THE RICH MAN'S POSSESSION (book 1):de Lucca Brothers

27

Napatulala ako sa mukha ni Raffa.  So he's real and he's in front of me.  And this moment is not part of my dreams anymore. 

Biglang lumakas ang pagkabog ng dibdib ko nang makita kong ngumisi sya sa akin. 

"Its been days.  Have you moved on, Lian? " He asked harshly.  May tila kutsilyong muling sumagi sa puso ko.  Biglang sumama ang loob ko. 

"Bang!' I heard Wenna mumbled.  Hindi ko sya pinansin. 

Wala akong masabi.  Gusto ng  utak kong murahin sya.  Sampalin.  Sigawan.  Pero di ko magawa.  Baka kasi umepal itong puso ko.  Because my heart says I missed him so much and all I wanna do is hug him closely and whisper to his ears how much I love him. 

That I've been longing to see his face and hear his voice.  Kahit na lagi nya akong sinasaktan. 

"By the looks of it,  seems like your still into me." Hindi ko alam pero parang may kakaiba sa mga ngising iyon ni Raffa.  Kaya imbes na mainis ako ay parang may bahagi sa akin ang natutuwa.  Maybe because I've been wishing all Gods to see him again.  At ngayon andito na sya ay puro ligaya ang nais kong maramdaman. Despite of his bold rudeness. 

''I kinda like it tho." muli nyang sabi.  At hindi ko sya maintindihan. At ayoko na rin namang intindihin ang mga sinasabi nya.  All I wanna care about is his presence.  Martyr lamg ang peg noh?  Pero ganon talaga ang nararamdaman ko eh.  Wala na tayong magagawa doon. 

I tried to stop myself from tearing up.  I calm my heart. 

Buti nalang at tumalikod na sya.  Hindi nya nakita ang bahagyang pamamasa ng aking mga mata. Not because of what he said but because of the overwhelming feeling in my heart when I saw him again.  That is how much I missed him. 

"Gotta go.  See you later..."Muli syang bumaling sa akin.  Ngunit saglit lang din iyon. He smirk at me before leaving me still stunned by his sudden arrival. 

Nanatili akong nakatayo doon hanggang sa naramdaman kong tunaw na ang yelo sa bibig ko. 

"Oh?  Naano ka jan ate? " Si Wenna.  Bumaling ako sa kanya at marahang lumakad.  Hanggang sa mga sandaling ito ay pakiramdam ko ay lumulutang parin ako. Ang gaan gaan ng mga hakbang ko. 

I looked at my sister with a death glare. 

"Whoa!  Sandali ha. Anong tingin yan? " She asked when finally  I sat on a chair in front of her. 

"Im just curious.... " I whispered. 

"Curious saan?  Kay Lucia Joaquin?  For your information hindi naman sya nakakatakot---" Kunot noong hinampas ko ang mesa! 

"And who the hell is that Lucia Joaquin??" I asked raising a bit of my voice.  Nakita ko ang pagkagulat sa mukha ni Wenna.  "Wala akong paki alam kong sino man yan.  Ang gusto kong itanong ay kung bakit mo tinawagan si Raffa?  Anong drama mo? "

Tinaasan ko sya ng kilay at pinanlakihan ng butas ng ilong.  

Ngumisi sa akin si Wenna. 

"Wala naman. I just think, it'll be more exciting if he comes back you know.  Magkakaalaman na.  Sigurado akong matatapos na ang kaartihan ng tisoy na iyon. " She said knowingly.  "Tingnan natin kung hindi nya pagsisihan lahat ng mga masasakit na salita nya.  Wahahahaha! " Napangiwi ako sa ginawang pag halakhak ni Wenna.  Ang pangit nyang pakinggan

"Ano bang mga pinagsasabi mo? "

Hinawakan ni Wenna ang aking braso.  She squeeze it.