I Was Here (IWH) #BW2019 #Starterliste2019 #JJSC20

Κεφ.16

Το πάρτυ πήγαινε καλά. Οπως το περίμενα. Γεμάτο με κορίτσια και αγόρια. Μικρά και μεγάλα. Μου είπε η Μαριάνθη οτι η κοπέλα που διοργάνωνε το πάρτυ ήταν μια απο τις φειμους του σχολείου της και φυσικά και αυτής ο πατέρας ηταν νονός της νύχτας. Εγω ήμουν εκεί απλά για να προσέχω την Μαριάνθη απο μακριά. Μπορούσε να κάνει οτι ήθελε αρκεί να μην έφευγε απο το οπτικό μου πεδίο. Οπότε οσο αυτή πηδούσε σαν το κατσίκι στην πίστα εγω κάθισα σε εναν αναπαυτικό καναπέ μαζί με ενα ποτήρι Bacardi για συντροφιά. Παντού υπήρχαν ζευγαράκια που καναν φάση και κορίτσια που ψάχνανε για τον επόμενο της βραδιάς...

Η Μαριάνθη είχε πλέον κάτσει στο τραπέζι με της φίλες της.
Ενω εγω καθόμουν στο μπαρ και έπινα το δεύτερο ποτό μου. Ενιωσα ενα άγγιγμα στην πλάτη ομως και οταν σήκωσα το κεφάλι μου είδα μια κοπέλα να με κοιτάει χαμογελώντας.

Ηταν όμορφη κοπέλα. Μακάρι να ήμουν και εγω έτσι. Τα μάτια της ήταν διαφορετικά. Το ενα ήταν πράσινο και το άλλο μπλέ. Τα Μαλλιά της ήταν σπαστά και καστανο ξανθά. Ηταν πολύ γλυκιά και ελάχιστα βαμμένη.Δεν το χρειαζόταν άλλωστε. Τα ρούχα της δεν ήταν προκλητικά αλλά αρκετά για να αναδείξουν το καμπυλωτο σώμα της. Οι αερινες κινήσεις της της δίναν μια θεϊκή χάρη. Ηταν λεπτεπιλεπτες και ήρεμες.  Μου φαινόταν αρκετά συμπαθητική.

Χάρις εκείνη... Μπορούσα να καταλαβαινω κατευθείαν τους ανθρώπους. Τον χαρακτήρα και την ιστορία τους. Κάτι σαν χάρισμα και κατάρα μαζί. Και ομολογώ να πω οτι αυτή η κοπέλα ήταν ακριβώς αυτό που φαινόταν. Μια όμορφη πλούσια και προσεγμένη κοπέλα μακριά απο την βρωμιά των φτωχών. Μια κοπέλα η οποία έψαχνε τον πρίγκιπα της... Αλλά αυτός δεν ήμουν εγω και σίγουρα δεν θα ήταν απόψε. Την κοίταξα στα μάτια ισως λίγο πιο ψυχρά απο οτι έπρεπε.

??: Γεια σου
Η φωνή της ήταν σταθερή και ήρεμη. Το ακριβώς αντίθετο απο την δικιά μου. Ηταν λες και μιλούσα με μια θεά. Την κοίταξα και παρακαλούσα να μην της άρεσα και απλά να με ρωτήσει κάτι άσχετο.

Αρτυ : Γεια σου.
Της είπα με απόμακρο ύφος.

??: Μπλερ.. Το όνομα μου είναι Μπλερ.
Μου είπε και μου χαμογέλασε. Μια σειρά απο κάτασπρα δόντια καναν την εμφάνιση τους. Ενα αίσθημα ζεστασιάς με κατακλυσε.

Αρτυ : Σου ταιριάζει.
Της ειπα. Και το πίστευα. Αλλά δεν ήρθα εδω για κοινωνικές συζητήσεις.

Μπλερ : Λοιπόν.. Τι κάνεις εδω πέρα μόνος σου? Συνέχισε προσπαθώντας εμφανώς να μου πιάσει συζήτηση. Δυστυχώς δεν μπορούσα να την αποφύγω διότι ίσως να υποπτευόταν το παραμικρό αν το έκανα.