I Was Here (IWH) #BW2019 #Starterliste2019 #JJSC20

Κεφ.40

Michael's pov.

Είχαμε κενό και όλοι ήταν εξω εκτός απο τα παιδιά και την Αρτυ.
Εγω μιλούσα με τα παιδιά και η Αρτυ είχε αποκοιμηθεί με τα ακουστικά στα αυτιά της. Προσπαθούσα να μην φανεί οτι την κοιτάω αλλά δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου απο πάνω της. Ηταν τόσο όμορφη οταν κοιμόταν. Τοσο γλυκιά και ήρεμη. Το κεφάλι της έπεφτε άγαρμπα στον ώμο της ενω στηριζόταν στον τοίχο. Τα κόκκινα μάγουλα της και η βαριά ανάσα της που έβγαινε σιγά σιγά απο τα κατακοκκινα χείλη της μου θύμιζαν πριγκίπισσα παραμυθιού.

Luke : Ει Micky σου μιλάμε. Μου είπε και με έβγαλε απο τις σκέψεις μου.

Michael : Ε? Ναι τι είναι? Ειπα και πήρα το βλέμμα μου απο πάνω της.

Luke : Εισαι μαζί μας φίλε? Με ρώτησε γελώντας.

Michael : Ναι ρε. Είπα και προσπάθησα να ακουστώ χαλαρός.

Calum : Ναι το βλέπουμε είπε γελώντας.

Michael : Σκάστε ρε. Ειπα και έκατσα καλύτερα στην καρέκλα μου.

Ashton : Και να θέλεις να κρυφτείς απο εμας δεν μπορείς να ξέρεις. Μου είπε και με κοίταξε.

Michael : Δεν εχω κάτι να κρύψω. Ειπα και τον κοίταξα και γω.

Calum : Πάντως έχει αλλάξει... Είπε και έδειξε την Αρτυ.

Luke : Οντως. Συμφωνησε. Μοιάζει πιο χαρούμενη απο οταν την πρωτογνωρίσαμε πιο -

Ashton : Ερωτευμένη τον διέκοψε. Για μια στιγμή η καρδιά μου σταμάτησε.

Michael : Τι εννοείς?

Ashton : Ω ελα τώρα! Ειπε και γέλασε. Σε έχουμε δει πως κανείς όταν είσαι γύρω της. Μου είπε και με κοίταξε γελώντας.

Michael : Τι κάνω δηλαδή?

Calum : Κοιτάς να είσαι συνέχεια δίπλα της, να την αγγίζεις. Να διώχνεις μακριά της οποιοδήποτε αρσενικό την πλησιάζει. Ξέρεις εσυυ.

Michael : Εντάξει ισως να τα κάνω αυτά αλλά δεν είναι αυτό που νομίζετε. Ειπα. Ηξερα καλα οτι δεν μπορούσα να κρυφτώ απο αυτούς. Με ξέρουν καλα.

Luke : Ναι αστα αυτα. Τα έχετε κανονικότατα. Ειπε γελώντας θριαμβευτικά.

Michael : Σκάσε ρε μην φωνάζεις. Θα ξυπνήσει. Ειπα και έδειξα την Αρτυ.

Calum : Καιρός ήταν... Σου αξίζει να είσαι χαρούμενος. Μετά απο.. Εκείνη δεν σε εχω δει να είσαι τόσο χαρούμενος.

Michael : Ναι.. Είπα και την έφερα στο μυαλό μου. Ημασταν μαζι απο τα 16 μας την αγαπούσα πιο πολύ και απο τον εαυτό μου. Ηταν όμορφη με κόκκινα μαλλιά και γαλάζια μάτια. Η πιο όμορφη του σχολείου. Σαν νεράιδα. Ηταν καλή και ευγενική με όλους. Αλλα δυστυχώς είχε πολλούς που την μισούσαν. Γιατί το καλό δεν επιβιώνει σε αυτόν τον κόσμο. Πέθανε λενε απο αιμορραγία γιατί έπεσε απο τις σκάλες του σχολείου. Αλλα δεν ήταν έτσι. Την έσπρωξαν. Της καναν καθημερινά μπουλινγκ. Και εγω.. Δεν μπόρεσα να την βοηθήσω. Δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα.