Cindy~
I am hoping na kahit anong mangyari hindi dito magtatapos ang lahat, but sino bang niloloko ko? Niloloko ang sarili ko sa araw-araw. Niloloko na makakalimutan ko din siya, Niloloko na magiging masaya din ako balang araw. I pity myself for this. I hurt because i love him. Huminga ako ng malalim. Ilang linggo ko na ba niloloko yung sarili ko? Two weeks? Three? Damn ang hirap kasi masakit, kasi kailangan ko siya ibigay sa babaeng mahal niya talaga.
Sa tuwing daan ako sa bawat parte ng school napapikit ako, i still reminiscing the past, kung paano ko siya nagsimulang mahalin. Kung paano ako nasaktan, and then mahalin siya ulit, kung paano yung masasayang moments kung paano nawala ng ganon kabilis.
As for now, kahit naman hindi ko siya gustuhing isipin naiisip ko siya, kahit anong ginagawa ko, kahit sobrang busy ko na naiisip ko, at ayokong naiisip ko siya, bakit kasi kapag naiisip ko siya naalala ko lang na hindi siya bagay sakin. Hindi. .
And those things kill me. Na para bang kasalanan ko dahil minahal ko siya, siguro kasalanan ko nga, kasalanan ko lahat kung bakit ako misarable kahit na ako yung ng iwan, na bakit ako sobrang nasasaktan.
Napaupo ako sa isa sa gitna ng isang malawak na park, wala akong gustong gawin kundi umiyak, hanggang maubos yung luha ko, hanggang makalimutan kong mahal ko siya. For all of my life ngayon naranasan na sobrang magmahal at masaktan. Akala ko madali lang, akala ko madaling maging masaya para sakaniya.
"Bakit ka umiiyak?" Napangiti ako, kahit na pumapatak ang luha sa mga mata ko. Atleast kahit papaano papala may pakialam pa siya sakin.
"Kasi nasasaktan ako e" Halos pabulong ko sabi, nanatili akong nakaupo nagulat ako ng tumabi siya sakin at gayahin ang upo ko.
"Bakit ako nasasaktan din pero hindi ako umiiyak, akala ko ba kaya mo?" Pinikit ko yung mata ko.
"Akala ko din e, akala ko kaya ko" Malungkot kong sabi.
"Bakit ba kasi ano bang dahilan? Bakit bigla mo akong iniwan ng ganon-ganon na lang? You left hanging me there fuck. Akala ko andiyan ka pa, kasama pa kita pero yun pala umalis kana" Bumuhos yung luha ko.
"Umalis ako, kasi hindi ako yung kailangan mo" It hurts so much. Na malaman mong hindi ikaw ang kailangan ng lalaking mahal mo.
"Paano mo nalaman? Dun ba sa tanong mo? Na sinagot ko na hindi mo ako pinatapos" Nanatili akong nakayuko. Miserable din ba siya kagaya ng nararamdaman ko? Dahan-dahan akong tumayo, wala na ako kailangan pakinggan dahil tapos na ang lahat.
"Tatakbo ka nanaman, iiwan mo nanaman ako, pwede ba this time hawakan mo ang kamay ko at sabay tayo tumakbo" Sabi niya habang yakap-yakap ako patalikod. Ngumiti ako at napailing pinahid ko yung luha ko. Malabo na ata mangyari yon e.
"Stay cindy, stay" I can't ruru. I just can't. Kumawala ako sa pagyakap niya, unti-unti pumatak nanaman yung mga luha ko. Loving by you was the best thing i've ever had. Kahit na hindi pa ako sure kung totoo man pagmamahal na yon. Pero ngayon kasi parang hindi ganon kadali ibalik ang lahat. Hindi na ganon e. Hindi na
Anne~
Habang tinitignan ko si Cindy papalayo kay ruru pakiramdam ko may isang mahalagang bagay siyang iniwan, yung pagmamahal niya, yung puso niya. Masakit isipin na miserable kaming dalawa. Mukhang parehas kami ng kapalaran. Malas sa pag-ibig.
Alam ko hindi ako kailangan ni Cindy ngayon, ang kailangan niya magisip yung taong walang mangugulo, kung saan lugar na yon for sure alam ko doon siya didretso. Napabuntong hininga ako. Hindi ko alam bakit ganito, bakit naging ganito.
Malas ata talaga si Jessa! Haaay. Umupo ako sa isang sulok, nagulat ako ng may dumaang skatebored sa harap ko ang nakalagay. "Talk to me" My sumulpot ulit na isa pa.
"Please" Huminga ako ng malalim ng may isa pang skateboard pero pagangat ko ng mukha ko nakasakay siya sa skateboard.
"Namimiss na kasi kita" Tumingin siya sa mga mata ko. Hindi ko nakayanan kaya napuyuko ako. Did that man worth for everything? Kung oo handa akong ibaba ang pride ko at kausapin siya. Pero okay sana kung unang beses nangyari pero pangalawa na'to.
"Alam ko ayaw mo'ko kausapin, alam ko iniiwasan mo'ko alam ko gago ako, pero mahal kahit gago ako nung sinabi ko sayong magbabago ako nagbago ako para mahalin mo'ko" Nanatili akong nakayuko.
"Kahit na hindi ka maniwala gusto ko lang marinig mo, gusto ko lang malaman mo kung anong totoo, ang totoo mahal napilitan ako magsinungaling kasi natatakot ako mawala ka, natatakot na sabihin sayo yung dare na gagawin ko kasi alam ko magagalit ka, sa sobrang pagiingat ko na wag ka mawala ka, nawala kana at ngayon. ." Nakarinig ako ng impit na hagulgol. Umiiyak ba siya?
"Ngayon wala na. . sorry mahal, sorry kung nagsinungaling ako, sorry kung hindi ko nagawa ng maayos yung pinapangako ko sayo, pero isa lang ang sasabihin ko Anne. Mahal kita, ikaw lang wala ng iba, i know wala ng halaga kahit anong sabihin ko kasi galit ka, but i want you to hear that. I love you" Pumikit ako ng mariin. Bakit ganito yung nararamdaman ko, bakit sa ilang salita niya lang nawawala yung sakit ng puso ko. Naramdaman ko unti-unti umalis yung skateboard. Bigla akong napatingala nakita ko siyang nakatitig sakin at may luhang pumatak sa luha niya.
Hindi ko na kaya, Hindi ko na kayang iwasan siya, kung kasalan man ang mahalin siya, magsosorry ako ng paulit-ulit dahil sa pagmamahal ko siya.
"Bakit ka umiiyak?" Seriously? Ang isang badboy image at astig na Renz iiyak?
"Natatakot na kasi ako mawala ka" Niyakap ko siya ng mahigpit.
"Hindi bagay sayo umiiyak, hmp wag kasi playboy para hindi tayo nagaaway" Sabi ko.
"Eh mahal hindi-" Pinatahimik ko siya . Napangit ako pagkatapos ko siyang patahimikin naiwan siyang tulala. Well para sakin hindi mali ang ginawa sinunod ko kasi kung saan ako magiging masaya pa. At alam ako magiging masaya ako kapag kasama ko siya.
XX
Le cry! May update na ako. Hahahaha well hope you love it mwah <3
