Jeon Jungkook, heterokromi iridium hastalığına sahip evcil köpeğinin her gün ona getirdiği tokaların sahibine kalbini kaptıracağını nereden bilebilirdi ki?
•
heterokromi iridium: Bir canlıda iki farklı renkte gözün bulunması.
Yorgun çıkan sesimle Destiny'ye sordum. Buraya geldiğinde üstündeki prenses kostümünü bile çıkarmamıştı. Sayamadığım kadar uzun bir süre ameliyathane kapısında beklemiştik ve aldığımız haberse gerçekten berbattı. Hayati riskler vardı ve bizden her şeye hazırlıklı olmamız bekleniyordu ama ben yüz yıl sonra da hazır olmayacaktım böyle bir şeye.
"Uyanacak Jungkook. Umudunu kaybetme."
Destiny bana doğru dönüp sağ omzuna yasladığım başıma ufak bir öpücük kondurdu. O da korkuyor olmalıydı, Sehun ile ne kadar zıtlaşsalar da birbirlerine alışmışlardı sonuçta.
"Yapamıyorum..."
Gözlerimi kapatıp eskileri düşündüm. Neredeyse Sehun'la beraber büyümüştük biz. Ailem öldüğünde yanımda Sehun vardı. Ağladığımda Sehun vardı, güldüğümde Sehun vardı. Sehun hep vardı ve şimdi yokluğu gerçekten acıtıyordu.
"Jungkook."
Adımı duymamla Destiny'nin omzundan başımı çekip gözleri ağlamaktan kızarmış ve şişmiş olan Bayan Oh'a baktım. Dağılmış görünüyordu. Yerimden kalkıp Bayan Oh'a sıkıca sarıldım. Sarıldığım anda gözyaşlarım bir bir firar etti göz pınarlarımdan.
"Oğlum nerede Jungkook?"
Cevap veremezken birkaç hıçkırık kaçtı dudaklarım arasından. Ben nasıl söyleyecektim Bayan Oh'a?
Bayan Oh bedenime sardığı kollarını geriye çekip acıyla, "Oğlum nerede?!" diye bağırdı. Cevap verecek gücü kendimde bulamadığım için başımı öne eğdim. Ben söyleyemezdim ki böyle bir şeyi. Bir anneye oğlunun yaralı ve dağılmış halini nasıl gösterebilirdim? Ben, yapamazdım...
Destiny oturduğu yerden kalkmış, Bayan Oh'un kolundan tutmuş ve Sehun'un kaldığı odaya doğru götürmüştü. Önce gelecek birkaç tepkiyi kafamda tarttım ama o anki acıya ben bilemezdim. Belki annemle babamı kaybetmiş olabilirdim ama bir annenin acısını asla anlayamazdım.
Bayan Oh'a baktığımda cama ellerini ve başını yaslamış sessiz bir şekilde gözyaşlarını akıtıyordu. Destiny de Bayan Oh'un rahatlaması için sırtını hafif hafif okşuyordu. Bakışlarımı Bayan Oh'tan çekip başımı dizlerim arasına gömdüm ve her şeyin güzel olmasını umdum.
----------
"Jungkook."
Omzuma dokunan kişiye kaydırdım bakışlarımı. Aradan iki gün geçmiş ve Sehun hâlâ uyanmamıştı, hâlâ stabildi. Elimden gelse Sehun yerine ben yatardım o hastane yatağında ama elimde olan hiçbir şey yoktu.
"Efendim Destiny," dedim yorgun çıkan sesimle. İki gündür doğru düzgün uyumuyordum. Bir-iki saat kadar uyuduktan sonra yerimden zıplayarak uyanıyordum.
"Bir şeyler yemelisin Jungkook, çok bitkin görünüyorsun."
"İyiyim ben," dedikten sonra bakışlarımı Sehun'un odasının camına çevirdim. Yüzündeki morluklara ve çiziklere baktıkça canım yanıyordu.
"Ama Kook, lüt-"
Destiny'nin sözlerini yarım keserek, "Lütfen Destiny, Sehun uyanana kadar kalkmayacağım bu yerden," dedim. Sevgilime de kızamıyordum, o da üzgün ve yıpranmıştı ama sanki buradan ayrılırsam Sehun da aramızdan ayrılacakmış gibi geliyordu.
Tekrar itiraz edecek gibi dudaklarını araladı Destiny ama ona fırsat vermeyerek kolundan çekip yanıma oturmasına sebep oldum. Destiny de daha fazla konuşmayarak başını omzuma yasladı. Ben de biraz olsun rahatlayabilmek için başımı, sevgilimin başına yasladım ve bakışlarımı karşıdaki sandalyelerde oturan Bayan Oh'a çevirdim. İki gündür o da buradan ayrılmamıştı. Destiny de zorla evine göndermiş ve üzerindeki kıyafetini değiştirmesini söylemişti. Destiny gittiğinde Bayan Oh bana sıkıca sarılmış ve gözyaşları akmayana dek ağlamıştı. Bayan Oh ağlayınca içimde tuttuğum acı gözyaşlarımı tutamayıp ben de Bayan Oh'la beraber ağlamıştım.
Gerçekten her şey çok zordu. Bu acıyla başa çıkamıyor aksine daha da dibe batıyordum.
Destiny'nin eline uzanıp parmaklarımızı birleştirdim. Zor anlarımda yanımda olmasına minnettardım Destiny'nin. Beni sakinleştirmeyi başarıyordu ya da ağladığım zaman yanaklarımdan geçip çeneme gelince boynuma doğru süzülen gözyaşlarımı yarı yolda öpüyor ve akmasına engel oluyordu. Eğer Destiny yanımda olmasaydı bu acıyla başa çıkamaz ve tamamen dağılırdım.
✨✨
Güzel yazabiliyor muyum bilmiyorum ama elimden geldiğince yazmaya çalışıyorum. Kusurlarım veyahut hatalarım var ise eğer lütfen affedin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
