pain || myg

8

Eve geldiğimde kapıyı çaldım fakat kimse açmamıştı. Sanırım Yoongi hala eve gelmemişti. Nereye gittiğini bilmiyordum fakat cidden işi çok uzun sürüyor gibi gözüküyordu.

Sinirle ayağımı yere vurarak ofladım. Ne diye eve gelmez ki sanki? Zaten evi ormanlık bir yerdeydi. Hava da kararmaya başlayınca burası bayağı korkunç oluyordu. Sinirle derin bir nefes verdim ve geldiğim yoldan geri dönmeye başladım. Yurda gidemezdim. Üyeler bugün akşam Daegu'ya gideceklerdi.

Sinirle yürürken aklıma takılan şeyle adımlarımı durdurdum. Gözlerimi kısarak düşünmeye başladım.

Hep ben onun peşinden koşuyordum. Hep ben zor durumda kalıyordum.

Yüzüme yerleştirdiğim hafif sırıtışla düşünmeye devam ettim.

Biraz da o benim peşimden koşsun.

Aklıma gelen çılgın fikirle otobana doğru koşmaya başladım. Belki bu sefer kurtulabilirdim. Otobana vardığımda yoldan geçen arabalara karşı elimi kaldırıyordum. Sonunda bir tane araba durmuştu.

Arabanın benden tarafa olan camı açıldığında arabayı sürenin bir kadın olduğunu fark etmiştim.

"Merkeze gidiyorum tatlım. İstersen seni de bırakabilirim."

Kafamı aşağı yukarı sallayıp gülümsedim.

.
.

Merkeze vardığımızda kadın beni bir yerde bırakmıştı. Şu an ise boş boş etrafı dolanıyordum. Aklımı kurcalayan birçok şey vardı vardı.

Şu an sadece öylesine kaçmış gibi bir şeydim. Sırf Yoongi'ye gıcık oldum diye kaçtım diyebiliriz. Ama beni endişelendiren bir konu vardı.

Yoongi'yi ihbar etmeli miydim?