Rengarenk yepyeni bir dünyayı keşfetmeye hazır mısın ?
Mevsimlerden yaz.. Ezarasha ve arkadaşları kamp yapmayı çok severlerdi.
Kamp zamanı birlikte şarkılar söyler , mangal yapar ve aralarında yarışmalar yaparlardı.
Her yaz belirli günlerde kamp ya...
9. Bölüm ile tekrar sizlerleyim. :) Lütfen görüşlerinizi bana yorumlamaktan çekinmeyin , keyifli okumalar güzel insanlar. ♥
Ne kadarda güzel bir yer böyle... Burası Sendora'nın Ormanları değil mi ? Evet yanılmıyorum , uzaktan şatoyu da görebiliyorum. Arkamı döndüğümde sarı saçlı , büyük bembeyaz kanatları ve uzun beyaz güzel bir elbisesi olan çok güzel bir kadın çıkagelmişti karşıma.
''Heyy! Sende kimsin ?''
Beni duymamışçasına sadece bana gülümsüyordu. Benimle hiç konuşmamasına rağmen ona karşı içim ısınmıştı nedense. Tam bana daha fazla yaklaşacağı sırada herşey çok güzelken , aniden hava kararmıştı ve etrafımızı kapkara dumanlar kaplamaya başlamıştı.
İleriden hızla üzerimize insan kılıklı , tuhaf yaratıklarla dolu bir ordu geliyordu. Beyaz kanatlara sahip olan bu bayan elimi tutarak , hızlıca beni peşinden sürüklemeye başladı. Birlikte kaçmaya başladık. Korku dolu halde ona sordum ;
''Neler oluyor ? Bunlarda kim ? Neden onlardan kaçıyoruz ?''
Bana o kargaşada tek bir cümle söyleyebilmişti.
''Korkma güzel kızım benim , seni kurtaracağım.''
O an nutkum tutuldu. Kızım mı ? Bu kadın benim annem miydi ? Anlayamıyorum. Ama ama nnasıl ??
Ben düşüncelerimde kaybolmuşken , yaratık tam bizi tutacağı anda bu kadın beni bir anda uçurumdan aşağıya itti. Tam öleceğimi zannettiğim esnada uçurumun kenarındaki bir dala tutundum. Aşağıya korkarak baktığımda ise kocaman bir geçit görmüştüm.
Beni uçurumdan aşağı ittikten sonra yukarıdan bana bakarak seslendi ;
''Ezarasha o dalı bırak ve hemen atla! Kurtar kendini kızım. Korkma sana hiçbir şey olmayacak. Sakın unutma! Sen buraya aitsin. Burayı tekrar bulacağına eminim. Aaa!...''
''Seni burada bırakamamm!''
Ona bağırdıktan sonra kocaman bir yaratığın onu yakaladığını gördüm.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
''Hayırr! Hayırrrr!...''
Dalı bırakmak zorundaydım. Dalı bırakıp gözümü kapattım. Geçide doğru düşüyordum...
Bağırarak gözlerimi açtığımda baş ucumda Roddy vardı. Ne kabustu ama...
Roddy : ''Ne ödlek çıktın sende. Bebek gibi bağırıyordun. Bende sesini duyunca başına kötü bir şey geldi sandım. Pff..''
''Ben ödlek değilim! Kötü bir kabus görüyordum sadece.''
Zaten bu sıralar rüyalarım beni hiç rahat bırakmıyordu. Gerçeğe dönüşmesinlerde razıyım. Kendi kendime içimden konuşurken bir şey farkettim.
''Roddy sen ne zamandır benim odamdasın ?''
Roddy : ''Çok uzun bir süredir buradayım. Hahaha şunun surat ifadesine bak. Sana çok meraklıydım sanki. Tabiki de çok olmadı. Ne sanıyorsun sen beni ?''
