The Greatest Story Ever Told (JhoBea Fanfic)

REWRITE THE STARS

No one can rewrite the stars
How can you say you'll be mine?
Everything keeps us apart
And I'm not the one you were meant to find  

Third Person POV

Sobrang bigat ng kalooban ni Bea ng marinig niya ang mga katagang iyon galing kay Jhoana. She's crashing and hurting inside pero pilit niyang pinatatag ang kanyang sarili.

She's looking at Jho with no reaction kahit nagmakaawa na sa kanya ang huli. 

At unti unti na ding gumuho ang pag asa ni Jho. Kahit na siguro ang lumuhod pa siya sa harapan ni Bea ay hindi na matitinag ang pinakitang matigas na emosyon para kay Jho. 

Jho gather herself bago yumuko. She wipe her tears and look at Bea kahit magang maga na ang mga mata nito. Nakikipagtitigan siya at ayaw niyang bumitaw hanggang si Bea ang unang nag iwas. 

"Hindi mo na ba talaga ako mahal?" nag uumpisa na namang tumulo ang kanyang mga luha pero agad ding pinunasan ni Jho iyon. Gusto niyang ipakita kay Bea yung konting tapang niya ngayon. 

Hindi pa rin umimik si Bea. 

Yumuko si Jho at unti unting umatras. Hangga't kaya pa niyang tumalikod ay gagawin niya para matakasan lang ang sakit na pinadama sa kanya ni Bea.

She glance again for the last time with a pleading eyes dahil baka magbago pa ang isip ni Bea. Puno ng pag asa sa puso na baka lapitan siya at yakapin at sabihing panaginip lang tong lahat. Baka sa isang iglap magbago ang lahat at sabihing mahal na mahal siya nito. 

Pero nagkamali siya. Nakatayo lang si Bea. Pigil na pigil ang emosyon.

Para kay Bea ay sobrang sakit sa kanya ang makita si Jho na unti unti na ding bumibitaw sa kanya.

Bea silently prayed na sana she's just dreaming at pagkagising niya nasa tabi niya ang babaeng mahal niya.

But no! This is real. Everthing's real and she's witnessing the pain which Jho bear at wala siyang magawa para alisin iyon.

Tumalikod na si Jho at nagmartsa papunta sa kanyang kotse. Hindi alam ni Jho kong saan galing ang lakas na yun habang palayo siya sa bahay nila Bea. 

Nang mawala na sa paningin niya sa Jho ay doon na nag-umpisang maglaglaggan ang mga luha ni Bea. She's pouring all her emotion. Gusto niyang sumigaw, gusto niyang magwala but all she did is just standing and looking at the view kung saan nakatayo si Jhoana kanina.

Dahan-dahan siyang umupo sa kanyang kama habang sapo-sapo niya ang kanyang kaliwang dibdib. Parang gripo ang kanyang mga luha na ayaw tumigil sa pagtulo. 

Taas-baba ang bawat paghinga hanggang sa humiga na sa kama at binaluktot ang katawan.

Sobrang sakit at parang hindi niya kakayanin pero kailangan niyang maging matatag.

"Just be a father to her." her voice echoing habang narerewind sa isipan niya ang usapan nila sa Tatay ni Jho.

"I will."

Napagdesisyonan ni Jho na pumunta muna sa Batangas. Dun nagpalipas ng sama ng loob.

She silently thanking God na kahit nanlalabo na ang kanyang mata dahil sa walang tigil niyang pag iyak ay nakarating pa din siya sa lugar na safety.

Agad siyang nakita ni Lou ng makapasok na ang kotse niya sa loob ng kanilang farm at ng makababa siya ay sinalubong na siya ng yakap.

Dun siya umiyak ng umiyak sa balikat ng kanyang pinsan.

Walang salitang namayani.

Hinihintay ni Louisa na humanahon si Jho pero may mga konting hint na din siya kung bakit ito nagkakaganito since magkakilala at magka usap naman sila ni Jia.