"hindi! hindi! impossible! si Tiffany! siya girlfriend ko" sabi niya.
"Blake hindi, ako yung girlfriend mo, nagpropose ka sa akin... the night kung kailan ka na-aksidente" sabi ko at yumuko.
naglakad si Blake palayo sa inis at biglang napabalik.
"SO IKAW? IKAW MAY KASALANAN? IKAW MAY KASALANAN KUNG BAKIT AKO NAGING GANITO?" sigaw niya sa akin.
"Blake, hindi ko naman ginusto na ma-aksidente ka! kinuha mo yung susi ng kotse mo habang naghihintay ako sa dati niyong bahay at bigla kang----" sabi ko at inunahan ako ni Blake.
"I MEAN, KUNG HINDI TAYO NAG-DATE AT HINDI AKO NAGPROPOSE SAYO! HINDI SANA AKO GANITO?" sigaw ni Blake at tumango ako habang umiiyak.
umiiyak ako at siya din naiiyak, sa galit.
"eh si Tiffany? impossible yang sinasabi mo----" pagsalita ni Blake pero inunahan ko.
"Hindi Blake! totoo tong sinasabi ko, nagbreak kayo ni Tiffany bago maging tayo" sabi ko at hinawakan kamay niya pero agad niyang binawi.
"Hindi, HINDI! HINDI AKO NANINIWALA SAYO!" sigaw ni Blake.
"ANG SABI NI TIFFANY SA AKIN, IKAW! SINAKTAN MO YUNG PUSO KO PERO SIYA! DUMATING SIYA SA BUHAY KO AT SIYA NAGAYOS---" sigaw ni Blake pero inunahan ko na siya magsalita.
"THAT'S WHAT I DID BLAKE!" napasigaw ko habang naiiyak at napatingin siya sa akin.
"THAT'S WHAT I DID! I CAME INTO YOUR LIFE WHEN TIFFANY BROKE YOU INTO A MILLION PIECES..." sabi ko at umiiyak parin.
"ETO YUNG RASON KUNG BAKIT KO TINATAGO ANG PAGKATAO KO SAYO! DAHIL ALAM KO NA MAS MANINIWALA KA SA IBA, KAYSA SA AKIN NA TUMANGGAP SAYO AT MINAHAL KA NG BUO KAHIT ALAM KONG HINDI PWEDE DAHIL HINDI MO KO MAALALA, ALAM KO NA AKO ANG MAS MAY KARAPATAN SAYO DAHIL AKO ANG GIRLFRIEND MO, AKO ANG FIANCE MO PERO DI KO SINABI KASI ALAM KONG PAGTATABUYAN MO LANG AKO" sigaw ko kay Blake.
"KASALANAN MO YAN, KUNG HINDI SANA TAYO NAGDATE AT SIGURO KUNG DI AKO NAGPROPOSE SAYO NUN EDI SANA NAAALALA PA KITA, EDI SIGURO MASAYA NGA SIGURO TAYO NGAYON GAYA NG SINASABI MO PERO NGAYON MAS OK NA SA AKIN! MAS OK NA SA AKIN NA ALAM KO NA ANG TOTOO..." sabi ni Blake.
"at least ngayon alam ko na kung sinong totoong mahal ko..." sabi ni Blake at pumunta sa kwarto niya.
sh*t! VIOLET NAMAN ANG TANGA TANGA MO! ANG SAKIT SAKIT SAKIT! bakit ko pa kasi sinabi! sabi ko na nga ba at tatabuyan niya ko, na mas pipiliin niya yung hampaslupang yun kaysa sa akin.
sh*t iyak ako ng iyak, sorry puro ako curse words pero fck! ang sakit, ang sakit isipin na hindi ako yung pinili niya sa puntong ito. hindi ako ang kailangan niya at hindi ako ang mahal niya.
pumasok ako sa kwarto ko, ni-lock at todo sa pagiyak ko sa kama.
alam mo yung masakit na pinaglaban mo naman yung tama pero sa huli ikaw parin talaga yung kawawa at ikaw parin ang nagmumukhang mali sa iba, especially sa taong pinaglaban mo.
dati, ni-isang beses! di ako umiyak dahil kay Blake, kahit dati. walang niisang luha ang nakukuha ko dahil puro kasiyahan lang ang meron kami, may argumento man pero mas nananaig parin ang pagmamahal na nabibigay namin sa isa't isa dahil ganun kami, hindi niya ko napapaiyak at ganun din ako sakanya. pero kung titignan ako, gabi gabi akong umaasa at umiiyak na baka sakaling mahalin at maalala niya na ko ulit.
―*―
umaga, walang kiboan, nagluto ako ng food niya at nung kumatok ako, di man lang niya ko pinansin kaya yung pagkain niya nasa labas.
nung lumabas siya sa kwarto niya, di niya ko pinansin pero tinignan ko siya.
yung nakakaiyak isipin na yung taong mahal mo di ka pinapansin kasi this time, sinabi mo yung totoo at sobrang sakit. alam ko yun, ang gwapo niya, ang cute, ang fluffy ng ugali niya at kung pwede ko lang siyang yakapin buong buhay ko gagawin ko, pero ngayon parang lalong nawawasak yung puso ko, isiping hindi na talaga mababalik ang nakaraan.
pumunta si Tiffany dito sa dorm at hindi ko sila pinansin, pumasok nalang ako sa kwarto ko at nanonood ng movies, para mapasaya naman ako kahit papaano. lalabas kang ako pag magluluto at maliligo.
hangang sa maabutan ng gabi, magluluto sana ako ng kinausap ako ni Tiffany.
"awww, anong nangyari? umamin ka? anong napala mo? nakuha mo ba siya?" sabi niya at ngumiti ngiti pa.
kunin ko yang pustiso mo eh.
"Tiffany, why are you trying so hard to let me give up?" tanong ko sakanya at bigla siya nasurprise.
"i'm your friend and you never----" pagsabi ko ulit ng sumabat siya.
"friend? yeah! maybe you were pero ang kaibigan, hindi nangaagaw ng boyfriend! aminin mo nalang sa akin, nung kami palang ni Blake! balak mo na siya ahasin" sabi ni Tiffany pero wala paring expression yung mukha ko.
"ako? ni hindi nga ako nagwapuhan kay Blake before, and yet look at me now" sabi ko at nagsimula ng maghiwa ng manok ng lumabas si Blake.
lumabas siya at nagkatitigan kami saglit at hinila niya si Tiffany.
"Babe? dinner tayo, sa labas. tara!" sabi ni Blake at pumunta sila sa kwarto saglit at maya maya eh umalis sila.
fck, is it just me? or is Blake literally chooses the girl who's playing with him?
wow, well i should just accept the fact na hindi na talaga babalik si Blake sa akin, ayokong sumuko pero ayoko naman humawak sa taling ako lang lumalaban.
ako yung taong masasabi mong kaya kang ipaglaban at pahalagahan pero pag alam ko na yung dulo nun, at alam kong nagmumukha lang akong tanga. hindi na ko magsasayang ng oras sayo, kung ayaw mo sa akin at gusto mo sa iba, ok lang sa akin. syempre part sa tao na masaktan ka pagmas pinili nila yung iba sayo pero kung wala ng silbe yung pinaglalaban, wag nalang lumaban dahil may mga tao din balang araw na mamahalin ka mas higit pa sa pagmamahal na binibigay mo sakanila.
i just remember me and Blake together, this is really making me cry. i reminisce our happy moments together, nakakamiss na siya pero mas lalo ko siyang mamimiss pag binitawan ko na siya, besides if it's destined to be yours, it will be yours eventually.
life is all about timing you have to grab the opportunity that is right in front of you but if you miss the shot, still strive your best for doing the things that will make you happy.
oh Blake, will i leave you? or will i stay?
