Dark Green

31

Skyler:
Vermoeid kijk ik haar aan. Ik heb geen zin in dit gesprek. Ik heb echt geen zin in dit gesprek. Maar ze staat vastbesloten tegen de deur aan.
'Kim, ik weet niet of ik echt in de stemming ben om...'
'Had je moeten bedenken voordat je me kuste' zegt ze stug. Ik kijk verbaasd op door haar toon, maar ga rechtop zitten. Ze heeft gelijk. 'Oké, ja. Je hebt gelijk' geef ik toe. Ze glimlacht tevreden.

En dan is het stil.

'Dus...'

'Ja...'

We kijken elkaar weer aan, en ik grinnik nerveus.
'Sorry, ik... Ik moet lachen op vreemde momenten' zeg ik dan snel, en ze grinnikt ook.
'Oki, waarom kuste je me?' vraagt ze dan. Ik kijk haar aan, niet wetend wat ik moet zeggen.
'Ik uhm... Nou, jij zei het toch ook al. Ik vroeg me af wat er zou gebeuren...'
'Oh... Aha. Oké. Maar, waarom?'
Ik trek een wenkbrauw op.
'Waarom doe je alsof je het zelf niet twee keer al eerder zelf wilde doen?'
'Want ik kuste je niet'.
'Omdat je onderbroken werd'.
Ze is stil, en ze zucht.

'Oké, ja, inderdaad. Maar...' begint ze.
'Maar..?'
'Maar... Waarom deed je het dan... Op dat moment?'
'Wat bedoel je?'
'Nou, we waren aan het praten, en opeens kuste je me. Waarom?'
Ze kijkt me vragend aan, en ik kijk nadenkend terug.
'Want er was spanning tussen ons. Er is dan wel niks romantisch tussen ons, maar er was duidelijk spanning' zeg ik dan, en ik ben er zelf verbaasd door. Dit is zo'n ding dat al heel snel ongemakkelijk kan worden als jij de enige bent die zich zo voelt, en meestal heeft mijn brein daar een stabiele blokkade voor opgebouwd. Maar nu opeens lijkt die af te breken. Zij kijkt me ook aan met verbazing, maar knikt dan langzaam.

'En ik was dom genoeg om te denken dat dat iets betekende...' mompel ik zacht.
'Iets betekende? Wat zou het betekenen?'
Subtiel Sky. Erg subtiel.
'Ik... Uhm... Ja, ik weet niet...'
'Oh...'

'En... Wat doen we nu?' vraagt ze dan zacht. Ik haal mijn schouders op.
'Proberen we het te vergeten?' vraag ik.
'Ja... Dat lijkt me wel ja'.
'Ja...'
Ik bijt op mijn lip. Kim ziet het, en trekt een wenkbrauw op.
'Wat is er?' vraagt ze.
'Niks'.
'Jawel, er is iets'.
'Nee er is echt niks'.
'Jawel! Sky, als je er problemen mee hebt...'
'Dat heb ik niet!'
'Waarom kijk je dan zo?'
Ik ben stil, en probeer te bedenken wat ik nu moet zeggen.
'Sky, we waren gewoon in de war. We zijn pubers, en soms gebeuren dit soort dingen nou eenmaal'.
'Ik weet het, ik weet het...'
'Nou, je lijkt het moeilijk te he...'

'Het is omdat ik niet in de war was!' roep ik door haar heen. 'Ik was gewoon dom!'
Ze kijkt me nadenkend aan.
'Wat... Wat bedoel je?'
'Ik was niet in de war. Ik was niet in de war, maar ik dacht dat je door dat te zeggen bedoelde dat je me leuk vond of zoiets, en toen bedacht ik dat dat niet zo was, want we zijn inderdaad pubers, en toen dacht ik maar wat als het wel zo is en dit is een gemiste kans...'
'Kans op wat?'
'Kans op... Kim, weet je hoe ik er achter kwam dat ik biseksueel ben?'
'Door Duncan' zegt ze. 'Toch?'

'Nee'.
Ze kijkt me verbaasd aan.
'Door jou'.
Met een zucht leg ik mijn hoofd op mijn handen.
'Niet omdat ik in de war ben, niet omdat er nu een hele nieuwe wereld voor me opengaat of zoiets. Het is omdat ik verliefd ben op jou, Kim'.

Dat was het dan. Ik heb het verteld. Boem. Zo makkelijk was het. Ik hoefde alleen maar drie inzinkingen en talloze nachten aan piekeren en twijfelen te doorstaan, maar ik heb het haar verteld.

Ik hoor eerst voor een lange tijd niks, en dan langzame voetstappen. Waarschijnlijk naar de deur. Om weg te gaan. Dan hoor ik mijn bed kraken en voel ik het matras een beetje indeuken naast me. Verbaasd kijk ik op, en Kim zit naast me, met tranen in haar ogen en tegelijk een enorme glimlach op haar gezicht. Ze legt een hand op mijn schouder, en dan leunt ze in en kust ze me.

Meteen beginnen er achtduizend alarmbellen in mijn hoofd te rinkelen. Vierduizend herinneren me aan wat er twee uur geleden gebeurde, en hoe dat geen goed idee leek te zijn, en de andere vierduizend roepen HOLY SHIT WAT GEBEURT ER.

Als ze me na ongeveer tien seconden weer loslaat, kijkt ze me aan met een klein glimlachje die blijer is dan elke glimlach die ik deze hele maand heb gezien.
'Uh... Uhm...' stamel ik, en ik voel mezelf fel blozen.
'Sky... Ik vind jou ook leuk' zegt ze zacht. Ik laat die woorden even tot me intrekken, en dan voel ik een klein fladdertje door mijn buik gaan. Niet kort daarna ontploft er een zwerm vlinders die overal rondvliegen, en ik krijg een enorme glimlach op mijn gezicht.

'Oh' weet ik uit te brengen, maar blijkbaar zegt mijn gezichtsuitdrukking genoeg, want Kim pakt mijn handen vast, geeft me een kort kusje en vraagt dan:
'Dus... Wil je mijn vriendinnetje zijn?'
Ik glimlach en knik. Zij glimlacht ook. En we blijven elkaar gewoon aanstaren. We worden pas weer wakker gemaakt uit onze trance door de deurbel, wat waarschijnlijk Chloë is. Ik sta snel op en trek haar overeind.
'Dus... Wil je Chloë ontmoeten?'
Ze glimlacht en knikt.
'Ja, het lijkt me leuk om nog meer nieuwe vrienden te krijgen'.

~ 02-04-2018 ~
(Om 01:00 😂)

Woeeeh nog maar drie hoofdstukken mensen :D
En ja, late update, mijn telefoon besloot te falen.