Fall Into Places (Into Trilogy #1)

Kabanata 11

"Moira?"

Napabalik ako sa kasalukuyan ng marinig ko ang nga katok ni mama at ang pagtawag niya ng pangalan ko. Hindi ko na pala namalayan na natulala na ako habang iniisip parin ang mga nangyari at ang sagutan namin ng 'matalik' kong kaibigan. The pain was still there but I have been through worse.

Umayos ako ng upo ko at pinalis ang mga natuyong luha sa aking mga mata. "Yes, ma?"

She slowly turned the doorknob. Sumilay sa'kin ang mukha ni mama na bakas ang pag-aalala.

"May bisita ka, are you alright, honey?" Tanong niya.

Pilit naman akong ngumiti sakaniya at tumango. "Nothing to worry, ma. Stressed lang akosa school," Pagrarason ko. "Sino po ba ang bisita ko?"

Nawala naman ang ulo ni mama mula sa pagkakadungaw at may narinig akong kinakausap niya sa labas ng pintuan. Ilang sandali pa'y bumukas na nang tuluyan ang pintuan ng aking kwarto at inilabas noon si Aira na may dalang... maleta?

"Hey," bati niya.

"Aira!" I shouted at her as I got up from my bed and ran to her.

I hugged her tight. I miss her...

"I miss you too, bruh." She chuckled before letting me go.

"Where have you been?" I asked.

She was missing in action sa loob ng ilang linggong hindi naming pagkikita. She didn't even contacted me so I thought that she was busy kaya di ko na rin siya inistorbo.

She snuggled herself into my bed and closed her eyes.

"Hoy! Sagutin mo ako!" Lumapit ako sakaniya at hinawakan siya sa braso niya.

Pumiksi naman siya mula sa hawak ko at iniwaksi ang kamay ko bago at tiningnan ng masama at inirapan.

"I just came from japan dude, let me rest will you?" Pagod niyang saad.

Kinuha ko naman ang unan sa gilid niya at hinampas ito sa ulo niya. Sinapak niya naman ako ng mahina bago tumalikod sa'kin at tuluyan ng niyakap ang unang hinampas ko sakaniya.

"Eh gaga ka pala eh. Sana dumeretao ka na lang sa inyo. May bahay ka naman eh. Baliw to." Gigil kong anas.

Hindi na siya sumagot kaya inakala kong tulog na siya. Tiningnan ko siya ng maiigi at halata talaga ang pagod sa kaniyang magandang mukha. Meron na ring maliit na eyebags sa ilalim ng kaniyang mga tsinitang mata.

Napabuntong hininga na lang ako at mas inilapit pa sakaniya ang comforter mo. I'll let her rest for a while. This is just the 3rd time na nakita ko siyang sobrang pagod. Baka may importante nanamang pinagawa sakaniya ang tatay niyang hapon sa japan kaya't pagod na pagod nanaman siya. Hindi naman madaling mapagod si Aira sa mga bagay eh, tamad nga siya at hindi mo mapapagawa ng mabilisan kapag wala siya sa mood na gumalaw. Mas gusto niyang kumain at matulog na lamang.

Sa lahat ng mga kaibigan namin, sa'kin lang sinasabi ni Aira ang mga sekreto niya at ng kaniyang pamilya. She treats me as her own sister. I never treated her as my best of friends 'cause I know that if I treat her like one, I will lose her. Ganyan ang nangyayari sa lahat ng nagiging bestfriends ko. Like what happened to me and Ianthe. Mas gusto ko siyang tawaging isang pamilya at kapatid.

Nilingon ko pa siya ng isa lang beses bago ko nagpagdesisyonang lumabas ng kwarto ko at pumunta sa kusina para kumuha ng pagkain para sa amin ni Aira.

Mama was there, I can smell her cooking kahit nasa may hagdan pa lang ako. Kitang kita ko na mula sa angulong ito ang niluluto ni mama. It was a bake lasagna. One of my favorites.