Bir Mazoşistin Günlüğü |

Bir Mazoşistin Günlüğü | 8.Bölüm

"Bunu gerçekten bilmek istiyor musun?" Sorusu kafamda ki soru işaretlerinin artmasına neden oldu, gerçekten  bilmek istiyormuydum? Ya öğrendiklerim ağır gelirse? Ya Tuana gibi olursam? Düşüncesi bile acı veriyordu. 

"Evet." Bir kelime, iki hece ve tüm yaşantımı değiştirebilecek bir güce sahip olan sözcük dudaklarımdan dökülünce yaslandığım koltuğa mümkünmüş gibi biraz daha baskı uyguladım. Duyacaklarımdan korkuyordum, vereceğim tepkiden veya veremeyecek olacağım  tepkiden korkuyordum. İkinci seçenek aklıma berbat senaryolar getirmekten başka bir işe yaramadı.

"6 yaşımdayken deneme sürecinde olan bir proje için evimden ayrıldım, daha doğrusu kaçırıldım. Acımasız bir seri katile dönüşmem uğruna 12 yılım gitti, çocukluğum, ergenliğim, lise hayatım hiç olmadı. Nasıl birşey olduğunu tahmin edebiliyor musun?" Parmakları hala saçlarımın arasında dolaşıyordu.

Gözlerimi ona bakmamak için başka yerlerde gezdiriyordum, çünkü biliyorum. Eğer ona bakarsam içime attığım tüm duygulan gün yüzüne çıkacaktı. Cevap vermediğimi görünce devam etti.

"Hiç sevgilim olmadı, arkadaşım bile olmadı -kendi kendine gülümsedi.- Beni bıraktıklarında duygusuzdum, hislerim karanlık bir ormanda kaybolmuş gibiydi, onları bulamadım. Kimseyle konuşmadım, değer vermedim, anne-babamı bile görmezden geldim Arya." Parmaklarını saçlarımdan çekip bacaklarına koydu.

"Bana otopsi uzmanlığı okuduğunu söylemiştin."

"Okuyorum zaten. Çıktığımda 18 yaşındaydım ve 6 yılda öğrenimimi tamamlama fırsatım oldu."

"Şuan hiçbirşey hissetmiyor musun?"

"Hissetmemeyi dilerdim. Fakat kaybettiğim tüm duygular daha yeni ortaya çıkıyor, ne düşüneceğimi, nasıl tepkiler vereceğimi hala bilemiyorum." Artık yüzünde belirgin bir çaresizlik vardı o an ona o kadar sarılmak istiyordum ki..fakat aklıma gelen bir soruyla düşüncelerimi bastırdım.

"Bana hiç yalan söyledin mi?"

"Evet. Levent'e profesörüm istediği için veya ses kaydı ile tehtitler yapıldığı için gitmiyorum. 12 yıldır yaşadığım acıları yok etmek için gidiyorum. Ayrıca öldürdüğümüz adam babamın katili değil, projenin yürütülmesinde rol oynayanlardan ve kaçıranlardan biriydi." Bir nefeslik bir duraksamadan sonra devam etti; "Ayrıca Levent dayım falan değil."

Birkaç saniye dediklerini kavramaya çalıştım, kafam çok karışıktı. Birsürü duyguyu aynı anda yaşıyor gibiydim. Şaşkınlık, telaş, korku, şefkat ve nefret. 

Ona yapılan bu şeye karşı duyduğum büyük bir nefret.

"Kaçmayı düşünüyor musun?" Dudakları zorlukla yukarı kıvrıldı, fakat gözleri içten içe gideceğimden korkuyor gibiydi. İnsanlar üzerinde ki mimik okuma yeteneğim iyidir, fakat şuan hiçbirşey bilmeyen birisi bile onun gözünde ki korkuyu görebilirdi. 

"Hayır, senin yanında durup herkesi tek tek öldürmek istiyorum." Hissettiğim nefret ve kararlılık ses tonuma da karışmıştı.

Böyle bir cevabı beklemediği yüzüne o kadar iyi yansımıştı ki neredeyse tebessüm edecektim, fakat bulunduğumuz koşullar buna pek elverişli olmadığı için dudaklarımı birbirine bastırdım.

Ve o an beklemediğim birşey oldu, Doğu tek elini başımın arkasına koyup kafamı omzu ile boynu arasında ki o çukura bastırdı, ellerini belimde hissettiğimde kalbimin atış hızını ağzımın içinde bile duyabiliyordum. Burnumdan derin bir nefes alarak kokusunu içime çektim. Oda benim boynum ve omzum arasında ki boşluğa kafasını dayamıştı, sıcak nefesi boynuma çarptıkça soluk alıp vermem hızlanıyordu. 

"Günlerden 5 ekim 2013, yağmurlu bir Cumartesi akşamıydı. Damlaların cama vurduğunda çıkardığı tok ses eşliğinde ilk o zaman sarılmıştık. Öpüşmenin de ötesindeydi bu, çok çok daha ötesinde. Ve kuşkusuz o zamana kadar yaşadığım en güzel duyguydu, tüm geçmişimi unutsam bile o anı asla unutamazdım. Ve o andan sonra boynum ve omzum arasında ki o boş alan hep ona ait oldu, o boşluğu artık sadece o doldurabilirdi. 

Ve ben Arya Asilsoy, 22 yıllık hayatım boyunca ilk o akşam aşık oldum."

-

Biliyorum çok kısa fakat bölüm böyle bitmezse içimde kalırdı gerçekten, fikirlerinizi bekliyorum saygılar arz ederim ayfşgğy

NOT : Yeni hikayem "ARTEMİS"'e bir bakar mısınız? Çok üzerine düştüğüm ve emek verdiğim bir hikaye, dış bağlantı kısmından bulabilirsiniz. Teşekkürler.