I Was Here (IWH) #BW2019 #Starterliste2019 #JJSC20

Κεφ.2

Ενιωσα τον ήλιο να με χτυπάει στο πρόσωπο και άνοιξα σιγά σιγά τα μάτια μου. Κοίταξα την ώρα. 6:30 πμ. σκατα πρέπει να σηκωθώ να φτιάξω πρωινό και κολατσιό για την μικρή. Σηκώθηκα γρήγορα και έβαλα τις φόρμες μου, και πήγα στην κουζίνα. Κοίταξα το βιβλίο μαγειρικής, που αγόρασα πριν κάτι μέρες, για να δω τι θα φτιάξω στην μικρή. Μετά απο λίγη ώρα κατέληξα σε κάτι τηγανίτες με σοκολάτα και μπανάνα. Απλωσα τα υλικά στον πάγκο και ξεκίνησα το μαγείρεμα. Χτύπησα το μείγμα και το άδειασα στο τηγάνι. *γαμωτο* έβρισα ψιθυριστά γιατί πιτσιλιστηκα με το λάδι στο χέρι μου. Ετρεξα γρήγορα και έβαλα το χέρι μου κάτω από την βρύση. Πονούσα πολύ αλλά το αγνόησα. Κοίταξα την ώρα 7:00 πμ, πρέπει να ξυπνήσω την μικρή για να ντυθεί και να φάει.

Αρτυ: Αννουλα μου?
Ειπα με βραχνή και σιγανή φωνή καθώς πλησίασα στο κρεβάτι της και την χάιδεψα στο κεφάλι.

Αρτυ: Ελα μωρό μου έχεις σχολείο πρέπει να ξυπνήσεις.
Συνέχισα ενω την φίλησα στο μάγουλο.

Αννα:Μμμ καλημέρα Αρτυ.

Μου είπε και μου χαμογέλασε. Το χαμόγελο της μου δίνει ενα λόγο για να παλέψω, αυτή η απλή σύσπαση που κάνει με τα χείλη της μπορεί να με κάνει να χάσω την γη κάτω απο τα πόδια μου.

Αρτυ : Κοιμήθηκες καλά μωρό μου?

Αννα: Ναι ολα μια χαρά.

Αρτυ:Ωραια σήκω τώρα πάνε στο μπάνιο πλύσου χτενισου μέχρι να στρώσω το κρεβάτι σου και να δω τι ρούχα θα βάλεις.

Αννα : οκυ Αρτυ
Μου είπε και έχοντας στην αγκαλιά της το αρκουδάκι που της έκανα δώρο στα πρώτα γενέθλια της κατευθύνεται προς το μπάνιο.

Αρτυ : Α! Και βιάσου γιατί σου έφτιαξα πρωινό.

Αννα : Εγινε Αρτυ.

Μου είπε και χάθηκε απο το οπτικό μου πεδίο. Εστρωσα το κρεβάτι της και διάλεξα τα ρούχα που θα βάλει. Δεν ξέρω και πολλά απο αυτά το μαύρο μου φαίνεται καλή ιδέα αλλά οχι για την Αννα. Κατέληξα σε ένα κολάν με μια φαρδιά φούτερ. Μόλις βγήκε απο το μπάνιο της έδωσα τα ρούχα που διάλεξα και της έφτιαξα τα μαλλιά. Την άφησα να φτιάξει την τσάντα της και την περίμενα να έρθει για να φάει πρωινό, καθώς την ειδα να πλησιάζει το τραπέζι την παρατήρησα λίγο. Μοιάζουμε πολύ ειμαστε ολόιδιες. Η μόνη μας διαφορά είναι τα μάτια μας. Εγω έχω τα μάτια του πατέρα μας και αυτή της μάνας μας. Καλύτερα όμως που εχω εγω του πατέρα μου και οχι αυτή. Είναι πολύ αθώα και γλυκιά για τέτοιου είδους μάτια. Τα δικά της μάτια είναι γαλάζια με μια ιδέα απο πράσινο στην άκρη, ενω τα δικά μου είναι καφέ-κοκκινα και οταν θυμώνω γίνονται κόκκινο,σαν το αιμα . Δεν εχω καμία αρρώστια η κάτι τέτοιο απλά έτσι ηταν πάντα τα μάτια μου. Πολλοί τα φοβούνται, αλλα δεν τους αδικώ.Είναι τρομαχτικό να βλέπεις τόσο ύπουλα μάτια να σε κοιτάνε. Τέλος πάντων δεν έχει σημασία είναι απλά μάτια στην τελική. Περίμενα να φάει και πηγα επάνω να πάρω τις τσάντες μας για να πάμε σχολείο. Πεινούσα και γω αλλά δεν είχα χρόνο, ίσως να έτρωγα αργότερα.

Αρτυ: Πάνε βάλε παπούτσια, μπουφάν και περίμενε με.

Της είπα καθώς μάζευα το τραπέζι και έβαζα τα πιάτα στον νεροχύτη. Με υπάκουσε χωρίς να πει κάτι.
Οταν τελείωσα και το μάζεμα των πιάτων πηγα πρός την πόρτα και την είδα έτοιμη να με περιμένει.

Αρτυ : Ετοιμη μικρή?

Την ρώτησα για να σιγουρευτώ οτι δεν έχει ξεχάσει κάτι.

Αννα:Ναι Αρτυ πάμε.

Ειπε και βγήκαμε απο το σπίτι. Πήρα την τσάντα της στον εναν ώμο μου, και την δικιά μου στον άλλον.

Αρτυ:Το χέρι σου.

Είπα καθώς διασχίσαμε τον δρόμο. Κοίταξα την ώρα στο κινητό μου 8:00 πμ ουφ ευτυχώς πρόλαβα σκεφτηκα. Το σχολείο της είναι δίπλα στο δικό μου. Είναι δημοτικό γυμνάσιο και λύκειο μαζί, πράγμα που με διευκολύνει πολύ. Την πήγα μέχρι την πόρτα του δημοτικού και περίμενα να μπεί μέσα. Μόλις μπήκα έφυγα και γω. Διέσχισα την αυλή του γυμνασίου που ενώνεται με το λύκειο μου. Ειμαι 18 και ακόμα πάω λύκειο. Τρίτη για την ακρίβεια, έμεινα μια φορά απο απουσίες. Εχω μια μικρότερη αδερφή την Άννα, η οποία μεγαλώνει μαζί μου και περνάει καλά, θέλω να πιστεύω. Προσπαθώ να είμαι και μαμα και μπαμπάς γι αυτήν. Φίλους δεν εχω γιατί δεν προλαβαίνω με τις υποχρεώσεις μου. Ποιός θα ήθελε να κάνει παρέα με εμένα εξάλλου? Ολοι με φοβούνται εδω πέρα. Δουλεύω ως μπράβος στην κόρη ενός απο τους πιο γνωστούς νονούς της νύχτας. Τα λεφτά είναι πολλά και έτσι δεν με ενοχλεί και ιδιαίτερα. Οτιδήποτε για να μπορεί η Αννα να ζεί με οτι θέλει.Τέλος πάντων. Μπήκα μέσα στην αίθουσα χωρίς να πω τίποτα και είδα καινούριες φάτσες να κάθονται στά πίσω θρανία. Και μάλιστα μια απο αυτές τις φατσες καθόταν στήν θέση μου. Τον κοίταξα και χαμογέλασα στραβά, προχώρησα πρός το μέρος του και στάθηκα μπροστά του. Μου φαίνεται οτι αυτή θα είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα χρονιά...

---------------------------------
Ναιιι επιτέλους δεύτερο κεφάλαιο!!!
Είμαι πολύ ενθουσιασμένη για αυτήν την ιστορία ελπίζω να σας αρέσει οσο αρέσει και σε μένα.