her şey.

Artık kendimi sıkmak için bir sebep yok gerçekten.

Bir şeyler edinmek için çalışmama da gerek yok gerçekten.

Çünkü gerçekten, cidden ve hakikaten edinemiyorum.

-------------------------------------------------------------------------

Ben tanımadığım birine anlatmak istiyorum tüm yaptıklarımı. Tanıdıklarım bilseler, beni anlayamayacakları için kınayacaklar ve canımı daha da boğacaklar. O yüzden gerçekten tanımadığım birine anlatmam gerekiyor yaptıklarımı.

O anlamaz muhtemelen ama, dinlemeyi seven biriyse en azından dinler. Kalkıp gitmez lafımın yarısında ve bana üzüldüğünü yüzündeki her bir çizgiden belli eder. Kınamaz ama, canımı da boğamaz. Çünkü beni tanımaz.

Lafım bittiğinde kalkar "Gitmem gerek." der ve arkasına bakmadan gider. Yalnız bırakır beni, benden korkmuştur belki.

Sonra benim içim rahatlar belki, tüm her şeyimi birine döktüğüm için yola devam etme isteği gelir birden içime.

Vallahi diyorum, çok ihtiyacım var beni bir daha hiç görmeyecek bir insana tüm her şeyimi anlatmaya. Yoksa patlayacağım. Kimseye anlatamadığım, şeyler için gerçekten çatlayacağım.

Daralmaktan daraldım artık, lütfen.

Lütfen diyorum, böyle bir fırsat karşıma çıksın, sadece anlatayım gitsin başka bir şey istemiyorum. Tavsiyede versin istemiyorum yemin ederim, yalnızca dinlesin beni.  İki kelam etmesine de gerek yok benimle, göz teması kurmasına da ihtiyacım yok. Boynunu eğip aşağıya baksın ve sadece dinlesin.

Dinlesin ki haline şükretsin, benim için dua etmesin. Çünkü, benim duaya da inancım kalmadı.

-------------------------------------------------------------------------

Yalvarırım biri şu suskun çığlıklarımı fark etsin artık ve bana kulak versin. Kimseye anlatamayınca daha da dibe çöküyorum çünkü bunu bilsin.

Pişman olmadığımı da bilsin ama, keşke demediğimi de bilsin ve ona göre davransın. Yani iki kelam etmeden çekip gitsin. Sadece dinlesin.

Çatlayacağım.

Biri dinlesin artık.

Duysun biri benim bu sesli suskunluklarımı.