THE RICH MAN'S POSSESSION (book 1):de Lucca Brothers

30

My tears fell from my eyes nonstop. I cried my throat and heart out on his chest. I wrap my hands around his waist really tight and smell his perfume. I felt him caress my hair, down to my back. And that act of him lessen all the pain in my heart. Lahat ng sakit na naipon mula nang araw na magkahiwalay kami hanggang sa mga araw na tinataboy nya ako. Unti-unti ay gumagaan ang aking pakiramdam, it was because of him holding me and because of what he said. He wants me to stay where I am. Because he's staying with me.

"I'm sorry...." He mumbled between kissing my head. I felt delighted. I lost words to say. I don't know what to say. My heart swell with all the love I have for him. Ang pag-ibig na inalagaam ko nang kaytagal.

Ilang minuto na akong humihikbi sa dibdib nya. I just cried everything. And he was just there, holding me like a precious stone. Nagtagal pa ang pag-iyak ko ng ilang minuto, seems like forever is not enough. Parang nais ko lang na manatili sa bisig nya. Pero hindi maaari. I need to talk to him. I need clarifications. So I had to let go of him--for a while. Ngunit nang handa na akong umalis mula sa pagkakayakap ko sa kanya ay bigla na lamang may humila sa akin ng marahas.

"The hell! Raffael! Pinaiiyak mo na naman sya!" Nanlaki ang mga mata ko nang makita ko ang mukha ni Uvic na pulam-pula. My heart races.

"Just what the hell Uvic!" Sagot naman ni Raffa bago ako hilain mula sa pagkakahawak ni Uvic. Ngayon ay nasa likod nya na ako. Tila nalunok ko ang aking dila dahil sa pangyayari.

"Stop making her cry---!" Raffa cut him off.

"Shut up! Nobody gets to tell me what to do!" His voice roared like an angry lion. Nanuyo ang aking lalamunan. Gusto kong pumagitna sa kanila ngunit kay higpit ang hawak sa akin ni Raffa upang mapanatili sa likod nya. Seems like, he was hiding me from a thief. I bit my lower lip. Para kasing may kilig sa aking puso.

Pero hindi pa ako pwedeng kiligin dahil baka mag-away na nga sila. I need to stop them. And so I did. Sinubukan kong kumawala mula sa pagkakahawak ni Raffa upang pumagitna.

"Will you two stop!" I hissed at the both of them. My heart hammered against my chest really hard. I feel like a bacon between two giant towers. Tiningala ko silang dalawa while they both look down to my face. I know right. Hindi naman ako nag-Myra E pero pakiramdam ko ang ganda ko.

"Ano ba kasing ginagawa mo dito?" Raffa ask him. Again, he reach for my hands and pull me close to him. At nagpatangay naman ako. Like aarte pa ba ako?

"Tinawagan nya ako. Eh ikaw?"

"I just came, I don't need to explain anything to you, so back off. Diba sabi ko samaham mo ang tatay ni Lian sa ospital?" Nangunot ang noo ko
Anong gagawin ni Tatay sa ospital?

I look at Raffa. "Anong nangyari kay tatay?" I ask him worriedly.

Tumingin naman sya sa akin at mula sa nagtatagis na mga bagang ay biglang lumambot ang kanyang mukha.

"Masama daw ang pakiramdam nya." he said.

"But don't worry kamahalan, galing na ako sa bahay nyo. He is now okay. Hindi na nga sya nagpadala sa ospital. Nag e-exaggerate lang naman yang iba dyan. Isa pa nandoon na si WengWeng.''

Sabi naman ni Uvic ng nakangiti. He even wink at me like a school boy. Napangiti ako.

Nawala ang pag aalala ko kay tatay.

"Pwede ba! Itigil mo yang pagpapacute mo!" Raffa's voice boomed again. Napalis ang aking ngiti. "Stare lotanto da lei!" He spoke in Italian.

Nakita ko ang pilyong pag ngisi ni Uvic.

"Perchè?" Nangunot ang noo ko nang marinig din ang lengwahemg iyon sa mga labi ni Uvic.