Dark Green

18

Kimberly:
I did it again.
Ik blijf het de hele tijd doen, en ik snap mezelf niet meer. Ik weet gewoon echt niet meer wat ik precies denk. Mijn gedachtes zijn overal, behalve op de plek waar ze moeten zijn. En ik weet niet precies waar dat is, maar ik weet dat ze daar niet zijn.

Skyler. Dat is een van de plekken waar ze constant heen drijven. Gisteren had ik haar dus alweer bijna gekust. Man, ik ben zo blij dat Tom en Duncan net binnen kwamen voordat ik dat echt deed. Misschien kan ik een excuus verzinnen of zoiets. Dat er iets op haar gezicht zat dat ik weg wilde vegen. Dat zou uitleggen waarom ik haar aanstaarde. Wat ik deed. Want ik kon het niet helpen. Ik weet echt niet wat er met me aan de hand is, en ik ben bang. Ik ben echt bang. Die ene keer op het feest dacht ik dat ik gewoon in de war was, maar nu heb ik geen enkel excuus. Behalve dan dat ze ontzettend knap is. Maar dat is niet gelijk een reden om haar te willen kussen, dus er moet meer achter zitten. Oh, wist ik het maar.

Ergens, diep vanbinnen, weet ik het misschien wel, maar als dat zo is blijf ik het liever onderdrukken. Want dat zou ik geen fijne conclusie vinden. Ik ben gewoon Kim. En ik ben een doorsnee persoon.

We fietsen nu naar school, en ik voel wel die lichte ongemakkelijkheid tussen ons. Mijn lange haar wappert in de wind. Af en toe komt er een pluk in mijn gezicht. Ik weet niet precies wat het ongemakkelijk maakt. Misschien dat Skyler stug voor zich uit kijkt, en dat elke keer dat ze me aankijkt ik haar net ook aankijk, waardoor ze snel weer wegkijkt. Misschien ben ik wel onbewust naar haar aan het staren en merkt ze dat? Nee, dat is niet waar, want ik weet zeker dat ik daarnet nog naar een geit zat te staren die langs de weg stond. Weet je wat, misschien moet ik daar maar over nadenken. Waarom stond er überhaupt een geit langs de weg?
'Hey Sky'.
Ze kijkt me vragend aan.
'Zag jij ook net die geit?'
Ze grinnik en knikt.
'Ja, inderdaad. Waarom staat er nou een geit langs de weg?'
Ik lach en haal mijn schouders op.
'Geiten zijn koppige dieren. Waarschijnlijk is hij ontsnapt of zoiets?'

De rest van de reis maken we door met theorieën over de geit, waardoor het alweer een stuk ontspannener wordt tussen ons. Is dat een woord? Waarschijnlijk niet. Maar het maakt niet veel uit. Om eerlijk te zijn heb ik me nog nooit zo dankbaar gevoeld om een random geit langs de weg.

Als we de school in lopen, komt Duncan op ons af.
'Hey Duncan!' roep ik vrolijk, opgelucht dat er nu iemand bij is om nog meer mee te kunnen praten.
'Heb jij Tommy al gezien? Hij zou eerder op school komen om iets te printen vandaag'.
Hij grinnikt. 'Tommy' lacht hij zachtjes.
'Drielingsrechten!'
'Woehoe'.
Hij geeft me een high five.
'Maar nee, niet gezien. Is Darwin er ook niet?'
'Nee, hij is ziek' zegt Skyler.
'Alweer?'
'Ja, hoofdpijn. Heeft hij wel vaker de laatste tijd'.
'Oh... Beterschap'.
Skyler glimlacht even kort, en kijkt dan op haar telefoon.

'Oh nee. Aardrijkskunde staat erop'.
Snel pakken ik en Duncan ook onze telefoon.
'Ik heb een... Zes' zucht Skyler opgelucht.
'Yay, goed gedaan!' zeg ik vrolijk, terwijl ik ongeduldig wacht tot de magister app opstart.
'Vijf' mompelt Duncan teleurgesteld.
'Oh, jammer. Heb je geleerd?'
'Ongeveer'.
Ik kijk hem aan met een echt-super-jammer-maar-ook-een-beetje-je-eigen-schuld blik, en klik dan op het "cijfers" icoontje. Het laadt even...

'Een... Tien?'
Ik kijk ongelovig naar het scherm.
'Een tien?' vraagt Skyler.
Ik laat haar mijn scherm zien, en haar ogen worden groter.
'Gefeliciteerd!' roept ze vrolijk. Ik doe een rondedansje en geef haar een knuffel uit blijdschap.
'Ho, ho. Rustig' zegt ze een beetje beduusd, en ik grinnik en laat haar los.
'Sorry, maar, ik ben zo blij! Nu sta ik weer voldoende!'
Ze lacht en schudt haar hoofd. Duncan schudt mijn hand en zegt plechtig: 'Gefeliciteerd'.
'Dank je wel' zeg ik met een kleine buiging, en dan gaat de bel.
'Laten we gaan. Wat hebben we nu?'
Geschiedenis' zeg ik vrolijk.

Na een tijdje ontmoeten we Tom ook weer. Hij gaat naast Sky zitten, en Duncan ploft naast mij neer aangezien Darwin ziek is. Hij draait zich naar achteren en gooit een propje tegen Skylers hoofd.
'Auw' zegt die geïrriteerd. Hij grinnikt.
'Sorry' zegt hij lachend, en hij gaat weer normaal zitten. Als ik even omkijk, zie ik dat Skyler het propje openvouwt en leest. De lerares komt binnen en begint de les.

Na een tijdje krijgt Duncan een propje tegen zijn achterhoofd. Ik draai me weer even om, en zie dat Sky hem triomfantelijk aankijkt. Ik grinnik even kort, en ga dan verder met mijn werk. In mijn ooghoek zie ik dat Duncan het papiertje leest.
Is goed :)
Twijfelend kauw ik op mijn onderlip, terwijl ik probeer er niet te veel aan te denken.

Na school fietsen we met zijn vieren naar huis. Uiteindelijk slaan Duncan en Skyler af. 'Doeei, tot morgen! Zeg beterschap tegen Darwin van me!' roep ik nog.
'Ook van mij!' roept Tom.
'Zal ik doen!' roept Sky, inmiddels al vanuit de verte. Ik zwaai nog zwakjes naar haar, maar ze is al uit zicht.

Na een tijdje fietsen vraag ik aan Tom:
'Hey, waarom denk je dat die twee hebben afgesproken?'
Hij kijkt me verbaasd aan.
'Wat bedoel je?' vraagt hij voorzichtig.
'Nouuuuu, tijdens geschiedenis gooiden ze steeds met propjes, en normaal slaat Duncan al eerder af' leg ik uit. Hij denkt even na, en haalt dan zijn schouders op.
'Misschien om Darwin beterschap te wensen?' stelt hij voorzichtig voor. Ik zucht, en bedenk dan dat ik geen zin heb om hem te overtuigen dat het iets serieuzers is dan dat.

Als we thuiskomen, komt onze vader ook net uit zijn werk.
'Hey, jongens! We wilden jullie nog wat vragen over jullie verjaardag' zegt hij als we binnen zitten. Mijn moeder is nog bezig in de keuken met weet ik veel wat, maar het boeit me even niks. Onze verjaardag. Het is al een tijdje een pijnlijk punt geweest. Sinds vier jaar geleden, toen Demi was aangereden. We herinneren haar altijd op de dag dat ze was overleden, vijftien juni, maar alsnog blijft onze verjaardag ook zo'n dag. Ik wissel even een korte blik met Tom, die vermoeid op zijn lip bijt en naar de grond kijkt.
'We wilden dus weten wat jullie wilden doen?'
Ik denk even na.
'Gewoon... Met Sky, Darwin en Duncan iets doen of zoiets'.
'Ja, maar wat?'
We zijn weer even stil.
'Jullie hebben toch dat vakantiehuis bij het strand? Misschien kunnen we daar een dagje heen. Een film kijken of zo, en dan misschien even op het strand rondhangen'.
'In de winter?'
'Nou, als het waait kunnen we gewoon door het zand rennen en naar de golven staren of zoiets'.
Het is even stil.
'Mij lijkt het een leuk idee' zegt Tom dan vrolijk. Mijn ouders wisselen even een blik, en knikken dan.
'Ja, is goed. Dat kunnen we wel laten gebeuren' zeggen ze.
'Yay! Geweldig, ik heb er zin in. En wanneer?' We zijn zaterdag al jarig'.
'Gewoon zaterdag lijkt me dan?'

Na nog wat gepraat is de hele dag gepland. Ik heb er echt veel zin in. En ook al denk ik misschien veel aan Demi, ik zal proberen dat in een positieve zin te doen. Het is immers ook haar verjaardag.

~ 01-03-2018 ~