I Was Here (IWH) #BW2019 #Starterliste2019 #JJSC20

Κεφ.29

Αρτυ : Παραιτουμε. Ειπα αποφασιστικά στην Μαρίνα.

Μαρίνα : Τι? Γιατί? Με ρώτησε ξαφνιασμένη.

Χαμογέλασα λυπημένα και την κοίταξα.

Αρτυ : Γιατί... Γιατί θα πρέπει να παω κάπου. Της είπα απλά.

Μαρίνα : Που κάπου? Μου είπε δυσπιστα. Και με κοίταξε πονηρά.

Αρτυ : Σε μια κλινική. Ειπα και έφερε τα χέρια της στο στόμα της έκπληκτη. Δεν έχω καρκίνο μην φοβάσαι. Συνέχισα βλέποντας την έκφραση της.

Μαρίνα : Τότε? μου είπε και μου έπιασε τα χέρια.

Αρτυ : Εχω διπολική διαταραχή. Της ειπα και αντανακλαστικά μου άφησε τα χέρια. Και όταν ήρθα είχα. Την ενημέρωσα και την κοίταξα χαμογελώντας. Ηξερα την αντίδραση της. Και την συχαινόμουν που αντιδρούσε έτσι. Γουρλωσε τα μάτια και έκανε ενα βήμα πίσω. Γιατί το κάνω αυτό στον εαυτό μου? Αναρωτήθηκα. Ισως γιατί μου αξίζει. Μου αξίζει να βλέπω τον τρόμο των ανθρώπων όταν τους λέω οτι δεν είμαι καλα στα μυαλά μου. Το βλέμμα που μου ρίχνουν σαν να είμαι κανένα τέρας.

Μαρίνα : Δεν.. Δεν ήξερα. Μου είπε και κοίταξε κάτω.

Αρτυ : Μην το κάνεις αυτό. Δεν θα σε βλάψω. Ατομα με ψυχολογικές διαταραχές δεν βλάπτουν άλλους πέρα απο τον ευατό τους. Της ειπα χαμογελώντας. Αντιο Μαρινα. Συνέχισα και βγήκα απο το μαγαζί. Μόλις άνοιξα την πόρτα είδα την Φενια. Με κοίταξε με αυτό το όμορφο χαμόγελο

Φένια : Γεια σου Αρτυ! Τι κάνεις? Είσαι καλά? Με ρώτησε γεμάτη καλοσύνη.

Την κοίταξα και την αγκάλιασα.

Αρτυ : Σε συμπαθώ πολύ μικρή μου Φλενια. Της ειπα.
Ξαφνιάστηκε λίγο αλλά μου ανταπέδωσε την αγκαλιά.

Φενια : Και γω Αρτυ. Μου είπε και μου χάιδεψε την πλάτη.

Γύρισα στο σπίτι και έπεσα στο κρεβάτι μου. Σήμερα είναι Σάββατο. Σε μια βδομάδα απο τώρα έχουμε Χριστούγεννα. Το περιμένω πως και πως. Να μείνω ολη μέρα στο κρεβάτι μου αγκαλιά με την κατάθλιψη μου. Και δεν το λέω καθόλου ειρωνικά. Ο χρόνος που μου απομένει μέχρι να μπώ στην κλινική είναι μέχρι το τέλος της χρονιάς. Ξέρω οτι δεν θα βγω ζωντανή απο εκεί μέσα. Γι αυτό κανόνισα τα πάντα έτσι ώστε να φύγω χωρίς απωθημένα. Εκλεισα τα μάτια μου και με πήρε ο ύπνος.

Κατά τις 6 η ώρα άκουσα την πόρτα του δωματίου μου να ανοίγει. Υπέθεσα πως ήταν η Αννα και έτσι δεν έφερα αντίρρηση. Γύρισα πλευρό και αγκάλιασα περισσότερο το ροζ γουρουνάκι που εχω για τον ύπνο.