BOOK 6: How You Love Her

five

hani:

Minsan nakakainis din ang pagka-swak ng mga namana ni Via sa amin ng Daddy niya. Kuha'ng-kuha niya ang pagiging logical ni Kevin, tapos 'yun'g pagiging independent ko naman. Grabe, sobra'ng na-a-amaze ako sa naging kalabasan ng panganay namin'g mag-asawa. Sino'ng mag-aakala na ang cute at matalino'ng Olivia na naging rebelde sa teenage life niya ay magiging ganito ka-tapang at ka-mature na babae?

   Andun na nga ako sa tapang at maturity ni Via, pero natatakot pa rin ako na baka sobra naman niya'ng tinatago ang sakit na nararamdaman niya. 'Di naman biro ang relationship nila ni Ryan, nakita ko na sobra'ng mahal niya talaga ito. Mahal naman talaga nila ang isa't isa eh, nakikita ko 'yun at halata'ng-halata naman din. Kaya panigurado, sobra'ng sakit nang maghiwalay sila.

   Hindi naman sa pagiging masama'ng ina, pero mas gugustuhin ko na rin'g makita'ng umiiyak si Olivia kesa itago niya lahat at pasanin mag-isa 'yun'g sakit.

olivia:

We had breakfast tapos nauna'ng umalis si Daddy for work. Si Maru naman hinatid si Ada sa school. Naiwan kami ni Mommy sa bahay, naglilinis ako ng mesa habang si mommy naman ang bahala sa dishes.

     "Ate, maghanda ka na. May pasok ka pa, diba?"

     "I'm on leave po."

     "Oh talaga?" Parang natuwa pa siya na hindi ako pumasok.

     "Yup."

     "Magbabakasyon ka na 'nak? San?"

   I suddenly had a silent laugh.

     "Pupunta po ako'ng Sagada bukas."

     "Maganda nga ron. Refreshing at tahimik."

     "'Yun din po ang naisip ko."

     "Buti naman at nagbago ang isip mo."

     "Maybe I really need this break. Susubukan ko'ng harapin 'yun'g tinatakasan ko."

     "Basta kung kailangan mo 'ko, sabihin mo lang 'nak, ha?"

     "Thank you, Mom, sa inyo ni Dad. Sa lahat. Thank you for being with me, that I have a home sa pamilya'ng 'to."

     "Ano ka ba, Olivia? Palagi ka'ng welcome dito. Siyempre bahay mo 'to, pamilya tayo. Nakakaloka ka'ng bata ka."

   Natawa ako, trying to stop my tears.