THE RICH MAN'S POSSESSION (book 1):de Lucca Brothers

21

"Kamahalan!!"

Tumapon lahat ng pocketbooks na bitbit ko nang biglang sumigaw sa likod ko ang kung sino.I look at the new comer with a death glare. But he seems too invinsible. Nakangiti lang sya sa akin na para bang hindi abala ang pagtapon ng mga pocketbooks na dapat ay sasalansa ko sa bookshelves.

"Anak ka ng tatay mo Subic!" I hissed at him. I got on my knees ang pick the pocketbooks one by one. Maya-maya pa ay lumuhod din sya para tulungan ako sa pagpulot.

"Anak ako ng tatay ko pero hindi Subic ang pangalan ko." He said full smile. I just rolled my eyes on him.

"As if I care." Nagpatuloy din sya sa pagtulong sa akin.

"Tapos ano? may isang pocketbook na maiiwan tapos sabay nating pupulutin, hindi sasadyaing magkakahawak tayo ng kamay at magkakatitigan? Unti-unti tayong tatayo at maglalapit ang ating mga mukha? Haaays! Lagi kong nababasa yun sa mga gawa ni WengWeng! Sobrang cliché!" Sabi ko nalang. Biglang syang natigilan sa pagdampot ng pocketbook. Maya-maya pa ay humagalpak sya ng tawa. I looked at him with a confuse face.

"You are really funny, your highness." He said between his laughters.Hinaplos-haplos nya pa ang tyan. His face a bit scarlet. I was just looking at him. How can a man like him, big, tall,and handsome. Can laugh out his lungs like this in a public place, without thinking what people may think. He looks handsome and cute at the same time.

I supress myself from smilling. Bakit ba ako nagugwapuhan sa lalakeng ito?  Pero normal lang naman siguro iyon.Babae ako eh.

Pero hindi. Hindi sya gwapo.

Dahil sa namuong inis sa aking dibdib ay hinampas ko sya ng pocketbook sa noo. Doon sya natigilan at hinaplos ang noo.

"Ang boyalente nito." He said. Ngumuso sya ngunit ngumiti din uli. "Ang corny nga nang scene na iyon, but I won't mind doing it with you..." He said and wink at me. Inambaan ko sya ng hampas. Automatically he covered his face by his both hands. Hindi ko naman tinuloy ang paghampas, instead I stood up and started putting all the books in the bookshelf.

Sumunod sya sa akin at nilagay din ang mga librong hawak. Buti nalang wala dito si WengWeng, kung hindi ay magtatanong na naman iyon ng walang tigil.

With a knotted forehead I look at the man whose wearing Mario Maurer's face.

"Ano bang ginagawa mo dito?" Namaywang akong tinutukan sya.

Napakamot sya ng batok.

"Actually----"

"Wag mo akong ina-actually ha, hindi ka artista." I said. Kumunot ng lalo ang noo nya.

"Public word naman yun ahh---" Umiling sya. "Anyway, I just wanna check on you." This time lalong  nagtaas ako ng kilay.

"Bakit, doctor kaba? Nanay ba kita?" Ngumiti lang sya dahil sa sinabi ko. He leaned against  the bookshelf and look at me intently.

"Its been ages, since the last time a girl made me laugh and smile like this." He said. His playful face became serious and mysterious. Hindi ko alam pero bigla akong na-concious. Parang gusto kong hawiin ang ilang hibla ng buhok ko sa likod ng aking tenga.

Lumunok ako.

"Oh ngayon?" I ask. I throw away that awkward feeling I just felt a while ago.

Nagkibit balikat sya. He cross his arms on his chest.

"I was just wondering kung bakit hindi kana naligaw sa site simula nong isang araw. I've been waiting for you to come." He said.