The Fake Husband

TFH-Epilogue

"When someone comes around at that dreary moment, when all hope was lost, and thorns emerged. And that fellow, walks on that thorn just to cross to your side, to bear the pains for your sake, to bleed, to self-destroy himself, just to protect you. He places you above his priorities, and doesn't give a damn whatsoever taunt he receives, his foremost desire is to make sure you are save, feel loved and cared for, and that's the true definition of love."
-Michael Bassey Johnson, The Infinity

Five Years Later...

Vince Ismael Buenavista-del Rio

"Congratulations Vince for making this project possible! I am so proud of you anak."

Niyakap ako ni Dad.

Naluha ako. Tang ina! Hindi naman ako dapat na maiyak eh kaso na-overwhelmed ako ng sobra lalo na sa sinabing iyon ni Dad. He's proud of me. Ang sarap sa pakiramdam.

"Nakapag-thank you na ba ako sayo Dad?"

Napakunot noo siya at saka tinapik ako sa balikat.

"Why?" He asked.

"Thank you Dad..Thank you for everything. You make feel that I am complete and that I have a family to be with. Salamat dahil hindi mo ako pinabayaan kahit na noong nahihirapan ako noong naaksidente si Nimfa. Malaki ang pasasalamat ko at nakilala kita at tinanggap kita dahil mas lalo kong na-realized na isa kang mabuting ama. You want what's the best for us. Salamat dahil naging bahagi ako ng buhay mo." Wika ko. Totoo iyong nararamdaman ko. Mula nang ipakilala niya ako sa buong angkan at sa buong mundo ay ipinapakita niya na palagi siyang nakasuporta sa akin. Hindi niya ako pinapabayaan sa lahat ng oras. Bumabawi siya sa lahat ng araw na hindi ko siya nakasama noon.

"Oh! You make the old man cry!" He said at napapahid sa kanyang luha.
"You are my son Vince. Ako ang dapat na mag-thank you sayo kasi natutunan mo akong tanggapin bilang ama mo."

"I realized na hindi mo naman kasalanan ang lahat. You never know my existence. Kundi dahil kay Lola ay hindi ko malalaman na buhay pa pala ang tunay kong ama. Siguro nagagalit lang ako sayo dahil sayo ko naibunton lahat ng sakit noong mga panahong nahihirapan akong bumangon. Matagal na kitang natanggap Dad. Mula noong tinanggap ko ang pagiging del Rio ko ay tinanggap ko na sa sarili ko na ikaw ang ama ko. Wala ako kung wala ka. Mas lalo kong nakikita na isa kang mabuting ama nung pumasok ako sa pamilya niyo. Gusto kong maging tulad mo. Gusto kong maging mabuting ama sa mga anak ko pagdating ng araw. Idol kita Dad." Wika ko.

Lalong napaiyak si Dad at niyakap ako ulit. Ang sarap sa pakiramdam iyong niyayakap ka ng ama mo.

"At alam kong magiging isang mabuting ama ka Vince sa magiging mga anak niyo ni Nimfa. Malaki ang pagpapasalamat ko kay Nimfa dahil siya iyong naging inspirasyon mo para maging isang mabuting tao." Wika niya. Tumango-tango ako.

Nag-bonding kaming mag-ama pagkatapos ng exhibit ng products namin. Nag-bowling kami, kumain at saka uminom ng konti. Natapos lang ang bonding namin nang tumawag si Nimfa. Gabi na kasi. Nakalimutan ko ang oras.

"My Habibi! Anong oras ka uuwi?" Malambing na wika nito. Nakikinita ko sa kanya na napapakagat-labi siya. Hindi ko maiwasang mapangiti.

"Oh! Someone's missing her husband huh?" Nakangiting wika ko.

"Ihhh! Kanina pa ako naghihintay sayo. Please go home now Love." Wika niya.

"Okay, just wait for me wifey. Magpapaalam lang ako kay Dad. Nag-bonding kasi kaming dalawa dahil successful iyong project ko." Wika ko.

"Oh really! Oh that's good Love..ang sarap pakinggan na nag-bonding na kayo ni Dad. I'm so happy for you but you need to go home right now because I wore the nighties you brought me the other day..oh! I already missed you Love." Wika niya at may moans pa sa huli. Biglang nag-init iyong katawan ko. Tang ina! Malibog talaga ako. Nakikinita ko na ang asawa ko na suot ang nighties na binili ko. She's really sexy in that nighties.