Przeklęta, czyli nocne rozmowy ze Śmiercią

Mój pogrzeb

Jestem duchem
Jeszcze trudno mi w to uwierzyć
Patrzę na zalane łzami twarze
Chciałabym ich pocieszyć
Powiedzieć, że jestem tu
Nie czuję już nic- smutku, radości, miłości
Tylko spokój wiecznej egzystencji
Płynę na fali wspomnień
Zastanawiam się, co mnie zatrzymuje
Nie chcę już tutaj być
Myślałam, że śmierć wszystko rozwiąże
Ale problemy wcale nie zniknęły
Bo dalej tkwię na tym świecie
A rzucane na trumnę kwiaty
Są łańcuchami nie pozwalającymi mi odejść
I tylko dzieci mnie widzą
Pragną mnie pocieszyć, ukoić
Nie mogą...