Bed friends? (Completed)

Chapter 9: Gravity

Chapter 9: Gravity

“We’re in a date and we don’t want to be disturbed, okay? So get lost,” he says, sabay hatak sa ‘kin palayo.

Wait—what?!

Date kamo? Hindi nga—ah, okay! Gets ko na. Sorry naman, may pagka-slow lang talaga minsan!

Ang ironic lang—get lost daw pero kami ang umalis. Topak talaga nitong si Ken! Buti na nga lang at hindi na nila kami hinabol pa. Natakot ata rito sa kasama ko. Hahaha!

And finally, after all we’ve been through (ang deep hahaha) ay narating din namin ang gym. Nagbayad kaagad kami ng entrance fee then iniabot na nila sa ‘min ang mga equipment na gagamitin at pinagpalit ng attire para hindi madumihan ang uniforms namin.

Hindi namin natapos ang challenge kasi kinapos kami sa oras. Well, may time limit kasi ang game. Twenty minutes lang ang allotted time tapos kami nitong kasama ko, pa-puchu-puchu lang. Kumbaga, hindi namin sineryoso ang laro. Actually, wala talaga kaming paki sa challenge. Basta nagbarilan lang kami ng paintball habang naghahabulan at kung anu-ano pang trip. Pati mga flag, stands, target boards at kung anong mahagilap ay pinag-trip-an namin. Nasira pa nga namin ‘yong stand! Si Ken kasi, tinulak ako. Natabig ko tuloy kaya ayon, nawasak! Gawa lang kasi sa manipis na plywood kaya h’wag na kayong magtaka. Hahaha! Lakas nang trip namin, ‘no? Nakapagbayad pa tuloy kami nang ‘di oras dahil sa damage. Hahaha! Carry lang! Enjoy naman.

Tawa tuloy kami nang tawa habang naglalakad palabas ng gym.

“Hahaha! The fudge dude! Katakot si ate!” natatawa kong sabi. “Ayan! Kanina pa kasi sinasaway pero ayaw magpaawat! Para kayong mga bata! Kita niyo tuloy ang nangyari! Ayan! Nasira! Hindi niyo ba alam na pinaghirapan naming ayusin ang booth na ‘to tapos maninira lang kayo? Aba, aba! Kung gan’yan lang din, magsilayas na kayo!” I say, mimicking the tone of the staff with matching facial expressions and hand gestures.

Itong kasama ko, mamamatay na ata sa katatawa!

“Hahaha! That was—hahaha! Fucking hilarious!” he says, suppressing his laughter. “H—hindi ko kinaya…hindi ko kinaya ang banat mo! Hahaha! Hands down!” aniya.

S’yempre, hindi ako nagpatalo sa staff kanina. Dahil malakas ang trip ko, naglabas ako ng one thousand peso bill mula sa ‘king wallet sabay sabing, “Shut up and take my money!” para tapatan ang sinabi niya.

“Pero—hahaha! Mas astig kaya ang ginawa mo! Hahaha—fucking epic!” I guffaw, remembering the scene earlier.

Pa’no ba naman kasi, kukunin na sana kanina ng staff ang iniabot kong one thousand peso bill (ako na ang mayaman hahaha) nang barilin siya ni Ken bigla ng paintball sa mukha. Imagine her horror! Hahaha! Sabay takbo palayo bago pa man niya kami mahabol. Shit talaga! Upperclassmen pa man din tapos ginano’n namin? Hahaha! Aba matindi! (Fourth years kasi ang nagma-manage nang nasabing booth).

Tawanan galore kaming dalawa habang naglalakad palabas ng gym. Akala nga namin makakatakas kami kaso hinarang kami ng mga bantay sa booth. Nagbayad naman kami—tig one thousand pesos kami ni Ken para hindi na sila magreklamo pa at nag-sorry na rin (even though we weren’t really sorry at all) for all the damages we’ve caused. After that, dumiretso na kaming shower room, naligo (obviously) and changed our clothes. Sosyal ng university namin, ‘no? May shower room pang nalalaman! Hahaha!