Hold On (COMPLETED)

Chapter 37: I will wait for you

Chapter 37: I will wait for you

Kylie's POV

Nandito ako ngayon sa room ni Blake. Tinititigan ko siya habang siya'y nakapikit. Hinawakan ko ang kamay niya at hinalikan ko 'yon.

Please wake up, my Blake..

Ang sabi ng doctor ay napuruhan daw ang kaniyang ulo. Ang hinala nila ay nauntog  siya ng malakas sa manibela niya. Kaya nagkaganoon. He is under coma right now.

Ang sabi naman ng mga pulis, nakita raw sa CCTV na ang bilis ng pagpapatakbo niya kaya muntik na siyang makasagasa ng isang matanda. Para hindi raw niya masagasaan ang matanda, iniliko nalang niya ang kotse niya kung saan. And badly to say, sa puno  nauntog ang kotse niya.

I think, mabilis siya magpatakbo dahil galit siya. I don't know kung sa sarili niya o sa daddy niya. Basta ang alam ko, galit siya. Halo-halo na ang nararamdaman na emosyon ni Blake, dahil sa daddy niya. At ngayon, na narealize na ni Sir Brake ang pagkakamali niya. Tiyak, paggising ni Blake magiging masaya na siya.

Hindi ko mapigilang hindi maging malungkot. I miss Blake so much. Pangatlong araw palang niya rito pero para sa'kin ang tagal-tagal na.

"B-Blake, everything is okay now. Marami ng buyers ng products natin. Narealize na ng daddy mo ang ginagawa niya sa'yo. Blake, hindi mo na kailangan pang magpanggap sa ibang tao. Blake, you are free now! So please, wake up there." Naluluha kong sabi sa kaniya.

"Blake.. gumising ka na.. ano na? Diba magpapakasal pa tayo? Nakakatuwa nga eh. Gusto ako ng daddy mo na maging asawa mo. Hindi niya alam gustong-gustong ko rin maging asawa mo. Gusto ko nga, pag gising mo.. magpakasal na tayo. Wala na akong pakialam kung ako na ang mag propose." Natatawa kong sabi sa kaniya.

"Basta.. mapakasalan lang kita, Blake. Magiging masaya na ako. Wala na akong pakialam kung masyadong madali ang lahat. A-ayaw ko na kasing mawala ka pa eh. A-ayaw ko na kasing mapunta ka rin sa iba. K-katulad nung mga nauna." Hindi ko mapigilan ang sarili ko na maging emosyonal.

Ayoko nang mawala si Blake sa buhay ko. Kahit na hindi pa ganoon katagal ang pinagsamahan namin ni Blake, alam ko na mahal niya ako. Alam ko, na hindi niya ako sasaktan.

And I know... he's the one. Why?

Dahil pinatunayan niya sa'kin na kahit ilang beses akong masaktan. Mapapa ibig akong muli. But this time, sa tamang tao na. This time, sa tamang oras na.

I will keep holding on to Blake. I can't lose him. I will wait for him until he wake up.

Napatingin ako sa may pintuan nang naramdaman ko na may pumapasok doon.

Pagkatingin ko ay si mommy 'yon.

Mayroon siyang dalang mga prutas for Blake.

"Hello, anak. Gising na ba siya?" Nakangiting tanong sa'kin ni mommy.

Napatingin ako kay Blake.

"Hindi pa po eh." Malungkot kong sagot sa kaniya.

"Alam mo, Kylie. Nararamdaman ko. Malapit na siyang gumising." Sabi sa'kin ni mommy.

Napatingin naman ako sa kaniya.

"Kasi, kahit anong manhid ng katawan niya ngayon. Magigising at magigising 'yan, dahil nandyan na ang taong mahal niya." Nakangiting sabi sa'kin ni mommy.

Napangiti naman ako.

Nung araw na naaksidente si Blake, sinabi ko na kay Mommy ang tungkol sa relasyon namin ni Blake. Akala ko nga ay magugulat siya nung una. Pero, natuwa pa siya.

"Alam mo anak, nakikita ko ang sarili ko sa'yo rati." Sabi ni Mommy at tinabihan niya ako.

Napatingin naman ako sa kaniya.

"Ako rin dati 'yong babaeng, ang daming tanong sa buhay. Kung bakit ako laging iniiwan at niloloko ng taong mahal ko. Kung ano ba ang kulang sa'kin kung bakit hindi ako nagiging sapat sa isang tao. Kung hindi na ba ako maganda... hay nako anak. Ganoon ako rati." Sabi sa'kin ni mommy.

"Pero, alam mo.. kung ano ang narealize ko? Na kahit gaano ka kaganda, iiwanan at iiwanan ka pa rin ng taong hindi naman deserve ang pagmamahal mo." Nakangiting sabi sa'kin ni mommy.

"Walang kulang sayo, hindi lang sila marunong makuntento. Dahil iba ang boy sa man, anak."

Naalala ko tuloy ang sinabi sa'kin ni Brylle rati. Tungkol sa Real Man.

Because a real man wants a love from the girl that he loves. Not just that thing. Hindi pagmamahal ang tawag doon Kylie, kung ayun ang isusumbat niya sayo. Di mo mabigay sa kaniya ang bagay na iyon, kaya hahanapin niya sa iba? Tsk. That is not love, Kylie. That is a piece of shit.

Napangiti ako. 'Yan 'yung time na hindi ako maka move on kay Drake.

Hanggang ngayon, hindi ko pa rin nakakalimutan ang mga advices ni Brylle sa'kin. At 'yong mga steps na binigay niya sakin na ginamit ko rin sa kaniya.

Natawa ako.

But seriously, I'm very thankful kay Brylle. Dahil kahit na pangit ang naging ending ng pagsasamahan namin, may mga natutunan naman ako sa kaniya. Like, paano makalimot at kung ano ang kahulugan ng tunay na pag-ibig.

Sana ay masaya na siya ngayon. Dahil ako? Masayang-masaya na ako na may Blake sa buhay ko.

"What you're thinking, anak?"

Napatingin ako kay mommy nang kinausap niya ako.

"Ahh.. wala po mommy." Nakangiti kong sagot sa kaniya.

"Asus! Hahaha! Basta anak, kung saan ka masaya at kung saan tama. Doon ka. Susuportahan ka namin ng Daddy mo."

"Nasabi niyo na po kay Daddy?" Gulat kong tanong sa kaniya.

"Yes. And he is actually happy for you. He knows that Blake is such a good man." Nakangiti niyang sabi sa'kin.

Niyakap ko si mommy.

"Thank you, mommy! I love you!"

"I love you too, sweetheart! But please, don't forget to guard your heart okay? Huwag mong papabayaan ang sarili mo na masaktan ulit ng sobra." Seryosong sabi niya sa'kin.

"Yes po, mommy." Sagot ko sa kaniya.

Napatingin ako kay Blake.

"Blake, alam na ng parents ko at parents mo ang tungkol sa relasyon natin. Legal na tayo! Kaya gumising ka na d'yan, Blake. Ikaw nalang ang kulang." Sabi ko kay Blake at hinalikan siya sa noo.

I will wait for you, Blake. I will.

To be continued.