YABANCI [Tamamlandı]

33. Bölüm

Bahar'dan Anlatım

Yavuz'un dehşete düşmüş, bir o kadar da pişman suratını izlerken, kolumu aniden ve sert bir şekilde kendime çektim. Ondan öyle bir soğumuştum ki anlatamam, bana ettiği laf kalbimin ortasında aşkını yakmaya yetmişti!

Gözlerimiz hala birbirine deli gibi bakarken, bir yandan da Fethi abinin bize ağzı açık izlediğini gördüm. Keşke o tokadı engelleyecebilecek güce sahip olmasaydı!

Ama Yavuz benden daha güçlüydü, kolumu sol elimle ovalayarak yüzümü buruşturdum.

"Yazıklar olsun sana Yavuz, beni bu kadar mı tanıdın?"

Ona tek kelime ettirmeden, koltuğun üzerindeki çantamı alıp hızla kapıyı çarpıp çıktım. Eve gitmek istemiyordum hava alıp kendime gelecektim, fakat kendimi iyi hissetmediğim için bir yere düşüp bayılıp orada kalacağımı hissettim.

En iyisi eve gitmekti, bir taksi çevirip eve gittim. Merdivenlerden yavaş adımlarla eve doğru çıktım. Kapının önüne geldiğimde, çantadan anahtarı çıkartıp deliğe soktum ve kapıyı açtım.

Yavaş adımlarla içeri geçip, nefesi aradım hemen gelmesini söyledim. Kendimi hiç iyi hissetmiyorum, bayılıp düşebilirdim.

Yaşadığım acı, normal değildi. Kocam benim bana küçükken şiddet uygulayan amcam ile geçmişim olduğunu öne sürdü!

O an orda onu öldürmek istesem de güçlü olduğundan bunu asla yapamayacağımı anladım, birazdan kapı çaldığında nefesin geldiğini düşünerek kapıya yöneldim.

Ama kapıyı açtığımda öfkem artarak içimdeki acıyı arttırdı, Yavuz karşımda duruyor ve bana bakıyordu. Kapıyı hızla kapattım!

Ama Yavuz güçlü olduğu için kapıyı eliyle durdurdu, öfkeyle kapıyı yiterek kapatnaya çalışsam da işe yaramadı!

"Yavuz, defol git senin yüzünü görmek istemiyorum!"

"Bahar aç kapıyı konuşalım, özür dilerim hata yaptım!"