His Slave

Chapter 28

"Alright buddy, I'll ask your mom if she's free this weekend. So you can stay on Disney hotel. Ok?" I gave him an assuring smile.

"Please Aunt Ai.. I really want to go there."

"Laurence! Stop bothering your Aunt Aiah!" biglang sigaw ni Zia. At ewan ko kung nasaang parte siya ng kanilang bahay.

Habang ang inaanak ko naman ay tila natakot na ng marinig ang boses ng kanyang Mama. "I'll talk to your mom about it. Don't worry." as I wink at him.

"Thanks Aunt Aiah.. Love you! You're the best!" sabi niya at nagmadaling tumakbo bago pa naabutan ng kanyang Mama.

"What did he asked this time?" Zia said, raising an eyebrow as she sit down.

"Disney."

Bumuntong hininga siya. "Will you stop spoiling him? Kaya lumalaki ang ulo niyan, e. Spoiled by his dad and aunt." palingo-lingo niyang sabi.

Natawa ako. "Hayaan mo na nga. Bumabawi lang ako sa inaanak ko, noh. Para kung magkita na kami ay wala na akong utang sa kanya."

"So, how's you and Brian? Still no?"

She rolled her eyes. "For the third time."

I pursed my lips. I really can't believe this woman. He's been rejecting Brian's marriage proposal for the third time. Kawawa naman 'yung tao. Buti nga at may nagtitiis pa sa ugali niya.

The reason why she just vanished before at Kaisei because she got pregnant. Huli na lang ng namalayan ko na nawala din bigla si Brian noon sa Kaisei. Her dad decided na mang-ibang bansa sila to protect Zia from being bash. Of course, she's still in high school that time. You know how society works this day. Lalong lalo na ang mga estudyante ng Kaisei. Been there, done that.

"I really don't get you. Nasa iisang bahay lang kayo tapos you have Laurence. What's stopping you?" sabi ko.

She heaved a sigh. "Aiah, 'di dahil nabuntis niya ako ay kailangan niya na akong pakasalan. I mean.. don't get me wrong, I love my son more than anything. But we both know na pagkakamali talaga 'yung nangyari sa 'min nun."

"So, all this time hindi mo pa rin siya minahal?" as I sip my tea. "Can we just talk something else? Puro na lang Brian, Brian, Brian." Natawa ako sa sinabi niya.

"Minsan nga lang tayo makapag-usap tapos walang kwenta pa 'yung pinag-uusapan natin. You know how hard it is to contact you, right? The infamous Aiah---I mean, Lauren Walsh of England."

Palingo-lingo akong ngumisi sa kanya. "Kung hindi pa naglipana ang mga billboard at cover magazine mo, hindi talaga namin malalaman kung sa'ng sulok ka ng mundo nagtatago. You've been hiding from us for six years." Agad ko siyang tinaasan ng kilay. "Baka nakakalimutan mong ikaw 'yung unang nawala." sagot ko.

"So, how's Tita?" pag-iba niya ng usapan.

"She's fine. They're still in Canada." Habang ako pinili kong magpunta ng England. Gusto ko kasing makita ang kinagisnang lugar ni Papa. Noong bata pa kasi ako, he told me a lot of things about England. Na maganda daw roon. At kung makakapag-ipon siya ay dadalhin niya ako dun, pero hindi na niya nagawa... But it wasn't too late for me, narito na ako. At nakikita na ng mga mata ko ang mga kinukwento niya dati sa 'kin.

After what happened to my Mom, we decided to let her resign from work. Humingi ako ng tawad kay Mama at Alex dahil sa mga inasal ko noon at muntik pang mawala sa amin si Mama. I was being selfish, nang dahil sa 'kin pati si Mama na stress. At hindi ko talaga mapapatawad ang sarili ko kung may nangyari man sa kanya. Napag-isip kong I was still being a brat. Na hindi pa rin ako nagbabago. Sobra talaga akong nadepress ng nawala si Papa. Dahilan upang nahinto ako noon ng dalawang taon sa pag-aaral ng elementarya.