The Consequence [Completed]

The Consequence - Chapter 11

Mabilis pa ata sa kabayo ang ginawang pagtakas ni Araya sa lalaki. Iniwan niya ang push cart sa kung saan at agad lumabas ng pamilihan. Lumingon siya sa kanyang likuran upang masigurong hindi siya nito sinusundan. Nakahinga siya ng maluwag noong masigurong wala ito. Agad siyang nagtungo sa pinakamalapit na palikuran at nagkulong sa isa sa mga cubicle.

Hinalungkat niya ang phone sa bag at agad tinawagan ang kapatid.

"Ate, nasan ka na ba? Natabunan ka na ba ng karne?" Salubong nito. Wala siyang panahon sa pagpapatawa nito. "Mauna na kayo, Rayan. Pay for everything the two bought, I will pay you back home." Nagmamadali niyang saad dito. Malaki ng posibilidad na magkita ang mga ito roon. Pero, hindi naman nito kilala ang isa't isa bulong ng kanyang utak. Napapikit siya at nag isip maigi.

"Ha? Eh, nasaan ka ba?" Lintanya ng kapatid. "Iiyak na ata itong si Aya." Napahawak siya sa sentido. Not now, Aya. Please.

"Just please... please, listen to me." Pakiusap niya sa kapatid. Narinig niya ang tinig ni Rain. "Aya, don't be so childish." Alam niyang pinupunasan na nito ang luha ng kapatid. "Give Aya the phone." Saad niya. Siya na ang kakausap dito.

"Mama! Where are you?" Naiinis na saad nito. Napabubtong hininga siya.

"Sweetheart, stopy crying. I just need to fix something. Go home with Tito Rayan first. We'll see each other at home, okay?" Paliwanag niya.

"Okay." Mahina nitong bulong. Alam niyang nag-iinarte lang ito dahil naiinip na. Napabuntong hininga siyang muli, kanino ba nagmana ng batang ito? Sure as hell not to her.

"Now, give the phone to Tito and pay for what you have bought, okay?" Marahang tumango ang bata na tila nakikita iyon ni Araya at iniabot sa tiyuhin ang telepono.

"You take care. Watch your driving. See you back home," tuloy tuloy lang niyang sabi sa kapatid at ibinaba na ang telepono. Napasandal siya sa pinto. This is the second time that they saw each other in a spun of a week. Nailapat niya ang telepono sa dibdib at napahawak sa sentido. She remembered the frown line in his forehead while looking at her doing the shitty act she did.

Wala sa sariling napahawak siya sa kanyang labi. Remembering the kiss that they shared three days ago. Tila muling naghabulan ang mga daga sa kanyang puso. How stupid was she to let her guard down? But it was always worth the stupidity, right? Her mind whispered in her senses again.

Yes, it was fucking worth it! The first time was worth it because of her two lovely children. Ngunit hindi na niya ata gusto pang magkaroon ng dalawa pa sa susunod na magpakatanga siya.

Laking gulat ni Araya nang biglang tumunog ang kanyang telepon sa hindi inaasahang pagkakataon. Sa gulat ay nabitawan niya ito na agad namang tumilapon sa inodoro!

"What the!!" Napasigaw siya at mabilis na napaluhod upang habulin sana ang lumulubog na phone. But it was too late. All too late. Nasapo niya ng ulo habang nakatingin sa telepono niya na nalunod na sa tubig.

Pikit matang kinuha niya ang telepono. Mabuti na lamang at malinis iyon kahit papaanon. Pero it is still a toilet bowl uhghh!

Nang makuha ng telepono ay agad siyang lumabas upang hugasan ang kanyng kamay. Suod ay pinunasn niya gamit ang pagkaraming tissue ang cellphone.

The screen is stuck at a call view. Future husband calling, the screen has its lights on and it flashes the call tho it is no longer ringing. Naghang na ito.

"Kung minamalas ka nga namn talaga, ukinina!!!" Naiiyak niyang lintanya sa sarili. Ihinagis niya ang telopono sa bag at napagdesisyunan niya nang lumabas. Baka sa kaling nagpunta nga ang lalaki sa entrance ng mall.