KILIÇLARIN GÖLGESİNDE Kİ AŞK

BÖLÜM 29

Hizmetçi kızın yanından ayrılmasıyla, anlamlandırmadığı olaylar zincirinin içinde buluvermişti kendini genç kız. Kolyesini avuçlarının içine almış, sanki ona dikkatle bakarsa neler olduğunu anlayacakmışçasına incelemeye başlamıştı. Madalyon şeklindeki kolye, birbirine garip bir şekilde dolanmış sarmaşık figürüyle süslüydü ve en ortasında küçük bir kalkan kabartması vardı. Hiç bir zaman bir anlam taşıyacağını düşünmemişti bu figürlerin ama galiba birileri onunla aynı fikir de değildi.

Merak ve heyecanla geçen uzun dakikaların ardından kapısı açılmıstı genç kızın ve Hazan istemsizce ayağa kalkmıştı. Yanından aceleyle ayrılan hizmetçi kız, orta yaşlarda olduğu belli olan bir kadın ile birlikte girmişti içeriye. Kadının ciddi ve kasvetli duruşu ürkütmüştü Hazan'ı ama gelenin bir erkek olmamasından dolayı da rahatlamış hissesiyordu. Odaya girer girmez göğsünün hemen altında sallan kolyesine kaymıştı bakışları. Gözleri şaşkınlıkla büyürken, genç kızın yüzüne çevrilen bakışları adeta şoka girmesine sebep olmuştu sanki. Yüzünün her santimini dikkatle inceliyor ve zümrüt yeşili gözlerine takılıp kalıyordu Hazan'ın. Yaşadığı şaşkınlıktan biraz olsun kurtulabildiğinde başını anlamsızca sağa sola sallamıştı.

" Yüce İsa aşkına. Bu gerçek olamaz ! "

Sarf ettiği cümleleri anlamamıştı Hazan ama bir şeylerin normal gitmediği aşikardı. Yüreğine inceden inceye bir korku yerleşmiş, genç kız dilini anlayamadığı bu insanların arasında kalmaktan ürkmüştü.

Tanımadığı, yabancı kadın ona bir adım daha yaklaşıp, kolyeye uzattı elini ve Hazan engel olmadı ona. Bakışlarını genç kızın yüzünden alamamıştı hala.

Kolyeyi avuçlarının arasına alarak kutsal bir şeye dokunuyormuşçasına okşadı kadın ve ardından her iki yüzünü tutarak ters açıyla çevirdi. İnce bir tık sesi çıktı kolyeden ve ardından üst yüzeyi kadının avuçları arasında kaldı. Kolye ikiye ayrılmıştı ve şaşırma sırası şimdi Hazan'daydı. Yıllarca boynunda taşıdığı kolyenin gizemini öğrenebilmek için engellenemez bir istek duymuştu içinde. Zira artık normal bir kolyesi olmadığını anlamıştı. Pür dikkat kadının elinde ki parçaya bakıyor ve yüzünün sevinçle aydınlamasının sebebini öğrenmeye çalışıyordu.

" Tanrım ! " dedi kadın şaşkınlığın ve sevincin harmanlandığı bir ses tonuyla. " Bu nasıl bir tesadüf "

Elinde bulunan kolyenin üst yüzeyini Hazan'ın görebileceği bir şekilde çevirdiğinde madalyonun içine resm edilmiş olan son derece kusursuz bir portre gözüne çarptı. Bal rengi saçları omuzlarından dökülen, başında ki tacın güzelliği resimi zenginleştiren, kendi gözlerinin, hatta yüz hatlarının bile kopyasına sahip olan bir kadın portresiydi bu. Tek farkı küçücük portrede ki kadının taktığı mücevherler ve giydiği kıyafetti.

Kadın sanki kaybettiği çok değerli bir şeyini bulmuşçasına sevinmiş, ve bu sevinci tüm hareketlerine yansımıştı. Genç kızın gözlerinin içine anlamlandıramadığı bir sevgiyle bakıyordu şimdi.

Genç kız yaşadığı şaşkınlığın büyüklüğüyle donup kalmıştı. Annesinden ona kalan tek hatırası hiç bilmediği bir gizemi içinde taşıyordu yıllardır. Ve bu gizem yüzlerce mil uzakta hiç tanımadığı bir ülkede bilmediği insanların anlayabileceği kadar büyüktü.

Ne hissetmesi gerektiğini bilmiyordu Hazan. Bütün duyguları birbirine karışmış, şaşkınlığı ve merakıyla harmanlanmıştı.

Sonra Hazan'ın hiç beklemedigi bir şey oldu. Karşısında ki kadın dolan gözleriyle genç kıza kollarını dolarken kendisine çekip sarıldı ona. Arkasında ki hizmetçi de aynı şaşkınlığa maruz kalmış büyük bir heyecanla neler olduğunu seyr ediyordu. Çok kısa bir süre sonra Hazan'ı serbest bırakmıs ve gözlerinin icine bakarak, dilini bilmedigini umursamadan fısıldamıştı.