Olympus Prime

Chapter 18: Habituals

SAEKO

"HOW are you?" the headmistress asked.

I'm here at the headmistress' office to check my status regarding on my first day of class. Padiretsyo na sana ako patungong dorm. Nang bigla na lamang akong ipinatawag nito through a cynocephalus.

Nakatingin lamang ako sa sahig dahil parang ngayon lang nagsi-sink in ang lahat para sa akin. The last time I knew, hiniling ko na sana'y matapos na ang kalbaryong ito. That eagerness of mine turned into excitement. Masyado pang matatagalan bago ako muling makabalik sa dati kong buhay pagkatapos ng Game.

Makakabalik ng dati kong buhay. Makakabalik, kung mananalo ako.

I sighed.

"I'm still in the middle of accepting things that I'm thinking I shouldn't," I said without any explanations.

Napansin kong inayos nito ang suot na night gown. Speaking of how gorgeous she is, kumikintab ang golden embroidery nito mula sa telang gawa sa isang puro at pinong bulak. It looks expensive as always.

"I see," sabi niya. "We gradually accept the whole thing by just simply taking without rushing it."

Gusto kong sagutin ito nang pabalang. But I managed to not-thinking the possibilities that I might face.

Napalingon ako sa kanya. "What do you even know about leaving outside this heaven?" I said habang may diin sa huling word.

"You are a silly young man, ideed," she mocked pagkatapos ay bahagyang napapunas ng luha. It's like I'm hearing a devil while laughing.

It doesn't even sound funny. Now she's playing cool, ey. Hmm..

"How I hate stereotypes," natatawa nitong saad. "Physical appearance as their basis. An often unfair and untrue belief that many people have about all people or things with a particular characteristic."

Now she's starting to sound like Professor Calculae.

Tahimik akong napamura bago napatayo. "I'm not here for jokes, headmistress Fleroun," matigas kong sabi. "Now, if you'll excuse me. I need some rest."

"Young man," tawag nito sa akin. Napatigil ako nang hakbang dahil dito.

"I know there's no option for whether you join the Olympic Games or not," she paused before continuing. "But if I were you, I'll start praying for the elusive fate and fortune," lohiko niyang sabi.

I smirked.

"Yeah, whatever."

†

The following days are just as it meant to be. As usual, we invaded the whole Cafteria Hall once again. And guess what, kasama na akong lumakad sa red carpet.

Kaswal ang naging umagahan namin. Walang nagbago sa mga inihandang pagkain na laging tumatapos sa gutom ko. Tahimik pero kinakaya pa naman. Kung hindi lang talaga sa pagkain ay hindi ko pagtyatyagaang makihalubilo sa kanilang mag-umagahan, e.

Nang matapos ang almusal ay agad din kaming nagtungo papunta sa dapat naming puntahan. Kami ang naunang lumabas bago ang Silvers. Nakakasakal lang dahil tuwing umaga ay laging ganito ang setup namin. Masyado organisado ang lahat and that made me choke in my mind.

Dumating ang oras para sa first subject namin. Ano nga bang inaasahan ko bukod sa mga lectures ni Professor Toricx. Buong oras lamang kami nagsulat gamit ang ibinigay nitong mga scroll sa amin. Hindi ko maiwasang mapakamot ng leeg dahil kaylangan ay maayos ang penmanship namin using ancient Greek characters. Ang hindi maayos na makagagawa nito ay limang scroll ang ipapataw bilang parusa.