What's Your Poison | Min Yoongi

$5$-"Never Try To Pull Me Down"

Şaşkın ve sinirli hissediyordum.

Açıkçası hayatımın en çıkmaz döneminde işlediğim suçun üzerini örtmek için debelenirken;

suçumu hatırlatan yüzün birden bire belirmesi hiç de hoş değildi.

Ki belirip kaybolduğuyla da kalmayacaktı.

Kazamı örtbas etmeme yardım yatakçılık eden Min Yoongi'nin sıradaki avı Jimin'di.

-Jimin bak o herifi hiç gözüm tutmadı.

Direksiyon başındaki Jimin eve dönüş yolu boyunca tek bir mimiğini bile oynatmamıştı fakat şimdi sırıtıyordu.

-Bu,benim için iyi haber olmalı.

Angel da ona katılarak kıkırdarken arka koltukta kaşlarımı çatmakla yetinmiştim.

-Neden inanmıyorsun?Senden faydalanacak diyorum!Paranı istiyor işte.

-Evil sana karşı kibar olmaya çalışıyorum.Ama adeta beni zorunda bırakıyorsun.Yorumu yapan kız bir berber dükkanı işletiyor;gözlemini ne kadar ciddiye almamı bekliyorsun?

O anda araba birden bire küçülmüştü.

Sığamayacağım kadar hem de.

Berber dükkanı işletmenin neresi kötüydü?

Mesleğimdi ve bundan şikayetçi değildim.

Ben halimden memnunsam başkalarının ne gördüğü umurumda olmazdı,söyledikleri bir dize saçmalıktan ibaretti.

Fakat sinirden terlediğime emindim.

-Jimin cümlelerine dikkat et.

Angel iğneleyen bakışlarını sevgilisine yönelterek söylediğinde ben de boş durmamıştım.

-Sorun değil,kenara çek.

-Ne?Evil saat gecenin 3-

-Jimin arabayı kenara çek diyorum sana.

Araba ısrarlarımla yolun ortasında durunca kırmızı elbisemin pilelerini çekiştirerek sokağa adımımı atmıştım.

Hayatım boyu tek kalmayı seçtiğim tüm zamanlar aynı zamanda en güçlü hissettiğim zamanlardı.

Çünkü insanlar sizi istediğiniz şeyi yaparken,mutluyken gördüklerinde asla kendinizin farkına varamazsınız.

Kendinizi en iyi tanıdığınız zamanlar tek başınıza bir şeyleri yapmak için uğraştığınız zamanlardan ibarettir.

Yaşamım da bu uğraşlarla geçmişti işte.

O günlerden yalnızca birini geçiriyordum.

Genel olarak yıpratıcı bir gece geçirmiştim ve bitmesi için dua ediyordum.

Yorgundum,uykum vardı,zengin yemekleri beni doyurmamıştı.

Küçücük bir sorunum daha vardı aslında.

Eve nasıl gideceğim konusunda en ufak bir fikrim bile yoktu.

Israrla çalan telefonumda kuzenimin numarasını görünce aramayı reddetmiştim.

Taksi durağı ya da benzeri bir şey için sokakta yürümeye başladım.

Adımlarım sıktı fakat yetişeceğim bir yer yoktu sonuçta,yolu azıcık gevşetebilirdim.

Sokak lambalarının cılız ışıklarıyla aydınlanan kenar mahallelerinden birindeydim.

Ve içimin bu sessiz sokakta yürürken son derece rahat olması kötü hissettirmişti.