Zawsze dobra i uczynna byłam?
To chyba jakiś żart!?
I tak się niby zmieniłam?
Przestałam patrzeć na świat!?
Lecz dotąd zżerał mnie strach
Że źle mnie zrozumieją ludzie.
Że zaczną się mnie bać
I powiedzą, że złą mam duszę.
Teraz już mnie to nie martwi
Nie słucham, co mówią ludzie
Myślę, że czarną mam duszę
I nie wiem, co to blask.
CZYTASZ
Przeklęta, czyli nocne rozmowy ze Śmiercią
PoetryKiedyś tworzyłam wiersze i postanowiłam teraz je tutaj opublikować. Mroczne, bo napisane przez gotkę ;)
