Pregnant || Larry

Rozdział 7

Kiedy rano się przebudzam kule się lekko na mocny ból brzucha przez co moje obawy, które miałem znów się zaczynają, a kiedy widzę, że moje prześcieradło jest czerwony moja dłoń znajduje się na moich ustach chcąc chociaż trochę uciszyć mój krzyk.

Ostrożnie schodzę z łóżka i idę do łazienki, ale kiedy wychodzę z pokoju wpadam na Louis'a.

- Co się dzieje? - pyta, a po moich policzkach zaczynaja płynąc łzy.

- J-ja nie wiem - mówię cicho i próbuje uciec bo chłopak prawdopodobnie zauważył czerwona plamę na prześcieradle.

- Jezu Hazz - mówi i przytula mnie do siebie.

- Zawieź mnie do lekarza proszę - szlocham cicho.

- Hej spokojnie nie denerwuj się dobrze? - pyta lekko głową. - Dam ci ubrania do przebrania się, a ja zmienię pościel.

- Muszę iść pod prysznic - mówię.

- Dasz sobie radę ? - pyta z troską kiedy widzi jak się krzywię na ból brzucha.

- Tak dam, chyba - mamroczę.

- Okej zaraz ci przyniosę ubrania dobrze? - pyta, a ja kiwam głową i idę do łazienki.

xxx

- Przykro mi Harry, ale niestety poroniłeś - mówi lekarz, a ja wtulam  się w szatyna i zaczynam cicho szlochać.

Mężczyzna coś mówi po czym chłopak wstaje, owija dłoń dookoła mojej talii i wychodzimy z przychodni.

- Ja nie chce - mówię cicho. - Pokochałem to dziecko - szlocham do chłopaka.

Szatyn sadza mnie w fotelu i zamyka drzwi, a po chwili siada na miejscu kierowcy.

- Skarbie będzie dobrze - mówi i uśmiecha się do mnie lekko.

Ja: Stało się coś strasznego

Niall💕: ?

Ja: poroniłem

Niall💕: żartujesz sobie ze mnie prawda?

Ja: Myślisz, ze mógłbym żartować z czegoś takiego ? Nie mam ochoty na rozmowy wiec nie przyjeżdżaj. Dam sobie radę

Niall💕: Ale Hazz

Ja: Nie Niall. Masz swoje życie, ja dam sobie radę

- Gdzie jedziemy? - pyta szatyn kiedy trochę się uspokajam.

- Możemy do ciebie? - pytam cicho.

- Dobrze. - uśmiecha się do mnie lekko co próbuje odwzajemnić.

__________________
Nie bijcie mnie okej. Sama długo myślałam nad tym. Smutno mi teraz

Ale pamietajmy, że Louis tez ma kutasa.