իմ գրքի ընկեր

մաս 12

Pov էմիլ

Առավոտը ես քնած էի, երբ հեռախոսիս զանգ եկավ: քնաթաթախ հազիվ կարողացա գտնել բջջայինս, և բարկացած առանց նայելու թե ով է պատասխանեցի զանգին

-Ալլո,

-Էմիլ որտեղ ես, 20 րոպե է քեզ եմ սպասում,

-Ով է?

-Ինչպես թե ով եմ Էմիլ, Մոնիկան է,

Մոնիկան իմ դպրոցից է, իրեն թվում է, թե իմ ընկերուհին է, բայց նա դեռ չգիտի որ երբ նա արդեն ինձ հոգնացնի և ձանձրացնի նրանից կբաժանվեմ, ու նա կդասվի իմ հերթական ցուցակի <<ընկերուհիների>> շարքին:

-Ու, ինչի համար ես ինձ զանգել? բարկացած տոնավ ասացի ես

- Արդեն 8,20-է, ես քեզ սպասում եմ իմ տան մոտ, ինչպես որ պայամանավորվել էինք

Ես նայեցի ժամին, ու անակնկալի եկա, զարթուցիչս չէր հնչել, ու ես քնած էի մնացել:

-Լավ սպասիր տեղ, մի 20 րոպեից կհասնեմ

Ես արագ վերկացա, լվացվեցի, հագնվեցի, Մաքսին կեր տվեցի, և տեսա որ խոհանոցում մայրս մինչ աշխատանքի գնալը նախաճաշ էր պատրաստել, ու դրել էր սեղանին, արագ կերա, և դուրս եկա տանից: Քանի որ ես արդեն չափահաս եմ կարող եմ մեքենա վարել: Մեքենայով Մոնիկային վերցրեցի ու գնացինք դպրոց: Նա ամբողջ ճանապարհին խոսում էր իր դիմահարդարումից, և մատնահարդարումից, և ես մտածում էի այդ ընթացքում, որ արդեն սկսում է նա ինձ ձանձրացնել: Դասարան գնացի, երբ արդեն զանգը հնչել էր: Հանրահաշիվ էր առաջին ժամը, Ընկեր Դավթյանը նոր դաս էր բացատրում, բայց քանի որ ես պարապում եմ ավարտական քննության համար, ապա ես այս դասերը բոլորը անցել եմ: Ես իմ սովորության համաձայն սկսեցի գրքի էջերին մատիտով նշումներ կատարել: Այդ իմ տարօրինակ սովորույթը ես անում եմ անցած տարվանից: Չգիտեմ թե ով է կարդացել, այս տարի իմ անցած տարվա նշումները, բայց հույս ունեմ, որ ոչ ոք ուշադրություն չի դարձրել, և դժվար թե մի հոգուն միաժամանակ ընկնի բոլոր իմ նշւմներով դասագրքերը:

-Էլի գրքի մեջ գրում ես?, ասաց Աշոտը,

-Հա, ասացի ես

-Էմիլը էս գրքերը դարձրելա իրա օրագրերը, ասաց Վիգենը:

-Հետո ես գրքրեը կոչվելու են Էմիլի օրագրերը, ասեց Էրիկը

Աշոտը, Էրկը ու Վիգենը իմ ամենամոտ ընկերներն էին:

-Պատկերացնում ես մեկը կարդա բոլոր նշումներով գրքերդ, ու իմանա թե ով ա գրել

-Ես էտ դեպքում 2 տարբերակ ունեմ, կամ կսպանեմ, կամ եթե աղջիկ լինի, ստիպված պետքա ամուսնանամ, ծիծաղալով ասեցի ես