Rengarenk yepyeni bir dünyayı keşfetmeye hazır mısın ?
Mevsimlerden yaz.. Ezarasha ve arkadaşları kamp yapmayı çok severlerdi.
Kamp zamanı birlikte şarkılar söyler , mangal yapar ve aralarında yarışmalar yaparlardı.
Her yaz belirli günlerde kamp ya...
Güzel bir sonbahar gününden herkese merhaba :) Keyifli okumalar. ♥
Kulaklarımla buluşan seslerle uyanmıştım. Ne olmuştu bana ? Burada ne işim vardı benim ? Tabi ya şimdi hatırladım. Kristali almak için çemberle buluştuğumda en son gözlerim kararmıştı ve bayılmıştım. Anlayamadığım şey buraya nasıl gelmiştim ben ?
Yattığım yerden kalkmak yerine hala uyanmak istemiyordum. Son zamanlarda yaşadıklarımı bir kenara atarak , yeniden dünyama geri dönmeyi diliyordum. Evet belki bir ailem yoktu ama bu özlem duymama engel değildi. Dünyamı özlemek için illa bir ailem olması gerekmiyordu.
Benim tek ailem Victoria idi. Onun için de ben öyleydim. Eminim ki oda şuan perişan halde beni bulmaya çalışıyordur. Ah Victoria... Benim her zaman yanımda olan , güzel arkadaşım... Çok özür dilerim. O gün ne olursa olsun , o ormanda daha fazla ilerlememeliydim. Yanından hiç ayrılmamalıydım. Nereden bilebilirdik ki son görüşmemizin o gün olacağını. Umutlarımın çoğu tükenmiş olsa da yine de birgün tekrar görüşeceğimizi umut edeceğim. Vazgeçmeyeceğim. Eğer olurda o gün gelirse ve tekrar görüşebilirsek umarım beni affedersin...
Ben her zamanki gibi düşüncelerime dalmışken birden Roddy'nin öfkeli sesine odaklandım. Jeremy ile tartışıyorlardı.
Roddy : ''Hepsi Elenora'nın suçu! Bizi soktuğu şu duruma bak!''
Jeremy : '' Roddy yeter! Lütfen artık biraz sakinleş! Hem ne oluyor sana ya ? Nefret ettiğin bir yabancıyı neden bu kadar umursar oldun sen ?''
Roddy : ''Kapa çeneni Jeremy! O aptal peri kızı umurumda bile değil! Ben kendi işimin peşindeyim. O bana görevimde lazım. Bu yüzden yaşamak zorunda. Anladın mı seni kalın kafalı!''
Jeremy : ''Biliyor musun ? Bir an değişebileceğine inanmıştım fakat görüyorum ki Roddy yine aynı Roddy!''
İnanamıyorum. Demek sadece kendi çıkarları için önemseniyordum. Belki de bu işe hiç bulaşmamalıydım. Onlara inanmak baştan beri bir hataydı zaten. Ne bekliyordum ki ?
Onlar beni farketmeden hızlıca buradan uzaklaşmalıydım. Hararetli tartışmalarına devam ederlerken seri şekilde oradan ayrıldım. Bir süre hiç durmadan koştum. Sahilden baya uzaklaşmıştım ve çok tuhaf bir yer dikkatimi çekmişti.
Olduğum ormanın biraz ilerisinden sonra , bambaşka bir orman gözüküyordu. Her yer simsiyahtı ve etraf türlü türlü atıklarla doluydu. Beraberinde pis bir koku da getiriyordu burası. Kulağıma doluşan ürkütücü sesler yüzünden kalp atışlarımın sesini duyabiliyordum.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İlerlemeye devam ederken karşıma bir anda arkası dönük halde bir yaratık çıkıvermişti. Atıkları dideleyip bir şeyler yiyordu. Farkettirmeden yavaş yavaş geri gitmeye başlamıştım. Geri geri giderken bir anda ayağım kaymıştı , yere düşmüştüm. Çıkardığım sesten ötürü aniden bana dönerek hırlamaya başladı.
