Tehlikeli Cazibe

48.bölüm gidememek

Genç kız yüzündeki kendi deyimiyle ''Ben kazandım.Sürtük''gülümsemesini yok etmeden Öyküyle bakıştı.Kız hırçın ve sinirli gözlerini Aryaya çevirmiş olanların tüm yükünü kızın omzuna yüklemek için bekliyordu.Artık Denizle irtibatını kesmiş Aryayla halledecekti tüm sorunlarını.Fakat Öykünün halletmekten anladığı aşşağılamaktan başka bir şey olmadığını kendiside bilmiyordu.

 ''Sen yaptın değil mi?''dedi Öykü giydiği sıcak havadaki deri mini eteğiyle fazla hırçın duruyordu.

''Tabi ya.Salaklık bende.Bacakların tutmuyor şu yatağa çakılı kaldın diye  okadar çok sevinmiştim ki-''diyerek tam Aryanın karşısında elleri belinde duruyor bir ayağıylada ritim tutuyordu.Kendisine yapılanla can yakmak için uğraşı Denizin belindeki ellerini kurtarıp kolundan çekmesiyle son buldu.

''Öykü defol''dedi Deniz.

''Niye.Sen hep daha samimi olmamı istemez miydin.İşte bende bunu yapıyorum.Yeterince içten oldu mu?Ya da dur bak bu nasıl.Ömrün boyunca bu yatağa mahkum kalırsın ve elde ettiklerinin hepsini bir bri kaybedersin.Sen burda acı ve kan içinde kıvranırken ölmen için o kadar çok dua ettim ki.Ama malesef kahramının kurtardı seni.Sen busun işte.Bu halinle bir şey yapamadın işimi böyle hallediyim dedim.Bu kadar küçülme ya''dedi Öykü.Her cümleyi özenle seçmiş iki tarafında canını yakmak için son derece soğukkanlılıkla söylemişti.Aryanın ise işittiği sözler karşısında yüzünün renginin atması amaça ulaştığının göstergesiydi.

''Kes artık''dedi Deniz sesinin son desibelini kullanmış ve kolundan tuttuğu gibi salonun ortasına savurmuştu.

''Gerçekler can yakar Deniz.Bunu çok sevgili Aryacığında anlayacak çok yakında.''

''Öykü devam edersen bırak şirketi   bu ülkeye adım atamayacaksın''dediğinde Öykü sahte umursamaz sırıtışıyla devam etti.

''Yapamassın Deniz.Bizim yaşadıkları-''

''Biz bir şey yaşamadık.''

''Yapma ama .Onca şeyi tek kalemde silip atamassın''dedi Öykü düştüğü yerde kıvrak bir hareketle kalkmış Denize yaklaşıyordu.

''Kendini Denize yalanlarınla yamadığında yaşadıklarınız mı? dedi Arya.Olanlara kayıtsız kalmamıştı.Kalamazdıda zaten.Bu kızla bir oyun içindelerdi ,her saniye skorların sürekli değişmesi ve ne olacağını kimsenin kestirememesi daha zorlaştırıyordu finale yaklaşmayı.

  Aryanın sözlerinden sonra bunu beklemediği belli olan Öykü gözlerini belerterek baktı.Haklıydı.Yalan söylemişti.Kendince haklı ve çözümsüz nedenleri vardı.Ama herkeste kapanmayan yaralar açıp sadece kendi dünyasındaki mutluluğuyla yaşıyacağı bir ömür düşünmüştü.Hiç bir zaman kötü bir insan olmadığını düşünürdü.Çünkü ne yaptıysa kendi mutlulukları ve refahı için yaptığını savunması gerekirdi fakat karşısında ona meydan okumaktan çok olacakların tehdini yapan yeşil gözlere karşı bakışlarını Denize çevirdi.

''Deniz''dedi kurtarıcı bir tonda.

''Daha öncede binlerce kez dediği gibi D-E-F-O-L''dedi Arya.Tınısı ne sakin ne de fazla asabiydi.Gayet düz ses tonunu tercih etmişti genç kız.Şimdiye kadar duyduklarından etkilenmiş miydi?Bİlmiyordu.Söylediği sözlere vereceği değer aynı zamanda sözlerin sahibi içinde aynı değeri biçtiği anlamına gelecekti.Öyküye değer veriyor muydu?Tabiki hayır diye içinden bağırdı.Öykü bunca şeyin bir nevi sebebi kendisiydi.Bile bile sevmediği bir adama zorla kendisine aşık etmek istemişti.Deniz ise vicdanın kurbanı olmuş kimseye göstermediği merhameti göstermişti Öyküye.Bunun böyle olduğunu çok biliyordu Arya.Aklına geldikçe o kızı için türlü türlü cinayetler düşünüyordu.Ama sonra Denizin onun değil kendisinin ve özelliklede şu an istediği gibi köpek çekebileceği aklına gelince Öykünün boşa kürek salladığını düşündü.