Yeni Bir Bembeyaz Sayfa

1

Öldürecek kadar sevmemeli insan.
Öldürecekse de sevmemeli.
Sevecekse de, aşkından ölmeli adım adım. Makbul geçeni her daim budur.
Aşık olduğunda insan, bir gün onu öldürebilmeyi asla düşünemez.
"O beni öldürsün, mahvetsin hayatımı ve hatta yaşayışımı bitirsin ama ben onu hep seveyim." der.
....
Ben ona " Ya benle ya da bensiz, her daim mutlu ol."dedim.
Böyle diyebilmeliydi seven insan çünkü.
Sonra da onu terk ettim.

Fark ettim ki, sevgim ona fazlaydı ben tüm yalnızlığımla sevmeye devam etmeliydim.
...
Bana her zaman "ya benimsin ya da kara toprağın" sevgisi sahte bir takıntı gibi saçma gelir..
Sevmek bu değildir be kardeşim, sevgine tek de devam edebilecek kadar yürekli sevmelisin hatta öyle yürekli olmalısın ki sevginde sanki sonuna kadar o tek kişiye zorunluymuşsun gibi olmalısın.

Böyle bir sevgi ancak sen seveni sadık seversen karşına çıkacaktır.
...

Sevip de terk ettiğin zaman tüm yüzler onu hatırlatır sana, karşı caddeden geçen her yüzü gördüğünde heyecanlanır durursun boşa hatta çektiğin tüm o korkunç acılara rağmen onu görmek istersin.
Bir gün onu görürsün, yanından hiçbir şey olmamış gibi geçemezsin. Kalbine iner, artık onun bakışları sana bakmadığı ve elleri seni tutmadığı için.
Sonra acı dolu bir şekilde bakarsın, onun seni umursamadığını bile bile.
O geçip gittiğinde ise, artık hayatın bambaşkadır.
Dünyaya bakan kişi artık kendi benliğin değil, onu seven benliğindir.
...

O yüzden seven sevdiğinden ayrıldığında da tüm saygısı ile o varmış gibi devam etmelidir.
Küfretmemelidir onu her andığında. Sevgiyle karşılamalıdır bu anımsamasını.

...
Bu sevgini hak edecek biri çıktığında da kardeşim, eskisini kalbine gömerek tekrardan sevmelisin.

Üzgünüm ama bu döngü sen artık sevmeni kaybedene kadar devam edecektir.
Ya baştan sevmeyi unutacaksın ya da ölene kadar böyle devam edeceksin.
Bunun başka bir yolu yoktur...

(Vatan Şaşmaz'ı özlemle anıyoruz.)