Dark Green

34

Skyler:
'Hallo? Hey Kim, wanneer kom je... Oh. Oh! Oh, juist!'
Haastig ren ik door mijn kamer, terwijl ik probeer mijn schoenen te vinden.
'Nee, nee, geen probleem, tien minuten lukt wel'.
Nerveus zoek ik naar mijn kleren. Waar is die stomme jurk nou...
'Ja, ja, echt. Oki, moet gaan, tozzo, baiii!'

Ik hang op en fris het donkergroene jurkje van het Valentijnsfeest uit mijn kast. Haastig trek ik hem over mijn hoofd. Oki, nu nog een panty, en dan mijn haar borstelen, en dan make up bijwerken, en... Vergeet het. Ik ga terug naar whatsapp en bel Kim nog een keer.
'Hooooiii, denk je dat je iets later kan komen?'
Snel trek ik mezelf in mijn panty en besef ik dat ik dat beter had kunnen doen voordat ik mijn jurk aandeed, maar dat is nu al te laat.
'Nee, ik dacht eerder... Een halfuur?'
Ik loop ik mijn moeders kamer in terwijl ik een borstel door mijn haar trek.
'Ja, ja, ik weet het. Maar ik was vergeten dat we niet de bus van half tien namen...'
Ik plug de stekker van de föhn in het stopcontact. Normaal laat ik het in de lucht drogen, maar in dit geval heb ik haast.
'Aw, thanks. Je bent geweldig. Zie je zo, doeeeiiiiii!'

Opgelucht hang ik op, en begin in mijn haar te drogen. Als dat klaar is, laat ik mijn hoofd ondersteboven hangen en borstel ik mijn haar. Als ik weer rechtop ga staan, voel ik me drie seconden heel erg duizelig, en dan bekijk ik mezelf in de spiegel. Mijn haar waait losjes om mijn gezicht heen, en ik glimlach naar mezelf. Ik zie er goed uit.

Ik maak de laatste aanpassingen die nodig zijn, en een dan naar beneden en trek nog snel schoenen aan. Net op dat moment gaat de bel. Snel doe ik de deur open. Kim kijkt en vrolijk aan, en ik probeer niet te laten zien dat ik nog compleet buiten adem ben, en geef haar een knuffel.
'Hoi' zegt ze vrolijk, en ze bekijkt me even kort van top tot teen, glimlacht en draait zich om en loopt naar de bushalte. Ik voel mijn wangen branden en loop snel achter haar aan.

Als we aankomen bij het strandhuis zijn we uiteraard de laatsten die aankomen.
'Waar waren jullie nou weer?' vraagt Darwin verbaasd.
'Uhm... Ingewikkeld' zeg ik snel, en ik ga op de bank zitten.

'Gegroet lieve lieve mensen, en Darwin, vandaag vieren wij het grote feest van de liefde! Maar dan op onze manier' roept Kim. Iedereen behalve Darwin klapt, en Kim doet een sierlijke buiging.
'We beginnen onze geweldige dag in dit geweldige strandhuis met een geweldige film. Zijn er suggesties?'
Er worden wat dingen geroepen, en uiteindelijk kijken we Pirates of the Caribbean deel 1, maar die heb ik al gezien, dus ik kijk niet echt. Kim ligt met haar hoofd op mijn schouder tegen me aan, en ik voel weer eens een vreemd gevoel in mijn buik. Ik weet dat ooit dit vreemde, nieuwe, constant hoofd in de wolken-gevoel ooit weg gaat, maar misschien is het het handigst als ik er nu gewoon van geniet. Dus ik pak voorzichtig haar hand vast, en ze glimlacht en legt haar andere hand op de mijne die nog steeds haar ene vasthoudt.

Aan het einde van de film besluiten we om dit elk jaar te doen.
'We hebben wel regels nodig. Geen alcohol tot we twintig zijn, en elk jaar een andere film, en niet elke keer in dit strandhuis, en op de... Eerste zaterdag van maart. Afgesproken?'
We spreken het af.

Uiteindelijk is het avond, en over een half uur moeten we weg.
'Wat zullen we nog doen?' vraagt Duncan verveeld.
'Misschien een strandwandeling?' stelt Tom voor.
'Klinkt romantisch' zegt Kim, en ze kijkt met een glimlachje naar mij.
'Blegh' zeggen Darwin en Chloë tegelijk. We zitten aan een tafel buiten, en eten al het overgebleven eten van de film op. Chloë heeft alle oreo's voor zichzelf geclaimd, en Darwin kijkt er verlangend naar.

'Dan kunnen jullie twee iets anders doen' zeg ik, en ik sta op. 'Want veel anders kan ik zelf niet verzinnen'.
'Oreo's eten' zegt Darwin, en hij pakt, net voordat Chloë een hap wil nemen, de laatste oreo uit haar hand en rent weg. Chloë kijkt ons aan.
'Vermoord hem' zeg ik zacht. Ze knikt, en stormt achter hem aan.
'Dusssss... Strandwandeling it is?'
We kijken Duncan even aan, en knikken. Ik de verte wordt Darwin getackeld en in elkaar geslagen door een boze Chloë.

Ik loop over het strand. Kim loop naast me, met haar arm om mijn middel geslagen, en ik met een arm om haar schouder. Voor ons lopen Duncan en Tom, hand in hand. Als ik goed focus, kan ik ongeveer hun gesprek volgen.

'Ik ben blij dat alles zo goed heeft gewerkt' zegt Tom. Duncan kijkt hem aan, en glimlacht.
'Ja... Ik ook. Maar... Even om je alvast te waarschuwen... Ik ben niet heel goed in, nou ja, gevoelens'.
'Oh? Waarom dan?'
De rest versta ik niet meer echt, maar aan het einde van het gesprek kust Tom hem met een glimlach, en zegt hij iets dat klinkt als: 'Het geeft niet'.

Ik voel ook een glimlach op mijn gezicht komen, en kijk opzij, naar Kim. Die kijkt me vragend aan.
'Is er iets?' vraagt ze, en ik leun naar voren en duw mijn lippen kort op die van haar.
'Ik ben gewoon blij dat we hier zijn' zeg ik zacht. Ze glimlacht verlegen. 'Ik ook'.
Ik glimlach en kus haar nog een keer. Ze kust me teder terug, en als ik weer terugtrek, kijk ik haar aan met een warm gevoel in mijn hele lichaam.
'Kim...' begin ik zacht. Ze kijkt me nieuwsgierig aan.
'Ik hou van je' maak ik mijn zin af. Haar ogen worden iets groter en haar wangen vuurrood, maar dan krijgt ze een verlegen lachje op haar gezicht.
'Ik ook van jou' zegt ze zacht, en we lopen weer verder.

In stilte blijven we doorlopen, en af en toe kijken we op, naar een Darwin die dreigt een Chloë in de zee te duwen, of een Duncan die een vurige discussie met Tom over het beste merk appelsap heeft. Maar we hebben het niet echt nodig om te praten. Op dit moment is gewoon lopen wel genoeg.

~ 04-04-2018 ~

Dus, tjonge.
Ik ben klaar.
Met alles.
Dit hele boek.

Phew.

Dank jullie wel voor het lezen iedereen 💙
Het was echt heeeeel leuk om te schrijven, en leuk om te zien dat mensen reacties achterlieten, blah blah blah.

Onthoud:
Wereldvrede is het magische woord 🌍❤

~ Jonny Pippin 🐐