"It's Our Case Darling"

Νο. 34

Ελένη pov
" Και τι θέλεις από μένα. Μπορεί ο ο πατέρας μου να σε έκανε να δυστυχησεις αλλά εγ-γω τι φταιω;"του απαντησα με αυτοπεποιηθηση αλλά μέσα απο τους λυγμούς μου.
Τα μάτια του σκουρυναν επικίνδυνα.
Ενα δυνατό χαστούκι προσγειώθηκε στο δεξι μου μάγουλο και μια γονατια στα πλευρα μου κανοντας με να φτυσω αίμα από το στόμα μου.
Κοίταξα το κόκκινο δάπεδο. Το αίμα μου ειχε σκορπιστεί και έκανε μια κόκκινη λίμνη γυρω απο την καρέκλα στην οποία ήμουν δεμένη χειροπόδαρα.
"Τι μου φταις εσύ ; Εσύ ; Που ήσουν η αιτία των πάντων. Η αιτία που έχασα οτι περιουσία ειχα απο τον υποτιθέμενο αδελφό μου. Την θέση μου στη δουλεια μιας και δεν με εμπιστεύονταν πλεον ως ικανό στέλεχος. Θεωρούσαν οτι εγώ μπορεί να τους δολοφονησα. Το γεγονός ότι ήρθες εσύ και κανένας δεν ασχολήθηκε μαζί μου, ουτε ο καλύτερος μου φίλος που ασχολήθηκε στο να βρει την αληθινή αιτία του θανάτου τους.
Δεν υπάρχει αιτια! Δεν υπάρχει! Γιατί να ασχοληθούμε με εναν νεκρό άντρα που ουτε καν πρόκειται να ωφελήσει πουθενά! "
Ηταν εξαγριωμένος. Ηταν θυμωμένος. Ηταν πληγωμένος.
Ξεσπούσε πάνω μου γιατί γεννήθηκα;
Ήταν τόσο παρανοϊκός μα και λογικός ταυτόχρονα.
Είχε σφίξει τα δόντια του και βαριές ανάσες έβγαιναν απο το στόμα του.
"Απολύθηκα το καταλαβαίνεις; Έχασα τον αδελφό μου και τη δουλειά μου. Έχασα τη ζωη μου. Άλλοι τόσοι άνθρωποι έχασαν τη δουλειά τους εξαιτίας αυτής της υπόθεσης. Εξαιτίας του ότι ήταν συνεργάτες μου. Κανείς άλλος δεν ήξερε γιατι απολύθηκαν εκτός απο τον διευθυντή του τμηματος. Νόμιζαν πως τρελάθηκα και βγήκαν στη σύνταξη. Έχασα τα πάντα εξαιτίας αυτής της δολοφονίας. Και ο λόγος που έγινε ήσουν εσύ. "
Ένιωθα πως θα ξερνουσα ότι ειχε μείνει όρθιο μέσα μου. Εγώ, η αιτία της δολοφονίας των γονιών μου ; Εγώ;
Κατι λάθος γίνεται εδώ. Οι γονεις μου ηταν τίμιοι άνθρωποι. Γιατι θέλουν να τους δολοφονήσουν, κι εξαιτίας μου;
Ερωτήσεις κι απορίες είχαν κατακλύσει το μυαλό μου. Ζαλιζομουν κι ο Αχιλλέας απέναντι μου με κοιτούσε υποτιμητικά.
Ειχα μπερδευτεί και δενωξερα που πήγαιναν τα τεσσερα.
Εκείνος μπορεί να ήξερε. Κι αν το έκανε αυτος; Κι αν αυτος τους δολοφόνησε κι μου κανει τον πληγωμένο για να με πείσει;
"Κτήνος. Εσυ το έκανες. Εσυ τους σκοτωσες. Κι όλα αυτα για την περιουσία. Πάρε οτι θέλεις. Παρτα όλα. Ασε με ήσυχη. Ασε με να ζήσω τι ζωή μου. "
Φώναζα και ένιωθα πως κάθε κύτταρο του κορμιού διαλυόταν. Δεν ηθελα να φύγω ατιμασμένη. Δεν ηθελα να φύγω και να μην ξεπληρωσω το χρέος μου απένατι στους γονείς μου .
Δεν είπε τιποτα. Ουτε καν με κοίταξε ουτε με χτύπησε.
Κοιτούσε στην αντίθετη κατευθυνση αφηρημένος. Μπορουσα να ακούσω τις ρυθμικές ανάσες του να αντηχουν στο σκοτεινό δωμάτιο.
"Αν τον σκότωναν εγω νομίζεις πως θα βρισκόμουν εδώ αυτή τη στιγμή ; Να σε απαγαγω και σε κρατώ φυλακισμένη;"
Ουτε τώρα με κοίταξε. Συνέχισε να αγναντεύει το άγνωστο και να μην μπορω να τον βλέπω καθαρά.
"Εσύ το έκανες. Εσύ τους κατεστρεψες. Και ξέρεις το γιατί ; Θα στο πω εγώ. Ήσουν ανεπιθύμητη γλυκιά μου. Μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη. Όταν ο Αντρέας ειχε προβλήματα με την εταιρία του μου εξήγησε για την εγκυμοσύνη της γυναικας του. Το πόσο δύσκολο και πόσο οδυνηρό ήταν να πρεπει να αναθέσουν την εταιρία σε νεο διάδοχο και πόσο μάλλον να την κλείσουν εξαιτίας σου λόγω των χρεών που είχαν . Δεν μου είπε περαιτέρω. Μάλλον δεν θα ήθελε κάποιο παιδί κι απλά έπρεπε να συμβιβαστεί. Ή ίσως να επηρεάστηκε κι απο τους δικούς μας γονείς που μας παράτησαν. Ίσως κι εκείνος επιζητούσε εκδίκηση όπως κι εγώ τώρα. Ίσως να μοιαζαμε τελικά σε κάτι.
Τωρα εγώ θα σε αφήσω στα χέρια του γιου μου. Νομιζω πως θα ήθελες να συνανατραφεις και με καινούργια άτομα. Τα λέμε γλυκιά μου. " είπε και μου χάιδεψε το μάγουλο με τα ακροδαχτυλα του.