Przeklęta, czyli nocne rozmowy ze Śmiercią

Strącona boginii

Cieszyły ją ludzkie śpiewy
Cieszyły ciągłe komplementy
Cieszyły uroda i piękno
Lecz nie cieszyły wcale...

Z zazdrością spoglądała na Boga
Jego królestwo jest większe!
To on włada dniem i losem ludzkim
A ona w cieniu pozostać musi.

Więc puściła w świat nowiny
Że odtąd ona będzie królem
I wzniosła do nieba pieśni
O Bogini cudniejszej niż morze.

Więc ludzie jej oddali swe życie
Składali przecudne dary
Myśleli, że odtąd piękno zwycięży
I nie pamiętali o Bogu wygnanym...

Lecz oto wraca Słońce przegrane
Należne swe miejsce zajmuje
I strąca niewierną swą żonę
Do świata, który tak pokochała.

Biedna jest teraz Bogini
Nikt w jej boskie moce nie wierzy.
Kobiety stały się niczym
Bo ich Pani przestała istnieć...

Tuła się zapomniana kochanka
Włosy ma przez wiatr potargane...