"It's Our Case Darling"

Νο. 47

Ελένη pov

Το άγχος με είχε κυριεύσει για τα καλά , τα πόδια μου έτρεμαν και μόνο στην σκέψη ότι κάτι θα έβγαινε εκτός σχεδίου.

Μετά από το διάλειμμα που ζήτησε ο δικαστής, όλοι οι συμμετέχοντες μπήκαν και πήραν ξανά τις θέσεις τους στην αίθουσα του δικαστηρίου. Ο Πάρης δίπλα μου φαινόταν το ίδιο αγχωμένος αλλά σαν κάτι να τον ταλαιπωρούσε εκτός από την απόφαση του δικαστηρίου.

"Σου συμβαίνει κάτι;" τον ρώτησα ψιθυριστά πλησιάζοντάς τον κι εκείνος έστρεψε αμήχανος το πρόσωπό του σε ευθεία με το δικό μου.

"Ό-όχι, όλα καλά..΄" μου απάντησε τραυλίζοντας καθώς έστρεψε το βλέμμα του μακριά μου. Δεν ήξερα τι μου έκρυβε αλλά σίγουρα κάτι θα πήγαινε στραβά, μπορούσα να το καταλάβω.

Η δικαστική Επιτροπή είχε πλέον πάρει τη θέση της,και αναμέναμε όλη την απόφαση της.
Η καρδιά μου χτυπούσε μανιωδώς μέσα στο στήθος μου. Το στόμα μου ήταν ξερό και τα χείλη μου έτρεμαν σπασμωδικά.
Έσφιξα το χέρι μου στη μεγάλη παλάμη του κερδίζοντας ένα αδύναμο αλλά παράλληλα ενθαρρυντικό χαμόγελο.

"Η αλήθεια είναι πως η απόφαση μας ήταν πολύ δύσκολη. Υπήρχαν πολλές πτυχές στην υπόθεση και πολλά θέματα για να λυθούν."ξεκίνησε να εξηγεί ο δικαστής και η αγωνία μου είχε φτάσει πια στο κόκκινο

"Η απόφαση μας λοιπόν,είναι η εξής.
Αφού ο φερόμενος δράστης και υπεύθυνος της απαγωγής είναι νεκρός,δεν μπορούμε να τον καταδικάσουμε. Έτσι ο διάδοχος του, ο γιος του, Αριστοτέλης Παπαγεωργίου- Πασχαλιδης(όνομα μητέρας του) καταδικάζεται σε 1 χρόνο φυλάκιση για διάπραξη απαγωγής ανηλίκου μέσω συνεργασίας.
Όλα τα μέλη που συμμετείχαν θα φυλακιστουν για την ίδια χρονική ποινή."ανακοίνωσε και μου κόπηκαν τα πόδια.

Η αλήθεια είναι πως,μια τέτοια πράξη έπρεπε να τιμωρηθεί ανάλογα. Ο Πάρης δίπλα μου φαινόταν απονθαρρυμενος ενώ ο Τέλης, παρατηρώντας τον με την άκρη του ματιού μου, είχε σκύψει το κεφάλι κι ήταν μετανιωμένος.
Ίσως και να κατάλαβε ότι τελικά του άξιζε αυτή η τιμωρία.