I Was Here (IWH) #BW2019 #Starterliste2019 #JJSC20

Κεφ.58

Ο καιρός μέρα με την μέρα άρχιζε να γίνεται όλο και πιο ζεστός. Αφηνε πίσω του αυτό το μελαγχολικό πέπλο του χειμώνα και αναζητούσε την ανεμελιά της άνοιξης. Οι περισσότεροι λατρεύουν την άνοιξη και παρακαλάν να έρθει. Εγω όμως δεν θέλω. Δεν μου αρέσει, προτιμώ τον χειμώνα και την παγωμένη θαλπωρή του. Το σύμπαν όμως δεν το νοιάζει τι θέλω εγω. Μια κοπέλα ανάμεσα σε 7 δισ ανθρώπους, σε έναν πλανήτη ανάμεσα σε δισεκατομμύρια άλλους πλανήτες, μέσα σε ενα σύμπαν ανάμεσα σε πόσα άλλα. Ο κόσμος δεν γυρνάει γύρω μου και ούτε ασχολείται κανείς μαζί μου. Απο το σημείο αυτό του σπιτιού μου θα έχουν περάσει εκατομμύρια άνθρωποι στο παρελθόν και θα περάσουν άλλοι τόσοι στο μέλλον. Η ζωη προχωράει. Τα πάντα αλλάζουν και εξελίσσονται, τίποτα δεν μένει το ίδιο. Οι μέρες περνάνε όπως επίσης και οι βδομάδες. Ετσι ακριβώς όπως πέρασαν και οι τρείς βδομάδες απο εκείνο το απόγευμα που έφυγα απο το σπίτι του Michael. Δεν εχω μιλήσει με κανέναν τους και ούτε αυτοί προσπάθησαν να επικοινωνήσουν. Δεν πάω πια στο σχολείο γιατί δεν μπορώ να ελέγξω την συμπεριφορά μου πλέον. Εχω γυρίσει στην καθημερινότητα που είχα πριν μπεί στην ζωή μου εκείνος... Και ομολογώ οτι μου είχε λείψει.. Οπως έλεγα και πρίν λοιπόν. Σήμερα είναι η πρώτη μέρα της ανοιξης. Ολα ανθίζουν σιγά σιγά και το "κακο" του χειμώνα φεύγει. Ετσι και εγω αποφάσισα να αγοράσω ενα βιβλίο και να κάτσω στον καναπέ μου να το διαβάσω. Ξεκίνησα νωρίς το απόγευμα και τώρα είναι αργά το βράδυ και ακόμα δεν το εχω τελειώσει. Δεν με ενδιαφέρει όμως. Είναι τόσο υπέροχο που πραγματικά και να μην τελειώσει δεν με ενοχλεί.

Τότε η πόρτα χτύπησε δυνατά. Κοίταξα την ώρα στο κινητό μου και είδα ότι ήταν 3:00 μμ. Τι στό καλο? Ποιός είναι τέτοια ώρα. Αφησα το βιβλίο μου στο τραπέζι και περπάτησα μέχρι την πόρτα. Τότε ενας ακόμη χτύπος ακούστηκε. Ανοιξα την πόρτα και ενας μεθυσμένος Michael εμφανίστηκε.

Αρτυ : Michael τι κάνεις εδώ?! Είπα ξαφνιασμένη.

Michael : Αρτυ.. Μου είπε μεθυσμένος.

Αρτυ : Michael έχεις πιει? Τι χάλια είναι αυτά. Του είπα.

Michael : Ναι εχω πιει. Δικαίωμα μου είναι. Μου είπε και έπεσε στην αγκαλιά μου.

Αρτυ : Σσσσ κάνε ησυχία κοιμάται η μικρή! Απαιτησα.

Michael : Θέλεις και εσυ να κοιμηθείς μαζί μου? Με ρώτησε.

Αρτυ : Είσαι μεθυσμένος δεν ξέρεις τι λες. Ελα να σου βάλω ενα ποτήρι καφέ.
Είπα και προσπάθησα να τον τραβήξω μέσα. Τότε με τράβηξε απο το χέρι και με κόλλησε στον τοίχο.