Przeklęta, czyli nocne rozmowy ze Śmiercią

Śpiew słowika

Siedzi w pozłacanej klatce
Zarabia na siebie śpiewaniem.
Mnóstwo ludzi go lubi
A inni mu zazdroszczą.

Liczne talenty posiada
Humor potrafi poprawić.
Lecz czy to jest prawda?
A może tylko maska?

Przyglądam się temu maleństwu
Jak patrzy daleko hen
I wiem już jaka jest prawda
Może więc zdradzę ją?

To wcale nie jest bajka
Historię o życiu Wam powiem
Bowiem słowik to człowiek
Zamknięty przez społeczeństwo.

Więc pora wyrwać się z klatki
Nim człowiek wyrwie nam skrzydła...
Otworzyć wreszcie swe oczy
I już nie pod dyktando śpiewać.